The Mafia Boss' Sweet Obsession |✓

CHAPTER 11

SEBASTIAN KENDRICK CONTAMINA'S POV

MATALIM AKONG NAKATINGIN SA MANSYON NA NASA AKING HARAPAN.

Talagang ayaw nilang ibalik ang kapatid ko. Talagang sinusubukan nila ang pasensya ko.

May mata ako sa loob ng mansyon na ito. Isa sa mga gwardyang nagbabantay sa loob. Lalong dumilim ang akinh ekspresyon sa nalaman kanina.

Kinukuha ng kambal ang loob ni Savannah. Sana nga lang ay hindi magpabilog ang kapatid ko. Inilagay ko ang aking kamay sa aking bulsa.

"Sino ho kayo?" may nagsalita sa likod ko pero hindi ako tumingin sa kanya. Seryoso lang akong naninigarilyo habang nakatanaw sa mansyon. Alam kong kilala ako ng matanda na nagsalita. Hindi ko na kailangan pang sagutin ang kanyang tanong.

"Maayos ang kalagayan niya." saad nito sa akin. Itinapon ko sa sahig ang sigarilyo at inapakan ito.

Nang lumingon ako sa matanda ay tumitingin tingin ito sa paligid.

"What now?" seryoso kong tanong sa kanya.

"Ako ang umaasikaso sa kanya. Wala kang dapat ipag-alala. Umalis ka na bago ka pa mahuli ng kambal." nangungusap ang mata nito. Hindi ko na siya pinansin at dumeretso sa aking sasakyan.

"Babalikan mo pa ba siya?" pahabol nito. Tumigil ako sa paglalakad pero hindi ko ito nilingon.

"Malamang. Alangang pabayaan ko siya sa inyo, dinaig pa nh impyerno ang pugad ninyo." saad ko bago muling maglakad.

"Alam mong naiiba ako." I entered the driver's seat and looked at her seriously and smirked at her statement.

"Really? Then help her to escape, I will wait here in 8:00 p.m. tomorrow." I removed my smirk knowing that she will never do what I said. Napayuko siya ng wala sa oras.

"Useless." I mouthed.

SOMEONE'S POV

IT'S SEBASTIAN.

Hindi ako maaring magkamali. But why do Manang Sol and that idiot were talking? Do they have any connection?

Ngunit mahirap maghinala dahil pinagkakatiwalaan ko ang matanda. Siya na anv kasama ko mula pagkabata. Hindi pa niya ako binibigo.

Kaya pagkakatiwalaan ko na lamang ito.

SAVANNAH'S POV

Nakatingin sa akin si Kuya mula sa bintana. Malungkot lang akong nakatingin sa kanya, siya naman ay walang reaksyon sa akin.

Nagtataka talaga ako kung bakit nawala ang mga nagbabantay sa labas. Dati naman ay sandamakmak ang mga naroon.

Sumenyas ang kanyang kamay kanina, pasimple lang iyon. Itinuturo ang kanang bahagi ng mansyon. Tinanguan ko ito at lumabas sa kwarto kung nasaan ako. There.

Sa kwarto ng lalaking iyon. Magkaparehas lang ang palapag kung nasaan ang aming kwarto, kaya naman alam ko na ang tinutukoy ni Kuya.

Ikinuyom ko muna ang aking palad bago sumilip sa siwang ng pinto. Pero wala akong nakita kaya bigla akong nagtaka. Itinulak ko pa ang pinto ng may humawak sa baywang ko.

"What are you looking for?" shit.

It's Xavius Clark 'fucking' Vortavizz.

What the hell is that voice?! That deep voice gave a shivers on my spine. When it comes to it's serious voice, I admit how nervous am I.

"W-Wala—"

"Why do your brother was here?" napalunok ako. Bakit alam niya?!

"H-Hindi k-ko alam!" inalis ko ang kamay niya at lumayo sa kanya. He slid his hand on his pocket and looked at me with his dark and deadly eyes.