Mijn geheim en geluk ft // bankzitters

5. Betrapt!

Ik zie een sms'je met de locatie van de zoveelste plek. Ik kan het gaan negeren, maar ik weet al wat de gevolgen zijn en daar wil ik niks mee te maken hebben. Ik sla met mijn vuist op m'n nachtkastje. 'Verdomme, hij had beloofd dat het afgelopen was'.

Lucy POV

Ik ga het gebouw uit, laat dit alsjeblieft de laatste keer zijn, denk ik bij mezelf. Ik ben hier zo klaar mee. Dan kijk ik om me heen. Dit is foute boel, fuck, fuck fuck. De auto, mijn lift terug naar huis, staat er niet. Ik kijk om me heen. Vorige keren was de auto er altijd precies op tijd en reed precies op tijd weer weg. En hij was hier een halfuur geleden nog. Dit kan nooit goed nieuws zijn. Ik kijk nog een keer om me heen, maar de straat is uitgestorven. Ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen en vlucht een steegje in. Ik klem mijn tas stevig om mijn hand heen en verstop me achter een grote container die tegen die muur aanstaat.

Nu wachten totdat ik de auto hoor aan komen. Of wat nou als ie al geweest is en ik ben te laat? Nee toch? De afgesproken tijd was 09.15 weer terug. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het 09.18 en ik ben hier al zeker 5 minuten. Ik was hier zeker weten op tijd. Ohh, laat die auto alsjeblieft gewoon komen, ik wil geen gevolgen. Maar het blijft stil in de straat. Dan hoor ik voetstappen en een vrouwenstem die door haar telefoon met iemand zit te kletsen. Kut, als ze me hier ziet zitten is het voorbij. Ik moet hier weg zien te komen. Snel ren ik naar de andere kant van het steeg, shit, hij loopt dood. Dan maar via de andere kant. Ik ren zo hard ik kan en bedenk me dan dat ik daar juist voor weg rende, oh uh. En ja hoor, ik bots tegen iemand op. 'What in the world doe jij hier, en wat heb je gedaan?' vraagt een nog al bekende stem. 

Kutzooi, ik ben erbij

Lucy POV

Ik kijk met schrik ogen op. Shit, dit was de persoon die ik het minst liefst zou willen tegenkomen, zeker nu ik spijbel op de eerste schooldag. 'Zo, en wat denk jij hier te doen onder schooltijd?' 'Uhh ja, het eerste en tweede uur zijn uitgevallen' zeg ik, starend naar mijn voeten. 'Dat is wel heel erg toevallig, of niet soms?' 'Ik had blokuur' mompel ik. 'Lucy, ik weet dat meneer Bloemen je absent heeft gemeld en mevrouw Gelderen heeft dat ook gedaan bij wiskunde. Dus je gaat me nu vertellen waarom je het op de eerste dag nu alweer verkloot'. Eindelijk kijk ik mijn mentor, mevrouw de Kop, recht in de ogen. 'Jesus, bemoei je eens niet zo met mij en trouwens het is uw vrije dag, u heeft geen recht om mij dingen te verplichten. Het is mijn keuze wat ik doe.' zeg ik. 'Nou dat is dan een helemaal domme keuze, je moet school serieus nem-' Ik onderbreek haar. 'Ik zei dat het MIJN godverdomme keuze was, laat me met RUST' schreeuw ik naar haar en geef haar een duw naar achteren en voor mijn idee spuwen mijn ogen vuur, gebaseerd op de schrik die in haar ogen te zien is. Ah uh, dit was dom om te doen. Waarom gaan mijn gevoelens de hele tijd zo te keer? 'Alsjeblieft' smeek ik haar en ik draai me om en ren weg. Ik ren naar huis en bedenk wel een smoesje voor mijn ouders om me ziek te melden.

S'avonds komt pas het grote besef dat ik de tas met al het bewijsmateriaal van vandaag in de steeg heb laten staan, voor de neus van mijn mentor. Geweldig, the best day ever.

Geluksvogels zijn jullie, 2 deeltjes op een dag. Hopelijk vonden jullie ze leuk. Ik ben nog steeds op vakantie, dus geen idee wanneer de volgende weer komt. Groetjess