"Together"-1D&Z FanFiction

One Direction FanFiction-Greek (Part 108)

*Μία μέρα πριν φύγουμε*
Πότε πέρασαν οι μέρες ούτε που το κατάλαβα. Μάλλον ισχύει αυτό που λένε ότι όταν περνάς καλά, ο χρόνος περνάει γρήγορα... Σήμερα είναι η τελευταία μέρα των καλοκαιρινών μας διακοπών και δεν έχουμε ιδέα τι θα κάνουμε. Βέβαια, στο τέλος θα βγούμε έξω αλλά είναι μέχρι να το πάρουμε απόφαση. Τώρα είμαστε στα δωμάτια μας, μιας και φάγαμε το μεσημεριανό μας και θέλουμε να ξεκουραστούμε μέχρι να πάμε το απόγευμα στη θάλασσα. Καθόμαστε με τον Zayn αγκαλιά στο κρεβάτι, έτσι χωρίς να κάνουμε τίποτα άλλο. Νιώθω πάρα πολύ όμορφα ακόμα και όταν δεν κάνουμε απολύτως τίποτα.
Εγώ: Zayn, να σου πω κάτι;
Zayn: Για πες...
Εγώ: Δε θέλω να φύγω αύριο.
Zayn: Χαχα ούτε και εγώ... Είπε γελώντας.
Πόσο μου αρέσει το γέλιο του... Δηλαδή όχι μόνο αυτό αλλά τέλος πάντων. Μη τα ξαναλέω.
Εγώ: Τελικά μου αρέσει που έχουμε δικό μας δωμάτιο.
Zayn: Α, ναι ε; Στην αρχή ήσουν με κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα και τώρα... Σχολίασε και μπορώ να διακρίνω μια ελαφριά ειρωνεία.
Εγώ: Ε τι να κάνω... Μου ήρθε ξαφνικό.
Zayn: Όταν μιλάει ο Zayn να τον ακούς.
Εγώ: Άμα τον ακούω πάντα...Σώθηκα! Zayn: Ωωω αυτό δεν έπρεπε να το πεις... Είπε και ξαφνικά άρχισε να με γαργαλάει.
Εγώ: Χαχαχαχα έλα χαχαχαχα σταμάτα χαχαχαχα
Zayn: Πες ότι είμαι ο πιο τέλειος άντρας στον κόσμο και μετά.
Εγώ: Πολλά θες... Χαχαχαχα
Zayn: Ε τώρα δε γλυτώνεις! Είπε κι συνέχισε ακάθεκτος.
Εγώ: Εντάξει εντάξει χαχαχαχα είσαι ο πιο τέλειος άντρας στον κόσμο!
Ουφ! Ευτυχώς, σταμάτησε.
Zayn: Τόσο δύσκολο ήταν; Χαχαχα έχεις γίνει κατακόκκινη!
Εγώ: Το απόλαυσες βλέπω!
Zayn: Νομίζω ότι το κατάλαβες...
Εγώ: Ναι, ναι... Φέρε τώρα το μπουκάλι μου γιατί έσκασα. Του είπα και αυτός σηκώθηκε από το κρεβάτι ακόμα γελώντας. Το έχει χάσει αυτό το παιδί νομίζω είναι προφανές.

*Grace και Dylan**Grace's P.O.V*
Ήμουν στο μπάνιο όταν χτύπησε το κινητό μου και άκουσα τον Dylan να μου φωνάζει.
Dylan: Η μητέρα σου είναι, να το σηκώσω;
Εγώ: Όχι, άστο θα την πάρω σε λίγο!
Dylan: Καλά... Τον άκουσα να λέει και μετά από πέντε λεπτά περίπου βγήκα από το μπάνιο.
Εγώ: Ξαναπήρε;
Dylan: Όχι, μόνο μια φορά...
Εγώ: Dylan, πάω στο μπαλκόνι να μιλήσω μη σε ενοχλώ... Είπα και βγήκα έξω.
*Στο τηλέφωνο*
Εγώ: Έλα, μαμά.. Τι κάνεις;
Μαμά μου: Καλά εσύ; Γιατί δε το σήκωσες πριν;
Κλασική μαμά. Τι άλλο θα πει.
Εγώ: Ήμουν στο μπάνιο.. Ήθελες κάτι;
Μαμά μου: Όχι, έτσι πήρα... Α! Ο αδερφός σου θέλει να σου μιλήσει.
Εγώ: Ωωω και εγώ θέλω! Φέρτον στο τηλέφωνο...
Μου έχει λείψει ο αδερφούλης μου είναι η αλήθεια. Και όταν μιλάει έχει αυτή την αξιολάτρευτη προφορά των 4χρονων παιδιών, που απλά θέλω να τον ζουλήξω. Μετά από λίγο...
Εγώ: Με ποιον θες να μιλήσεις; είπα έκπληκτη. Μόλις άκουσα τον αδερφό μου να λέει "Dylan"; Καλά όχι ακριβώς έτσι αλλά... Που τον θυμάται και το λέει; Μπαίνω στο δωμάτιο και δίνω το κινητό μου στον Dylan.
Dylan: Τι έγινε;
Εγώ: Ο Theo θέλει να σου μιλήσει.
Dylan: Χαχαχα πλάκα κάνεις! Είπε και γέλασε.
Εγώ: Όχι! Αυτός το ζήτησε. Πήρε το τηλέφωνο και το έβαλε στο αυτί του. Όσο μιλούσαν εγώ ήμουν στο μπαλκόνι και κοιτούσα τη θέα. Κάποια στιγμή νιώθω δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από τη μέση μου και γυρίζω για να δω τον Dylan.
Εγώ: Λοιπόν; Τι λέγατε;
Dylan: Τίποτα απλά κανονίσαμε να βγούμε για ποτό όταν γυρίσουμε.
Μου λέει και ξέρω ότι με δουλεύει.
Εγώ: Έλα, σοβαρά.. Πες μου.
Dylan: Χαχα τίποτα απλά του υποσχέθηκα να παίξουμε μαζί όταν γυρίσουμε.
Εγώ: Ωωω είσαι πολύ καλός μαζί του.
Dylan: Μου αρέσουν τα παιδιά, τι να κάνω; Αλλά ο αδερφός σου είναι η αδυναμία μου.
Εγώ: Ωωω γλυκούλη... Είπα και τον φίλησα.

Ώρες αργότερα...
Και στην παραλία πήγαμε και ρεζίλι κοντέψαμε να γίνουμε... Τώρα θα μου πείτε γιατί ρεζίλι; Γιατί ο Niall πήγε να κάνει φασαρία με έναν που την έπεσε στη Mary και μας κοιτούσε πάλι όλη η παραλία. Φώναξε λίγο αλλά μετά του πέρασε. Ευτυχώς που φεύγουμε αύριο τώρα που το σκέφτομαι. Κατά τις 10 πήγαμε για φαγητό σε μια πολύ καλή ταβέρνα με live μουσική πάλι. Δε θα πω ότι γυρίσαμε αργά γιατί δε το κάναμε. Δυστυχώς η πτήση μας είναι το πρωί και θα πρέπει να ξυπνήσουμε πάλι πρωί.

*Στο αεροπλάνο*
Liam: Μωρό μου, καληνύχτα και τα λέμε Λονδίνο.
Helen: Ε; Τι λες;
Liam: Θέλω να κοιμηθώ. Μη με ξυπνήσεις αν δεν είναι για να κατέβουμε.
Helen: Καλά, τι να... Πήγε να πει αλλά ο Liam είχε πέσει ξερός.
Βασικά κάπως έτσι είμασταν όλοι.
Μη τα πολυλογώ λοιπόν... Φτάσαμε στο Λονδίνο μια χαρά και στο αεροδρόμιο μας περίμεναν οι γονείς μας για να πάμε στο σπίτι. Δε σταμάτησαν να μας κάνουν ερωτήσεις για το ταξίδι και τα λοιπά. Εγώ και ο Liam κοιμόμασταν ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο οπότε μόνοι τους μιλούσαν, μόνοι τους τα άκουγαν.