Enmity that ends in marriage

چهار

و مثل همیشه ساعت شش صبح از خواب بیدار شد و به سمت دستشویی رفت.

مسواک زد و صورتش رو با اب سرد شست.

یه دوش یه ربعه گرفت و لباس هاش رو پوشید.

بعد از خوردن صبحانه همراه پدر و مادرش سوار ماشینش شد و به شرکت رفت.

وقتی به شرکت رسید بدون توجه به تعظیم  های نود درجه ای کارمندها به سمت دفترش رفت.

ولی قبلش از منشی لیست کارهایی که امروز باید انجام میداد رو گرفت و به داخل رفت.

امروز دوتا جلسه که هر کدوم حداقل یک تا دو ساعت وقتش رو می گرفت داشت ولی از همه بدتر این بود که نامجون هم در جلسه دوم شرکت می کرد.

واقعا عجیب بود اولین باری بود که میدید نامجون هم  توی یکی از جلسه های شرکتشون حضور داره.

سعی کرد نادیدش بگیره و روی پرونده های روی میزش کار کنه.

بعد از یه ساعت منشی اعلام کرد که جلسه اول شروع شده و باید به اون جلسه کسل کننده بره.

همیشه از اقای چوی بدش می امد مثل کنه چسبیده بود به شرکتشون و با چرب زبونی همیشه مخ پدرشو می زد.

داخل سالن جلسه که رفتند همه برای مدیر عامل شرکت بلند شد و بعد از گفتن سلام جناب کیم یا سلام جناب مدیرعامل سر جاهاشون جا گرفتن.

و مثل همیشه اون چوی از خود راضی که اخلاق، حالات صورت و از طرز حرف زدنش معلوم بود چشم دنبال جایگاهش هست شروع کرد به حرف زدن.

بالاخره بعد از 1:48جلسه اول تموم شد.

و این خیلی بد بود چون الان باید به جلسه ای که نامجونم توش حضور داشت می رفت.

حاضر بود کل روز رو با چوی جلسه داشته باشه ولی یه دقیقه هم با نامجون زیر یه سقف نباشه.

همین که وارد سالن جلسه شد چشمش به نامجونی افتاد که دقیقا رو به روش نشسته بود و بهش زل زده بود.

انگار داشت با چشم هاش سوراخش می کرد.

ولی اهمیتی نداشت فقط یه جلسه کوفتی بود دیگه زود تموم میشد که ناگهان نامجون شروع کرد به صحبت کردن و خودش رو به عنوان سهام دار جدید شرکت معرفی کرد.

جین یه لحظه خشک شده بود و با خودش زمزمه می کرد که از این بدتر نمیشد و فهمید بله از این بدترم میشه درحالی که نامجونم قرار بود باهاش توی یه دفتر کار کنه.

دیگه چه کار می تونست انجام بده کم تحملش کرده بود حالا هم باید سال ها مثل دوتا همکار زیر یه سقف کار می کردن.

وقتی که پایان جلسه رو اعلام کردند پس از خداحافظی کوتاهی اون مکان رو ترک کرد و برای بیرون کردن خستگیش سراغ اشزخانه شرکت رفت تا قهوه ای رو برای خودش اماده کنه