Hellööööö
Yine ben yine ben yine bennn!!
Nasılsınız. İyi olun ballarımm....
Bölümün ilk başları bir tık (!) duygusal olabilir, ama devamı 🤌🤌🤌🤌
Oy vermeyi unutmayınız...Okurken yorum da yapın lütfen. Ve okunma sayımızı arttırabilmek için, tiktok ve ya instagram farketmez, kitabımıza editler yaparak paulaşabilirsiniz...Çok çok mutlu olurumm...
İyi okumalar bebişler..
~~~~~
Sena Şener - Bak bana
Kolpa - Beni aşka inandır
~~~~~
Bölüm - 9
11 yıl önce;
Korkuyla çevresine bakınan küçük kızın bakışları, abisini bulmak için çabalıyordu, ama gözlerinin önüne bir perde misali çekilen karanlık, bunu imkansız kılıyordu. Aksa, abisinin de kendisini aradığından emindi, ama bir türlü birbirlerine ulaşamıyorlardı.
Sert esen rüzgar, Aksa'nın saçlarını delice savuruyor, gözlerine dolmasına sebep oluyordu. Ağaç yapraklarının hışırtıları, küçük kızın içindeki korku dalgasını daha da belirginleştirirken, küçük bedeni titreyerek ileriye doğru bir adım daha attı.
Her şey bir anda olup bitmişti. Baran, alnından boşalan kanlarla kardeşinin yanına gelmiş ve buradan gideceklerini söylemişti. "Artık kurtulacağız," demişti. Baran, annesiyle hararetli bir tartışma sırasında, annesinin eline geçen ne varsa ona fırlatması sonucu alnına gelen çiçek vazosuyla yaralanmıştı. O an, her şeye karar vermişti.
Şimdi ise, karanlık bir yolda ilerlerken birbirlerini kaybetmişlerdi. Aksa, abisine defalarca seslenmişti, ama ondan herhangi bir yanıt duyamamıştı. İçindeki korku giderek büyüyen bir karabasan gibi üzerine çöküyordu. Rüzgarın uğultusu ve yaprakların hışırtısı, küçük kızın kalp atışlarını daha da hızlandırıyordu.
Aksa'nın ayakları toprağa zorla basıyor, her adımı daha da ağırlaşıyordu. Çevresindeki ağaçların gölgeleri, korkularını şekillendirerek üzerine geliyordu. Abisinin sıcak, güven veren sesini duyma umuduyla bağırdı, ama cevap yoktu. Korkunun pençesi, Aksa'yı iyice sarmaladı.
Aksa, karanlıkta korku ve endişe içinde dolanırken, aniden bir el omzuna sertçe dokundu. Gözlerini dehşetle açıp geriye döndüğünde, karşısında babasını gördü. Babasının yüzündeki öfke, onu titretmeye yetti. "Burada ne işin var?" diye sertçe sordu babası, sesi yankılandı. Aksa bir adım geri çekildi, ama babasının sıkı tutuşundan kurtulamadı.
Adam, kızını kolundan kavrayıp sert bir şekilde çekiştirerek ormanın derinliklerinden çıkardı. Aksa, babasının gücü karşısında çaresizce direnmeye çalıştı ama nafileydi. Yavaş yavaş ormanın sınırına ulaştıklarında, babası durdu ve Aksa'nın yüzüne bakarak konuştu: "Eve döneceğiz. Seni burada bulduğuma dua et." Aksa, gözlerindeki korku ve acıyla babasının sözlerini dinlerken, kaçmanın imkansız olduğunu anladı.
Baran hâlâ bu ormandaydı ve yaralıydı, Aksa başına gelenlerden ve babasının ona yapacaklarından habersiz, abisini düşünmekten vazgeçmiyordu. Abisi onu kurtarmak isterken, şimdi tek başına kalmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sessiz Ruhların Çığlığı
Novela Juvenil《Gözyaşları ruhun sessiz çığlıklarıydı.》 ~~ Yetişkin içerik mevcuttur. Bu uyarımı dikkate alarak başlayın lütfen. Sonrasında bu konu ile ilgili herhangi bir şikayet görmek istemiyorum.
