Sessiz Ruhun Çığlığı

6.Unutulmuş Harabeler

Bu bölümün yeri benim için çok ayrı.

Nedenini okuyunca anlarsınız zaten.

Arkadaşlar okurken yorum yapın lütfen. Tüm paragraflara yorum yapın demiyorum size. En azından beğendiğiniz ve beğenmediğiniz yerlere yorum yaparsanız mutlu olurum.

Ve oy sayımız çok az. Böyle giderse bölümler geç gelir, çünkü oy ve okunma sayısının artmasını istiyorum. Okuduğunuz bölüme oy vermek bu kadar zor olmamalı bence. Beni de anlayım lütfen.

İyi okumalar.....

♡~~~~~~~♡

No.1, Melek Mosso - Yarım Kalan Sigara

MaNga - Işıkları Söndürseler Bile

♡~~~Bölüm-6~~~♡

12 yıl önce:

"Bırak kardeşimi!" diye bağıran Baran'ın sesi annesini durdurmaya yetmiyordu. Elindeki, sigara izmaritini küçük kızın sırtına bastırmaya devam etti. Acılar içinde çırpınan Aksa, ağlamaya korkuyordu ama acı çığlıkları tüm evi dolduruyordu.

"Yaptığının cezasını ödeyecek!" diye bağırdı Belda, izmariti elinden bırakıp Aksa'ya bir tokat atarken. Baran annesinin kollarını tutmaya çalışıyordu ama bu kardeşini kurtarmaya yetmiyordu. "Anne bırak onu lütfen."

"Abi acıyor." diye sızlandı Aksa. Canının acısı, küçücük bedenine çok fazla geliyordu. "Sırtım yanıyor." dediği sırada kapı açılmış içeriye babaları, Behram girmişti. Gördüğü manzara karşısında şaşırmadı. Onun gelmesiyle Belda, Aksa'yı kenara iterek, odadan çıktı.

"Kızım, iyi misin?" Behram ellerini Aksa'ya doğru uzatınca, Aksa ona dokunmasına izin vermeden abisine sıkıca sarıldı.

Baran, kardeşini kollarının arasına alarak yavaşça sakinleştirmeye çalıştı. Aksa'nın gözyaşları, Baran'ın omzunda iz bırakıyordu. Behram, ne yapacağını bilemez halde birkaç adım geri çekildi. İçindeki öfkeyi kontrol etmek için derin nefesler aldı. Ancak içinde beliren karanlık, gözlerindeki soğuk bakışlarda ortaya çıkıyordu.

"Kızım, iyi misin?" dedi tekrar, ama sesindeki şefkat yapaydı. Aksa, Behram'ın kendisine yaklaşmasına izin vermeden abisine daha da sıkı sarıldı. Behram, bu durumu hoş karşılamadı. Gözleri bir an için öfkeyle parladı.

Baran, babasının bakışlarındaki değişikliği fark etti ve daha da tetikte oldu. "Baba, lütfen Aksa'nın biraz dinlenmesine izin ver," dedi titrek bir sesle.

Behram, Baran'ın sözlerini duymazdan gelerek Aksa'ya doğru bir adım daha attı. "Kalk bakayım, ufaklık. Yaralarını kontrol etmem lazım," dedi soğukkanlılıkla. Ancak Aksa'nın gözlerinde korku vardı ve Baran, kardeşini bırakmamakta kararlıydı.

"Hayır baba, bırak onu," dedi Baran, sesini yükselterek. Behram, Baran'ın bu meydan okumasına tahammül edemedi ve öfkeyle oğluna bir tokat attı. Baran, tokadın etkisiyle sendeleyerek yere düştü.

"Seninle daha sonra ilgileneceğim," dedi Behram, ardından Aksa'ya doğru eğildi. Aksa, babasının bu yaklaşımı karşısında donup kalmıştı. Behram, küçük kızın kolunu sıkıca tutarak onu ayağa kaldırdı. "Yaralarına bakmam lazım," dedi, ama bu sözlerinde bir babanın şefkatinden ziyade bir zorbanın emirleri vardı.