Alaca mahallesi (Ara verildi)

15

Aras'tan zorla ayrıldığımda dudaklarım açıyordu resmen. Ağzımdan kaçan inleme ile Aras gözlerini kapatıp "Yavrum" dedi boğuk sesi ile "Aras-" "Arasın canı" diye kesti sözümü "Askeriyedeyiz" dedim. Adamın kucağında iki dakika önce onu yemiyormuş gibi. Aras kalçalarımdan tutup koltuğa oturdu. "Sen var ya hatun" deyip kafasını boynuma koyunca "Ben var ya" deyip nazlandım. "Sen benim sonumsun. Rüya ben sana çok aşığım ben kızım. Az önce onca askerin önünde benim için kavga ettin ya seni öpmemek için nasıl bir savaş verdim biliyor musun" dediğinde kızarmıştım.

Aras gözlerimin içine bakarken "Kıskandım" dedim omuz silkerek. "Senin o beni kıskanan kalbine ölürüm lan" diye bağırınca kahkahamı tutamadım. Aras'ın yüzünü ellerimin arasına alıp anlımı alnına dayadım. "Seni çok seviyorum ben yüzbaşım. Sen benim yüzbaşımsın. Binbaşı olsanda hatta orgeneral olsan da sen her zaman benim yüzbaşım olacaksın. Seni kimse ile paylaşmam" dedim. "Paylaşma yavrum. Senden başkası olmaz. Benim senden başka çarem yok" dedi Aras ve anlımı öptü. "Seni bana veren Allah'a binlerce kez şükürler olsun" dediğinde gülümsedim.

Bir süre böyle durduktan sonra "Yüzbaşım, yüzbaşım hani benim kahvem" dediğimde Aras yanağımı öpüp "Ah senin şu kahve sevdanı napacağız" dediğinde omzumu silktim. Aras beni kucağından indirmeden pantolonundan telefonunu çıkartıp "Kutay yengene bir sade Türk kahvesi yap bakalım aslanım" deyip kapattı. Yavaşça kucağından kalkınca "İyiydik böyle" dese de önce gidip kapıyı açtım sonra da Aras'ın yanına oturup başımı göğsüne koydum hemen. Aras "Böyle de iyiymiş" deyip saçlarımı öptü.

Çalan kapı ile hafifçe dikleştim. Aras "Gel" deyince Kutay elinde tepsi ile geldi. Kahveni önüme koyup Aras'a da çay koydu. "Komutanım siz söylemediniz ama ben yine de getirdim" deyince Aras "Sağol aslanım. Hatunum biliyor musun Kutay benim ilk eğitim verdiğim askerim olucak" dedi gururla. "Ya öyle mi. Çok sevindim senin adına Kutay" dedim gülümseyerek "Sağ ol yenge. Komutanımı yüz üstü bırakmayacağım" dedi kendinden emin bir şekilde. Kahvemi elime alıp "Ben sana güveniyorum Kutay sen yaparsın" dediğimde kızarmıştı resmen. "Sağ ol yengem ben çıkayım komutanım" dediğinde "Sabah dört unutma seni ileride timimde istiyorum asker" dedi sert sesi ile Aras. Kutay hemen hazır ola geçip "Emredersiniz komutanım" deyip odadan çıktı.

Kahvemi içip "İyi bir çocuğa benziyor" dedim hemen. "Kutay benim ilk görev yaptığım yerdeki timimdeki Yakup'un kardeşi" dediğinde "Nerede şimdi o da burada mı" dediğimde Aras nefesini verip "Şehit oldu. Beraber çıktığımız bir görevde beni kurtarmak için şehit oldu. Omuzumdaki kurşun izinin olduğu görev. Cenazesine hastaneden kaçarak gitmiştim çünkü Yakup ve Kutay yetimhanede büyümüşler. Kimseleri yoktu cenazesinde bile tim ve bir kaç rütbeliden başka kimse yoktu" dediğinde gözlerim dolmuştu. "Vatan sağ olsun" dediğimde gözümden bir damla yaş düştü. "Vatan sağ olsun" dedi Aras'ta benim gibi.

"Peki Kutay o da askeri okulda mı okudu" dediğimde başını iki yana salladı. "Hayır yavrum o normal askerlik görevi için buraya gelmiş. Ama onun eğitimi ben üsleneceğim. Onu ilk senin kaza gününde gördüm. Kemal albay ile gelmişti. Kemal albay anlattı geçen gün duyunca yalvarmış Kemal albaya kaçarım deyincede mecbur almış Kemal albay yanına. Beni unutmamış Yakup hep anlatmış beni ona. Bana da kardeşini anlatırdı Yakup o zamanlar Kutay yetimhanedeydi mecbur Yakup asker olduğu için kardeşini yanına alamıyordu. Tam Kutay on sekiz olup yanına alacakken şehit düştü. Onu çok aradım ben Rüyam ama bulamadım. Ama Yakup onu bana gönderdi. Onu kendim gibi yapacağım. Abisi gibi olacak" dediğinde gülümsedim.

Aras'ın eline uzanıp tuttum "Onu bir gün bize çağır tamam mı yemek yiyelim üçümüz. Artık bir abisi ve ablası olduğunu bilsin" dediğimde elimi tutup öptü. "Olur güzelim. Biraz içine kapanık gibi ama çözeceğiz" dedi arkasına yaslanıp beni de kendisi ile beraber göğsüne çekti.