"Together"-1D&Z FanFiction

One Direction FanFiction-Greek (Part 65)

*Grace's P.O.V*
Ο Dylan είναι πολύ γλυκός. Πήγαμε για φαγητό και μιλούσαμε λες και γνωριζόμαστε καιρό. Βέβαια, μάθαμε αρκετά πράγματα ο ένας για τον άλλο και τώρα είμαστε πολύ πιο άνετα μεταξύ μας. Τώρα περπατάμε δίπλα δίπλα και με ρωτάει για τη ζωή μου στην Ιρλανδία.
Dylan: Δεν έχω πάει ποτέ.
Εγώ: Δε χάνεις και τίποτα, αλλά είναι όμορφα εκεί που έμενα.
Dylan: Όταν πας πάλι, ίσως έρθω μαζί σου.
Εγώ: Ναι, γιατί όχι...θα έχω και παρέα.
Dylan: Θες να κάτσουμε λίγο; είπε και μου έδειξε ένα παγκάκι.
Εγώ: Ναι, πάμε. Τα γύρω παγκάκια ήταν πιασμένα από ζευγάρια που φιλιόντουσαν ή ήταν αγκαλιασμένοι.
Dylan: Κοίτα, θέλω να σου πω κάτι.
Εγώ: Σε ακούω... Με κοίταξε στα μάτια και πήρε μια ανάσα.
Dylan: Πρέπει να το έχεις καταλάβει αλλά μου αρέσεις. Βασικά, μου άρεσες από την πρώτη μέρα που σε είδα.
Εγώ: Και εμένα μου αρέσεις!
Ωχ, το είπα δυνατά αυτό;
Dylan: Αλήθεια; Αλλά τι λέω... Αν δε σου άρεσα, δε θα έβγαινες μαζί μου.
Εγώ: Ναι... Μπορεί.
Dylan: Το ξέρω ότι γνωριζόμαστε μόνο 2 εβδομάδες αλλά...
Εγώ: Αλλά τι;
Dylan: Θες να γίνεις η κοπέλα μου;
Τι μου λέει ρε παιδιά!? Μπορώ να τσιρίξω; Δεν μπορώ, θα γίνω ρεζίλι. Να του πω ναι; Θα του πω ότι θα το σκεφτώ. Λες και δεν ξέρω την απάντηση. Τι λέω; Ναι θα πω. Τέτοιες ευκαιρίες δεν βρίσκονται κάθε μέρα. Τουλάχιστον όχι για μένα.
Εγώ: Μισό να το σκεφτώ λίγο.... Είπα και έκανα ότι σκέφτομαι.
Dylan: Ναι, οκ.
Εγώ: Εντάξει, το σκέφτηκα. Θέλω.
Χαμογέλασε και ήρθαμε σε απόσταση αναπνοής. Δεν το πιστεύω αυτό που ζω απόψε. Είναι η πιο όμορφη βραδιά ever!
Μετά από λίγο, σηκώθηκαμε, πιαστήκαμε χέρια χέρι και πήραμε το δρόμο για τον κινηματογράφο.
*Demi και Harry*
Αφού τελείωσαν με το φαγητό τους, η Demi είπε στον Harry ότι θέλει να πάμε μια μικρή βόλτα με τη βάρκα.
Harry: Είσαι σίγουρη ότι θες;
Demi: Με ρώτησες χιλιάδες φορές. Ναι, σου λέω!
Harry: Καλά, αλλά αν πέσουμε μέσα στη λίμνη, εγώ δε θα φταίω.
Demi: Πφφφ... Έλα να τελειώνουμε.
Είπε και την βοήθησε να μπει στη βάρκα.
Harry: Ωραία, πάρε το ένα κουπί.
Demi: Δεν το νομίζω, Styles.
Harry: Γιατί; Όλα εγώ θα τα κάνω;
Demi: Εγώ θα σε καμαρώνω αγόρι μου!
Κάθισαν και ο Harry ξεκίνησε να κάνει κουπί.
Demi: Harry, γιατί κουνιέται;
Harry: Και τι θες να κάνει; Να μένει ακίνητο;
Demi: Δεν πάμε πίσω; Φτάνει.
Harry: Ούτε στη μέση δε φτάσαμε. Με δουλεύεις;
Demi: Μη μου φωνάζεις ρε... Αντε.
Harry: Καλά, συγγνώμη. Πάμε να φύγουμε τώρα. Είπε και μετά από λίγο, μπήκαν στο αυτοκίνητο.
*Εγώ και ο Zayn*
Μετά από μια ολόκληρη μέρα μαζί, ο Zayn για το βράδυ με πήγε, που αλλού... Στο σπίτι του.
Εγώ: Τι κάνουμε εδώ;
Zayn: Θα σου δείξω αυτό που ετοίμασα για σήμερα.
Εγώ: Αααα ωραία... Επιτέλους.
Zayn: Έχεις κανένα παράπονο, μικρή;
Εγώ: Πρώτον, δεν είμαι μικρή και δεύτερον, όχι.
Zayn: Χαχαχα πλάκα έχεις. Έλα, θα πάμε πάνω.
Φτάσαμε στον όροφο των δωματίων αλλά δεν σταματήσαμε. Μάλλον στην ταράτσα θα πάμε.
Zayn: Λοιπόν; Δύο ώρες μου πήρε για να το φτιάξω.
Εγώ: Δεν το πιστεύω, ότι έκανες κάτι τέτοιο. Πάντα ονειρευόμουν ένα ραντεβού σαν αυτό. Ειδικά, όταν έχει πανσέληνο.
Υπήρχαν ροδοπέταλα παντού, κεράκια, και στο πάτωμα ένα σεντόνι με δύο ποτήρια κρασί. Τα πήρε και μου έδωσε το ένα.
Zayn: Είμαστε μεγάλα παιδιά. Είπε και ήπιε λίγο.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά τον κοιτούσα συνέχεια. Δεν ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Και ξέρω ότι έχω κατακοκκινήσει.
Εγώ: Zayn, είσαι τέλειος.
Zayn: Και εσύ. Ξέρεις, όταν είσαι πραγματικά χαρούμενη φαίνεται από τα μάτια σου.
Εγώ: Αλήθεια; Πως;
Zayn: Γυαλίζουν και μοιάζουν με αστέρια.
Εγώ: Και τώρα;
Zayn: Γυαλίζουν, πολύ. Ελπίζω να είναι εξαιτίας μου.
Αχ, τι λες τώρα!? Θέλει να με πεθάνει.
Και μη με κοιτάς.
Zayn: Θα σε ρωτήσω κάτι... Ποιο είναι το ιδανικό φιλί για σένα;
Εγώ: Στη βροχή. Απάντησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Εσένα;
Zayn: Κάτω από το φεγγαρόφως. Εδώ. Είπε κοιτάζοντας με και με έπιασε από τη μέση. Με κόλλησε πάνω του και μετά φιληθήκαμε. Ήταν απλά η τέλεια στιγμή.