"Together"-1D&Z FanFiction

One Direction FanFiction-Greek (Part 19)

*Ημέρα Τελικού**Γήπεδο*
Έφτασε και η μέρα του τελικού και μπορώ να πω ότι έχω λίγο άγχος για τη χορογραφία και για όλα. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να κερδίσουμε κιόλας γιατί αυτή θα είναι πολύ σημαντική νίκη για το σχολείο.

Εγώ: Εμείς έχουμε πιο ωραίες στολές από τις άλλες. Σχολίασα μόλις είδα τις μαζορέτες από την άλλη ομάδα.
Demi: Εννοείται! Τι χρώμα είναι αυτό; Μουσταρδί; είπε με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπό της, που με έκανε να γελάσω.
Mary: Δεν έχουν στυλ όπως εμείς.
Stacy: Δε μου λες. Ο Jamie παίζει; με ρώτησε και εκνευρίστηκα.
Εγώ: Ναι, που να μην έπαιζε.
Helen: Τι έχει γίνει;
Εγώ: Άσε με. Δε θέλω να μιλήσω για αυτό. Εδώ ήρθα για να εμψυχώσω την ομάδα του σχολείου.
Demi: Ο αγώνας αρχίζει! Είπε και ακούσαμε φωνές από τις κερκίδες.
Stacy: Αχ, ο Louis μπαίνει πρώτος! Είπε και άρχισε να χοροπηδάει πάνω κάτω. Όταν την είδε, της έκλεισε το μάτι και άρχισε να τσιρίζει ακόμα πιο πολύ.
Ο Jamie από την άλλη, απλά με χαιρέτησε από μακριά και να πω την αλήθεια δε με νοιάζει και πολύ. Κάτι γίνεται αυτές τις μέρες με αυτόν και δε ξέρω τι. Έχω κάνει εγώ κάτι; Αυτός από μόνος του δεν είναι καλά; Δεν έχω ιδέα. Και δε μου λέει και τίποτα. Τέλος πάντων, ας μη χαλάσω τη διάθεση μου γι αυτό. Εδώ είμαι για το σχολείο μου και μόνο.
.....

Όλοι: Γκοοολλλ!!! Αρχίσαμε να φωνάζουμε μόλις κάποιος από την ομάδα μας έβαλε γκολ. Κοντεύει το τέλος του πρώτου ημιχρόνου και είμαστε ισοπαλία με 1-1. Στη διάρκεια του βέβαια, παίκτες και από τις δύο ομάδες πήραν κίτρινη κάρτα επειδή στην κυριολεξία κόντεψαν να πλακωθούν στο ξύλο. Ήταν πολύ τυχεροί που δεν τους έδωσε κόκκινη.
Αλλά εκτός από αυτό, το παιχνίδι συνεχίστηκε μια χαρά. Όταν ο διαιτητής σφίριξε τη λήξη για το πρώτο ημίχρονο, όλοι στις κερκίδες φώναζαν και χειροκροτούσαν μέχρι οι παίκτες να μπουν στα αποδυτήρια.
(Να σημειωθεί ότι τις δύο ομάδες τις χωρίζει απλά μια πόρτα.)

*Louis' P.O.V*
Εγώ: Μέχρι τώρα τα πάμε τέλεια! Αν καταφέρουμε να βάλουμε και άλλα δυο θα είναι το ιδανικό!
Jake: Με τον τερματοφύλακα που έχουν δεν θα είναι τόσο δύσκολο. Είπε και όλοι αρχίσαμε να γελάμε.
Εγώ: Δεν έχεις και άδικο. Ας κάτσω λίγο γιατί σε λίγο θα ξαναμπούμε. Είπα και κάθισα σε μια καρέκλα δίπλα στον Jake. Μετά από λίγο, ούτε καν δύο λεπτά, σηκώθηκα για να δέσω τα παπούτσια μου και άκουσα κάποιον να μιλάει πίσω από την πόρτα η οποία ήταν ελάχιστα ανοιχτή. Πρέπει να είναι ο Jamie.

*Jamie και Ian**Jamie's P.O.V*
Εγώ: Ian, να σου πω;
Ian: Ναι ρε, ακούω...
Εγώ: Έχω ένα πρόβλημα. Του είπα και από την έκφραση του νομίζω ότι κατάλαβε.
Ian: Με τη Debbie;
Εγώ: Ναι, ξέρεις...τις προάλλες που βγήκα με κάτι παιδιά...έκανα φάση με άλλη.
Ian: Τι; Πας καλά; Και η Debbie;
Εγώ: Το ξέρω ότι δεν έπρεπε να το κάνω αλλά μου άρεσε. Τι να κάνω;
Ian: Τι να σου πω ρε φίλε...την κοπέλα λυπάμαι γιατί δε φταίει σε τίποτα.
Εγώ: Το ξέρω...πφφ θα δω. Είπα και κάθισα για να ξεκουραστώ.

*Louis' P.O.V*
Δε το πιστεύω αυτό που άκουσα. Δηλαδή αυτός ο μαλάκας απάτησε τη Debbie; Τη καλύτερη φίλη μου; Αν δε είχα τον αγώνα, θα πήγαινα δίπλα και θα τον πλάκωνα αυτή τη στιγμή. Τώρα τι να κάνω; Να της το πω; Που να το πω; Μήπως να μη το πω πουθενά; Ναι, αλλά δεν είναι σωστό να ζει μέσα στο ψέμα. Αχ, με νευρίασε τώρα. Έτσι, για το γαμώτο θα βάλω τα δυνατά μου για να κερδίσουμε. Θέλω να του σπάσω τα νεύρα. Βασικά τα μούτρα αλλά προς το παρόν αυτό μπορώ να κάνω.
.....

Ο αγώνας τελικά έληξε με 4-1 υπέρ της δικής μας ομάδας! Με το που σφίριξε ο διαιτητής, όλοι μπήκαμε μέσα στο γήπεδο και πανηγυρίζαμε μαζί με τους παίκτες. Δεν είναι σωστό αυτό που θα πω αλλά πολύ χάρηκα που δεν κέρδισε ο Jamie. Ναι, είναι το αγόρι μου αλλά τις τελευταίες μέρες έχω αμφιβολίες για το πόσο "δικό μου" είναι. Τέλος πάντων, πήγα να αγκαλιάσω τον Louis και με άφησε σχεδόν αμέσως. Τι γίνεται ρε παιδιά σήμερα;

*Απόγευμα επόμενης μέρας*
*Louis και Zayn στο πάρκο*
Zayn: Θα μου πεις τι με ήθελες ή θα με σκάσεις;
Louis: Θα σου πω αλλά δε ξέρω πως να το πω και αν πρέπει να στο πω.
Zayn: Φίλε, ανησυχώ τώρα.
Louis: Πφφ εντάξει...ο Jamie απατάει την Debbie.
Zayn: Τι; Που το ξέρεις;
Louis: Τον άκουσα να το λέει στα αποδυτήρια σε ένα φίλο του.
Zayn: Θα τον σπάσω στο ξύλο! Δε θα μου γλυτώσει!
Louis: Πριν το κάνεις αυτό, δε το λες και στη Debbie;
Zayn: Γιατί να το πω εγώ;
Louis: Γιατί θα την παρηγορήσεις κιόλας και...καταλαβαίνεις τώρα.
Zayn: Τώρα που το λες με συμφέρει. Πάμε σπίτι μου τώρα να κάτσουμε;
Louis: Ναι, πάμε. Είπε και ξεκίνησαν να περπατάνε προς το σπίτι του Zayn. Zayn: Ωχ! Έλα πίσω από το δέντρο! Είπε στον Louis ξαφνικά και έτρεξαν πίσω από ένα δέντρο.
Louis: Τι έγινε;
Zayn: Είναι ο Jamie μπροστά με το τσουλάκι του.
Louis: Βγάλε μια φωτογραφία γιατί η Debbie δε θα μας πιστέψει. Ο Zayn έβγαλε το κινητό του και πήγε λίγο πλάι για να τους βλέπει καλύτερα.
Zayn: Δεν είπα εγώ ότι είναι τσουλάκι; Με την Perrie είναι!
Louis: Πλάκα κάνεις! Πάμε να φύγουμε προτού μας δουν.

*Σπίτι Debbie-Liam**My P.O.V*
Μα είναι κατάσταση αυτή; Οι γονείς μου λείπουν έξω, ο αδερφός μου είναι επίσης έξω και εγώ προσπαθώ να επικοινωνήσω με τον Jamie.
*Κουδούνι*
Αχ, ελπίζω να είναι τα κορίτσια για να έχω και λίγη παρέα.
Εγώ: Zayn; Τι έκπληξη είναι αυτή;
Zayn: Τι κάνεις; με ρώτησε.
Εγώ: Έχω υπάρξει και καλύτερα... Έλα μέσα να κάτσουμε.
Zayn: Πρέπει να σου πω κάτι...
Εγώ: Τι; Καλό;
Zayn: Δε νομίζω...λοιπόν. Ο Jamie σε απατάει με την Perrie.