မေးရိုးတစ်ခုလုံးနာကျင်မှုနှင့် ရှောင်းကျန့်နိုးထလာသည်။
"အ့ ကျွတ် ကျွတ်..."
ညကဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာ သူနည်းနည်းမှ မမှတ်မိပဲ မနည်းစဉ်းစားနေရာမှ ပေါ်လာတာ ရိပေါ်၏မျက်နှာ။ သူ့ကို လက်သီးနှင့်ထိုး ချလိုက်တာကို သူကောင်းကောင်းမှတ်မိသွားသည်။ သူစိတ်တိုတိုနှင့် ထပြီးထိုင်လိုက်တော့ အိပ်ယာကသူ့အိပ်ယာဟုတ်မနေဘူး။ ဒါနဲ့သူလည်း ရိပေါ်ရဲ့အိမ်ရောက်နေတယ်ဆိုတာတန်းသိပြီး အခန်းပြင်ထွက်ကာ ရိပေါ်ကို ကလဲ့စားချေရန်ထွက်လာ၏။
"ဝမ်ရိပေါ်....."
ဝရန်တာမှာ အေးအေးလူလူထိုင်နေတဲ့ ရိပေါ်ဆီ လက်သီးလက်မောင်းတန်းပြီးပြေးဝင်သွားပေမယ့် ရိပေါ်က သူ့အားပြုံးပြီးလှည့်ကြည့်လာသည်။ ပြီးနောက်လက်ကာ ၍
"ညက ကိစ္စမှာ ငါနည်းနည်းဆုံးရှုံးသွားတယ်လို့ ခံစားလိုက်ရပေမယ့် အကျိုးမြတ်တော်တော်ရှိသွားတယ်။"
"ဘာကိုလဲ။"
"ငါတို့ ပုံတွေကို fan တွေကဖြန့်ပြီးတဲ့နောက် ငါတို့လုပ်ငန်းမှာ ရှယ်ယာရှင်တွေများလာတယ်။ နောက်ပြီး social မှာ viewer တွေတိုးလာတဲ့အတွက် ငွေတွေ ပိုဝင်လာတယ်။ မင်းကြည့်။"
ရိပေါ်၏ဖုန်းကို ရှောင်းကျန့် တောက်တောက်ပပမျက်ဝန်းလေးနှင့်ကြည့်နေပြီး မယုံနိုငါလောက်အောင်ဖြစ်နေပုံပင်။
"ငါစဉ်းစားကြည့်တော့ မဆိုးပါဘူး။ ဟန်လုပ်ရတာအဲ့လောက်မခက်ဘူး။"
"ငါမင်းကိုအစတည်းကမပြောဘူးလား။"
"အာ...ဒါနဲ့ မင်းရဲ့ဂျစ်ကန်ကန် အရိုင်းစိုင်းစရိုက်ကိုငါမကြိုက်ဘူး။ ဒါပေမယ့် ငါဆုံးဖြတ်ထားတယ်။ ငါမင်းကို ကိုင်တွယ်မယ်။"
"ဟား....အရူး...ဒါတွေထားလိုက်ပါ။ အခုငါလုပ်ချင်နေတာရှိတယ်။ မင်းမှာ အဝတ်စား ကိုယ်ပိုင် brand ရှိတယ်ကြားတယ်။ ငါ့ brand နဲ့ပေါင်းပြီး ကိုယ်တိုင်မော်ဒယ်လုပ်ချင်တယ်။"
ရိပေါ်က စဉ်းစားလိုက်ပြီး
"Brand ကသိပ်မှ နာမည်မရှိတာ။ ရောင်းအားကလည်း တော်တော်ဆိုးလို့ ဖျက်သိမ်းဖို့တောင်လုပ်နေတာ။"
