Coffee Incident

6|

Amanda i David nadal starali się utrzymać równowagę między swoimi rosnącymi uczuciami, a wymaganiami uczelni.
Każdy dzień na kampusie stawał się dla nich wyzwaniem i próbą, jak pogodzić swoje osobiste życie z profesjonalnymi obowiązkami.

David kontynuował prowadzenie swoich wykładów z pasją i zaangażowaniem, starając się jednocześnie zachować profesjonalny dystans. Jego spotkania z Amandą poza uczelnią były jak wyjątkowe chwile wypełnione głębokimi rozmowami na tematy psychologii, literatury i życia codziennego. Te spotkania stały się dla niego źródłem inspiracji i motywacji.

Amanda natomiast coraz bardziej pochłaniała się swoimi studiami psychologicznymi. Jej spotkania z Davidem na kampusie stawały się coraz bardziej delikatne i pełne subtelnych gestów. Starali się unikać podejrzliwych spojrzeń innych studentów i kolegów z uczelni, choć nie zawsze im to wychodziło.

Pewnego dnia, podczas przerwy między zajęciami, Amanda i David spotkali się na korytarzu. Ich oczy natychmiast się spotkały, a w powietrzu unosiło się napięcie między nimi.

– Amanda, czy mogę z tobą porozmawiać? – zapytał David cicho.

Amanda potaknęła i skierowała się w stronę małego, zacisznego kącika w pobliskim holu.

– Oczywiście, Davidzie. Co się dzieje? – zapytała z lekkim niepokojem.

David spojrzał na nią z głębokim wzruszeniem.

– Chcę, żebyś wiedziała, że jestem coraz bardziej przekonany, że to, co między nami rośnie, jest czymś wyjątkowym. Ale jednocześnie nie chcę, żebyś musiała cierpieć z powodu tego, co ludzie mogą powiedzieć.

Amanda poczuła, jak jej serce rośnie z ciepła. Wiedziała, że David mówił szczerze, troszcząc się o ich wspólne dobro.

– Davidzie, ja też czuję to samo. Ale... musimy być ostrożni – odpowiedziała, łapiąc jego dłoń w swoją. – Może powinniśmy bardziej ograniczyć nasze spotkania na uczelni.

David potaknął głową z zrozumieniem.

– Masz rację, Amanda. Powinniśmy bardziej uważać.

Ich rozmowa była krótka, ale pełna głębokich emocji i zrozumienia. Wiedzieli, że muszą działać ostrożnie, aby nie narażać siebie ani swoich karier na niepotrzebne ryzyko. Jednak nie mogli przestać myśleć o sobie nawzajem, o tym, jak są sobie bliscy i jak wiele mogą od siebie nauczyć.
Wieczorem tego samego dnia Amanda usiadła przy biurku w swoim pokoju na kampusie. Patrzyła na książki z psychologii rozmieszczone na półce, a myśli krążyły wokół Davida. Czuła, że ich związek rośnie w siłę, ale jednocześnie wiedziała, że muszą jeszcze wiele przejść, aby być razem w pełni otwarcie.

Każdy ich dzień na uczelni stał się teraz świadomym balansem między ich prywatnymi uczuciami a publicznymi obowiązkami, które mieli do spełnienia.

---

Pwnego wieczoru, po długiej dyskusji na temat teorii psychologicznych, David zaproponował odprowadzenie Amandy do domu. Była ciepła, letnia noc, a oni spacerowali wzdłuż malowniczych alejek kampusu.

- Wiesz, Amandzie, dawno nie czułem się tak dobrze, rozmawiając z kimś - wyznał David, zatrzymując się pod jej drzwiami. - Masz w sobie coś wyjątkowego.

Amanda uśmiechnęła się nieśmiało.

- Pan też, profesorze. Myślę, że to dlatego, że oboje jesteśmy pasjonatami tego, co robimy.

David spojrzał jej w oczy i po chwili namysłu powiedział:

- Może powinniśmy porozmawiać o tym, co czujemy. Spotkajmy się jutro wieczorem, poza kampusem?

Amanda zgodziła się, czując, że ich relacja wchodzi na nowy, bardziej osobisty poziom.

Następnego wieczoru spotkali się w małej kawiarni na obrzeżach miasta. Rozmowa toczyła się swobodnie, aż w końcu doszli do tematu, który nie dawał im spokoju.

- Amandzie, musimy być ostrożni - zaczął David. - Nasza relacja może być źle odebrana przez innych.

- Wiem - odpowiedziała Amanda. - Ale nie chcę rezygnować z tego, co czuję. Jesteś dla mnie ważny.

David spojrzał na nią z czułością.

- I ty dla mnie, Amandzie. Chcę, żebyśmy to kontynuowali, ale musimy to zrobić mądrze. Będziemy ostrożni i dyskretni.

Tak zaczęła się ich relacja. Spotykali się poza kampusem, spędzali razem czas, poznając siebie nawzajem coraz lepiej. Każde spotkanie umacniało ich więź, a wspólna pasja do psychologii tylko ją pogłębiała.

Jednego wieczoru, po długim dniu pracy, spotkali się w małej kawiarni na obrzeżach miasta. Było to ich ulubione miejsce. Amanda przyszła wcześniej i czekała na Davida, przeglądając notatki. Gdy wszedł do kawiarni, jego twarz rozświetliła się na jej widok. Usiadł naprzeciwko niej i delikatnie dotknął jej dłoni.

- Jak minął dzień? - zapytał, patrząc jej głęboko w oczy.

- Był długi, ale teraz jest lepiej - odpowiedziała Amanda z uśmiechem.

David pochylił się, by pocałować jej dłoń, a potem szeptem dodał:

- Tęskniłem za tobą.

Spędzili ten wieczór, rozmawiając i śmiejąc się, nie mogąc oderwać od siebie wzroku. Gdy wychodzili z kawiarni, David objął Amandę ramieniem, przyciągając ją do siebie bliżej. Spacerując wzdłuż pustych uliczek, czuli, że świat należy tylko do nich.

G

dy dotarli do mieszkania Amandy, zatrzymali się przed drzwiami.

David delikatnie odgarnął kosmyk włosów z jej twarzy i pochylił się, by pocałować ją w usta. Był to pocałunek pełen czułości i obietnic.

- Dobranoc, moja droga - szepnął, odrywając się od jej ust.

- Dobranoc, Davidzie - odpowiedziała Amanda, patrząc na niego z miłością.

Ich relacja rozwijała się powoli, lecz pewnie. Każde spotkanie umacniało ich więź, a wspólna pasja do psychologii tylko ją pogłębiała. Pomimo trudności i ryzyka, które niosła ich relacja, Amanda i David postanowili iść za głosem serca. Wiedzieli, że muszą być ostrożni, ale byli gotowi podjąć to ryzyko, bo uczucie, które ich łączyło, było zbyt silne, by je ignorować.