Galatasaray, oyuncularını ödüllendirmek için bir ödül töreni düzenliyordu.
Ödül alacaklarının arasında futbolcular olduğu gibi Galatasaray' ın voleybol takımında oynayan İlkin Aydın' da vardı.
İlkin :
Ödül töreni haberini duyunca keyifsizlenmiştim, bizim kızlardan oluşan bir tören değildi bu. Erkek dolu olacaktı, sadece ödülleri taktim edecek kişi hariç onu da tanımıyordum. İstemeyerek hazırlanmak için odama çıktım, dolabımdaki kızların zoru ile aldığım elbiseye elim gitti. Sonrasında vazgeçtim benlik şeyler değildi. Kot bir pantolon, beyaz bir tişört ve bir ceket giyip evden çıktım.
Barış Alper : Mertens ile ödül töreni için kapı önünde buluştuk. Mertens sigarasını içip bana bişeyler anlatırken gözüm yan tarafdaki arabaya kaydı. Araba güzel bir spor arabaydı bizim takımkilerden birinin olmadığını biliyordum, meraklandım biraz doğrusu. Tam o sırada boyu benim kadar olan ama doğalığı ile ilgimi çeken kızı gördüm. Kim olduğunu anlayamadım güneş gözlüklerinden, kimdi bu kız? Gözlerimi hemen üzerinden çektim, çünkü biraz dikkat çekiyordum ama kızın değil etrafımdaki insanların. Mertens'in "beyendin" demesi ile ona döndüm. Sırıtıyordu bende gülerek karşılık verdim ancak döndüğüm de o gizemli kişiyi göremedim. Mertens'e "içeriye geçelim dedim" ( anlayacağı şekilde ) içeriye girdik.
İlkin : Çok strestlenmiştim ve heyecanlıydım. İçeriye girince lavaboya gidip bir aynada kendime baktım. Kendi kendime "iyisin İlkin başarının karşılığını alma vakti, kendine gel" diyip çıktım.
Barış Alper : Herkesle selamlaştıktan sonra, gözüm hep etrafta onu aradı o kızı. Neden bu kadar merak ettim noluyordu bana? Diye düşünürken birden içeriye girdi. Kim olduğunu anladım birbirimize video ile yanıt verdiğimiz "İlkin Aydın, nam-ı değer kaptan"
Flashback...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlkin : İçeriye girdim, herkesle selamlaştım yerime geçtim. Barış Alper Yılmaz yanıma geldi sol tarafımda Muslera, sağ tarafımda Barış. Heyecanımı bastırmaya çalışırken bir çift gözün bana bakıp gülümsediğini gördüm. Barış bana gülümseyerek "üstündeki ceket çok şirin güzel sana da yakışmış, Mickey Mouse fanatiği misin?" dedi. Bende gülümseyerek "küçükken diyelim, teşekkür ederim" diyerek önüme döndüm ki, o hâlâ konuşmaya devam ediyordu. Galatasaray logosunu göstererek "benim de fanatik olduğum sevdalım bu" dedi. Karşılık olarak "fanatik olduğun sevdalınla uzun yılların olsun" dedim.
Barış Alper : İlk defa aynı takımı tutuğum, aynı logoyu aynı renkleri üstümde taşıdığım biri ama bu o "maç günü fanatikleşen kızlar" dan değil. Sarı kırmızı sevdalı bir kız. Konuşmayı o kısa kestikçe ben uzatmaya çalışıyordum.
İlkin : Yılın kadın sporcusu, ödülünü almak için hazırlanıyordum o sırada Barış, yanında duran bir kızın telefonunu eline almış birşeyler yapıyordu. İçimden "bu adam kaç kişiyi aynı anda yürütmüştür" dedim... Ve adım anons edildi.
📣 : Yılın Kadın Sporcusu: İlkin Aydın
Heyecanla ve büyük bir gururla herkesle selamlaşarak ödülümü aldım, maçlardan kısa bir kesit izledik. Ödül konuşmamı yapmak için kürsüye gittim. Konuşurken Barış ile göz göze gelmiştik, bana göz kırpmıştı. Konuşmamı düzgün bir şekilde ayırmeksizin bitirmeye çalıştım. Yerime geçerken Barış'a bakmamaya özen gösterdim. "tebrik ederim" diyerek gülümsemesine kadar. Gülümseyerek ve teşekkür ederek karşılık verdim.
Barış Alper : İlkin ile konuşmamız bittiğinde, ödül almak için sıra Mertens ve bana geldi.
📣 : Yılın Sporcusu Ödülleri : Dries Mertens ve Barış Alper Yılmaz.
Ödüllerimizi almaya giderken o anın heyecanı ile konuşmam biraz dalga geçilecek seviyede olmuştu. Ardından Mertens'in doğum gününü kutladık, pasta geldi herkes Mertens'in etrafında dururken İlkin uzaktan geri çekilmiş bir şekilde gülümseyerek bizi seyrediyordu. Yine kendimi konuşarak ifade edemeyerek gözlerimle ve ellerimle gelmesini söyledim, çünkü gelmesini istedim.
İlkin : Barışın daveti ile Mertens'in doğum gününü kutladık. Gülüşmeler, alkışlamalar...
Barış Alper : Mertens'e pastayı yediricekken , gözüm İlkin'e kaydı. Çok güzel gülüyordu, bende gülümseyerek ona bakmaya devam ederken ağzı açık bir şekilde pastayı bekleyen Mertens'i unutmuştum. "daha ne kadar bekleyeceğim dostum" dedi. ( kendi dilinde ) Gülerek ona dönüp pastasını yedirdim. İlkin de çok mutlu görünüyordu. Ödül töreni bitti. Okan hoca bizi dışarda yemeğe davet etti hepimiz gidecektik, İlkin hariç...
Bölüm müziği: Feridun Düzağaç - F.D.
Oy verirseniz çok sevinirim, her gün yeni bölüm atmayı planlıyorum. Umarım gerçekten sevilip beğenilir. Uzun zamandır düşündüğüm bir hikayeydi cesaretle yazdım ve sizlere sunmak istedim. 🫶🏻
