Mihran Uluöz, Üniversiteyi kazandığı şehre İstanbul'a gider. Orada ki düzene adapte olmaya çalışırken yeni tanıştığı kişiler ile birlikte bir gece kulübüne gitmeye karar verir. Ve bir ölümün kucağınada kendini bulur.
Cinayete kurban giden kişi ise...
-Wattpad'in bir an önce açılmasını temenni ediyorum. Arada bir açılıp kapanıyor bende ve ben bu arada bölümü paylaşmak istedim. Çoğu kişiye ulaşamayacak olsa bile burada durmasına karar verdim. Umarım her şey eskiye döner çünkü ben sizi çok özledim.
Keyifli Okumalar...
Ender Balkır- Kara Yazı Bengü-Ağla Kalbim Salomi- Lizeta Kalimeri Mahşer- Gökhan Türkmen Ebru Gündeş- İki Nefes
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim."(Franz Kafka)
FEVERAN - MEDCEZİR 🕊️
Tükenmişliğin getirdiği bir hüznü bünyemde taşıyorum. Bilemem, hangi yol beni bu duygudan alır? Bilemem, bile bile var ettiğim bu acının sonu gelir mi? Yok artık! Beni aydınlığa çıkaracak bir ışık yok artık!
O geceydi ben ise gündüz! Adımız, imkânsız oldu. Yansıması bile beni deli ederken yokluğunu aklıma geçiremiyordum. Sayfalarca, aylarca ondan bahsedebilirdim. Ama artık konuşmanın bile yersiz olduğu bir dönem içerisindeyim. Bizi yan yana getirebilecek kalem bile kırılmıştı.
O en güzel zamanlarını geçirirken ben ıstırap içerisindeydim. Bu farkındalık beni tüketiyordu. Göz göre göre çıktım bu yola... Diyorum ya hakkım dahi yok konuşmaya diye.
Gecenin karanlığını elbisesine taşıyan kadında kaldım. Acısını hissettim. Hareketsizce, mezarın o soğuk torağına ölesiye sarılmıştı. Yamuk kesilen saçları toprağa dökülmüştü. Bir makalede okumuştum şöyle diyordu; adam sakal bıraktı, başka kadın dokunmasın diye; kadın saçlarını kesti, başka adam öpmesin diye.
Göğsümün orta yerinde beliren sızı nefes almama engel oluyordu. "Mihran sen şu ağacın arkasına geç ben onu gönderdikten sonra çıkarsın." Uraz'ın ciddi sesine karşılık usulca baş sallamış ve onay vermiştim. Ama hiçbir şekilde o kadından kendimi alamıyordum.
Uraz o kadına doğru gitmeye başlayınca ben de iki mezar arasında yeşermiş koca çam ağacının arkasına geçmiştim. Fakat başımı usulca çıkarmış halen o kadına bakmaya devam etmiştim. Uraz kadının arkasında bir müddet beklemişti. Muhtemelen kendini hazırlıyordu. Yere diz çökmüş ve kadının omzuna dokunmuştu. Hiçbir tepki vermedi veya hissetmedi bile.
"Aley..." Uraz'ın kısık ve yalvaran seslenişine hiçbir tepki vermemişti. "Beyaz kuğu?" Sesi titremişti aynı şekilde omzuna koyduğu eli de öyle. Göz pınarlarımın yandığını hissetim.
"Yapma, yalvarıyorum artık yapma!" Demiş çaresiz bir eda ile. Yüzünü göremiyordum, sırtı bana dönüktü. Yüzünü görmüyor olmam onun o boş bakışlarının önüme düşmesine engel değildi.
