"Together"-1D&Z FanFiction

One Direction FanFiction-Greek (Part 109)

*Αρχές Αυγούστου*
*Σπίτι μου*
Liam: Μπαμπά, θα φύγουμε;
Μπαμπάς μου: Θέλουμε ακόμα δύο ώρες τουλάχιστον για την πτήση. Τόσο ανυπόμονος είσαι; του είπε και γέλασε λίγο.
Liam: Ναι και πολύ αγχωμένος.
Από ότι καταλάβατε, ο αδερφός μου με τον μπαμπά μου θα πάνε σήμερα στο Manchester για να δούνε τι σπίτια υπάρχουν για να μείνει με τον Zayn. Μαζί με αυτούς βέβαια θα φύγουν και τα άλλα αγόρια. Τώρα θα μου πείτε γιατί δε πάμε όλοι μαζί... Δε θέλουν! Ναι, τα ίδια μας τα αγόρια μας το απαγόρευσαν και είπαν ότι πρώτα θα βρουν σπίτι και μετά θα πάμε εμείς. Ελπίζω να βρουν γρήγορα γιατί θέλω πολύ να πάω στο Manchester.
Εγώ: Και εγώ θέλω να έρθω! Παραπονέθηκα και κάθισα στον καναπέ.
Liam: Αφού είπαμε όχι, τι δεν καταλαβαίνεις;
Εγώ: Α, να σου πω...
Μαμά μου: Σταματήστε! Το τελευταίο που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να ακούω φωνές. Πονάει το κεφάλι μου.
Εγώ: Καλά, συγγνώμη αλλά είναι άδικο.
Μπαμπάς μου: Θα πάμε μαζί την επόμενη φορά. Λοιπόν... Επειδή βλέπω ότι δεν αντέχεις άλλο, έλα να φύγουμε. Είπε στον Liam, ο οποίος σηκώθηκε από τη θέση του και έτρεξε για να μπει στο αυτοκίνητο.
Εγώ: Με ποιον θα πάτε;
Μαμά μου: Εγώ θα τους πάω και θα πάμε να πάρουμε και τον Zayn με τον Yaser.
Εγώ: Αααα αυτό δεν το ήξερα. Θα έρθω και εγώ στο αεροδρόμιο τότε.
Liam: Μη πούμε κάτι για τον Zayn αμέσως εσύ!
Εγώ: Ποιος μιλάει μωρέ... Τέλος πάντων, πάω να ετοιμαστώ. Είπα και πήγα στο δωμάτιο μου.

Μετά από λίγο...
Zayn: Ααα τι έκπληξη είναι αυτή! Είπε χαμογελαστός μόλις μπήκε μέσα στο αμάξι. Είχα καθίσει πάνω στον αδερφό μου και ο Zayn είχε στριμωχτεί ανάμεσα σε εμάς και στον μπαμπά του.
Εγώ: Εε πως... Να μην έρθω να σου κουνήσω το μαντίλι;
Liam: Χαχαχα το μαντίλι λέει...
Εγώ: Ε, τι να κάνω αφού δε με παίρνεις μαζί σου...
Zayn: Είπα και εγώ δεν θα το πεις... Αφού θα έρθω αύριο.
Liam: Zayn, δε βγάζεις άκρη. Άστο για άλλη φορά.

*Στο αεροδρόμιο*
*Demi και Harry*
Demi: Θέλω να μου στείλεις φωτογραφίες από όλα τα σπίτια που θα δείτε, οκ;
Harry: Καλά θα σου στείλω.
Demi: Θα μου στείλει και ο αδερφός μου αλλά τα θέλω και από σένα.
Harry: Εντάξει, είπαμε. Πάω στον έλεγχο τώρα και θα σε πάρω μετά τηλέφωνο.
Demi: Καλά... Καλό ταξίδι!

*Grace και Dylan*
Grace: Αφού θα μείνεις με τον αδερφό σου, γιατί πας;
Dylan: Πάω για να δω το μέρος, να αφήσω πράγματα και κυρίως να δω τον αδερφό μου. Έχω να τον δω τρεις μήνες!
Grace: Μμμ καλά... Την άλλη φορά πάντως θα έρθω και εγώ.
Dylan: Οπότε θες θα έρχεσαι. Λοιπόν, πάω εγώ τώρα και θα τα πούμε αύριο. Grace: Ε; Τι αύριο; Μόλις φτάσεις θα με πάρεις τηλέφωνο.
Dylan: Χαχα εντάξει!

Ε και αφού έφυγαν τα παιδιά και οι μπαμπάδες μας, εμείς τα κορίτσια δεν είχαμε τι να κάνουμε και έτσι κάποιες πήγαμε σε δουλειές με τις μαμάδες μας και κάποιες άλλες πήγαν για καφέ. Οι ώρες πέρασαν αργά και βασανιστικά μέχρι να μπορέσουμε να μιλήσουμε και πάλι με τα αγόρια. Βασικά, κάθε φορά που ακούω για το Manchester τώρα τελευταία κάτι με πιάνει... Δε θέλω να φύγουν τα αγόρια και ειδικά ο Zayn... Και δεν είμαι μόνο εγώ έτσι.

Όταν ήρθαν τα παιδιά μας το επόμενο βράδυ, είχαν να μας πουν κάποια νέα με τα οποία δε χαρήκαμε και τόσο πολύ.
Louis: Βρήκαμε σπίτι! Ανακοίνωσε χαρούμενος και είχαμε μείνει να τον κοιτάμε.
Niall: Εμμ πείτε κάτι βρε κορίτσια...
Εγώ: Βρήκατε όλοι;
Liam: Ναι... Και είναι και στην ίδια γειτονιά!
Demi: Εγώ είδα κάτι αλλά δε νομίζω να ήταν αυτό που κλείσατε. Είπε και κοίταξε τον Harry.
Harry: Ναι, δεν ήταν. Το κράτησα έκπληξη για όταν θα πάμε όλοι μαζί.
Zayn: Μην είστε τόσο ενθουσιασμένες ρε κορίτσια. Είπε με ειρωνεία και γελάσαμε λίγο.
Mary: Πώς θα μείνετε τελικά;
Niall: Α, δε σας είπαμε; Ο Zayn με τον Liam και εμείς οι άλλοι τρεις οι φίλοι μαζί.
Stacy: Αααα τόσο τρομερός συνδυασμός χαχαχαχα..
Louis: Την άλλη εβδομάδα θα πάμε όλοι μαζί εντάξει;
Helen: Ωωω τέλεια! Ανυπομονώ!

Την ίδια στιγμή η Grace με τον Dylan έκαναν βόλτα στο πάρκο. Ξέραμε ήδη ότι ο Dylan θα μείνει με τον μεγάλο του αδερφό, τον Jake οπότε δε χρειαζόταν να είναι και αυτοί με εμάς.
Grace: Δηλαδή θα πάμε την άλλη εβδομάδα όλοι μαζί;
Dylan: Ναι! Θα αρχίσουμε να πηγαίνουμε κάποια πράγματα σιγά σιγά.
Grace: Ωραία, ωραία... Πάμε απέναντι για να πάρουμε παγωτό;
Dylan: Ναι, αμέ! Πήγαν να περάσουν απέναντι αλλά...
Dylan: Grace, πρόσεχε! Φώναξε.