Abelard ve Heloise (gxg)

1.0

Abelard'ın Anlatımıyla,

Arya'dan ayrıldığımdan beri aklım onda kalmıştı, son anda modu düşmüştü. Canını sıkan şey neydi bunu düşünüyordum. Kendimce bir sürü cevap bulmuştum ama en doğru cevabı Arya'dan duyabilirdim.

Okula geldiğimde önce bahçeye, sonra kantine daha sonra da sınıfına gidip bakmıştım ama hiçbir yerde yoktu. Dersin başlamasına bir iki dakika kalmıştı ve onun çoktan okulda olması gerekirdi, geç mi kalacaktı yoksa okula mı gelmeyecekti emin değildim. Mesaj atmak sonradan aklıma gelmişti. Neredesin diye mesaj atmış ve sınıfıma gitmiştim. Ekran açıktı ve mesajımı görmesini bekliyordum. Görmemişti. İç çekip bildirim göndermesini bekledim hemde ders başlamıştı hocayı dinliyor gibi görünüyordum ama aklım tamamen Arya'daydı.

Bir ders boyu beklemiştim ve ne mesajımı görmüştü, ne cevaplamıştı ne de aramıştı. Ders boyu tenefüsün çalmasını beklemek zorunda kalmıştım. Zamanla boğuştuktan sonra nihayet tenefüse girmiştik. Sınıftan bir hızla çıkıp onun sınıfına gittim, onu görememiştim ama sırasında çantası vardı. Sıra arkadaşının yanına gidip sorduğumda bilmediğini söylemişti. Nasıl bilmezdi?! Bir şey olmuştu bunu hissedebiliyordum. Endişeleniyordum... Onu görüp nasıl olduğunu öğrenmeden rahat edemezdim. Sınıfının kapısında bekledim, o sırada bir yandan sağıma soluma bakıp onu görmeyi ümit ediyor bir yandan da mesaj atmasını bekliyordum. Son çare onu aradım. Çaldı çaldı ama açmamıştı. Sınıfa da gelmemişti. Öğretmenler zili çaldığında bile ortalıkta yoktu. Geç kalmaktan korkan kız şimdi neden erken gelmiyordu?

Sınıfıma doğru giderken dalgın olmama rağmen onu fark edebilmiştim. Yanımdan geçip yukarı kata doğru çıkıyordu. Beni görmezden mi gelmişti? Hemen arkasından gidip kolundan tuttum ve kendime çevirdim.

"Arya iyi misin?"

beni gördükten sonra ifadesinin değiştiğini fark etmiştim. Yüzü düşmüştü, kişisel mi algılamalıydım?

"İyiyim."

"Sana ulaşmaya çalışıyordum cevap vermedin, ortalıkta yoktun?"

"Telefonum sessizdeydi ve hiç telefona bakmadım."

"Bir sorun mu var?"

Düşündü ama sorun olmadığını belirtti. Bana bir şey varmış gibi geliyordu.

"Endişe ediyorum senin için. Seni gördüm ya biraz olsun rahatladım."

"Gördüğün gibi yaşıyorum ayaktayım. Ders başladı gitmem lazım." dedi ve benden cevap bile beklemeden gitti. Bir şey gizliyorsun ve beni geçiştiriyorsun, bunu biliyorum Arya.

Bir sonraki tenefüste yeniden sınıfına doğru gittim. Erkenden onu bulmalı ve ne olduğunu öğrenmeliydim. Sınıfına gittiğimde yine ortalıkta yoktu. Bugün yakalamaca oynuyorduk sanki. O kaçıyor ben onu yakalamaya çalışıyordum. Lavaboya gidip baktım, kütüphaneye, bahçeye baktım ama yoktu. Koşmaktan yorulsamda pes etmedim ve kantine indim, kalabalığın ortasında hızlıca onu görmeyi ümit ederek etrafa göz geçirdiğimde sırada beklediğini görmüştüm. İşte buldum seni hanımefendi. Onu gördükten hemen sonra sıraya daldım ve kolundan tuttum. Ne olduğunu anlamayarak peşimden sürüklenerek gelmişti. Sıradan çıkıp sakin bir yere çektiğimde yüzünde ki kızgınlığı net bir şekilde görebiliyordum.

"Ne yapıyorsun sen Kumsal? Sıradaydım ne kadar bekledim haberin var mı?" dedi.

"Kantinde sıra beklemekten daha önemli şeyler var üzgünüm." dedim.

"Neymiş önemli olan şeyler?"

"Benden kaçtığını düşünüyorum. Dünden beri sana ne oldu anlamaya çalışıyorum ama izin vermiyorsun."