Mijn geheim en geluk ft // bankzitters

18. eeuwige flirt

Matthy POV

Ik vind het zo spannend, vandaag is de dag dat ik op date ga met Lucy. Als ik eerlijk ben, snap ik nog steeds niet wat ze in me ziet. Misschien ziet ze het wel gewoon als een kennismakingsdate, gewoon om elkaar beter te leren kennen, als vrienden. Of Lucy denkt dat ik haar gewoon in de maling neem en ze gewoon het spelletje mee speelt. We zien wel hoe het gaat. Ik heb wat advies aan Milo gevraagd, zonder erbij te vernoemen dat het over Lucy gaat natuurlijk, en hij zei dat je er eigenlijk niet zo veel over na moet denken. Dan ga je dingen van te voren verzinnen, die niet kloppen of waar zijn. En natuurlijk jezelf blijven, beetje cliché...

 Miel vertelde ook dat een eerste indruk zeer belangrijk is, dus ik sta nu voor haar deur met een bos rozen. Ik twijfelde nog over een reep chocolade, maar dat leek me iets té. Ik heb Lucy geappt dat we ook gaan we wat gaan eten in de stad, als de film is afgelopen, maar dat ze niet te chic hoeft aan te kleden. Gewoon een beetje een standaard outfit. Ze ziet er toch in alles goed uit. 

Ik haal een keer diep adem en druk op de deurbel. Nu maar hopen dat geen van haar ouders opendoet, zeker niet haar vader. Die man mag mij niet, voor een of andere reden. Ik heb geen idee of Lucy eigenlijk wel verteld heeft dat we op date gaan. Godzijdank doet haar broer open, maar daar had ik eigenlijk geen rekening mee gehouden. Ik doe m'n best om de rozen achter m'n rug te verstoppen, maar hij heeft ze al gezien. 'Uuh, wat doe jij hier?' vraagt hij. Als ik geen antwoord geef, gaat Ruben maar verder. 'Matthyas toch?' Ik knik, bang voor zijn reactie. 'Waarom heb je rozen bij je, we kennen elkaar niet eens goed.' vraagt hij, maar dan beginnen de puzzelstukjes ineens te vallen.

 'Wacht eens even. Je bent hier helemaal niet voor mij? Nee toch? Jij? Op date? Met mijn zusje? Met Lucy?'. Hij spreekt de woorden langzaam en één voor één uit. Weer knik ik, als teken dat hij gelijk heeft. 'Luus is nog nooit op date geweest.' zegt hij dan. Hoe kan dat? Ze ziet er duidelijk goed uit en op mijn hints van afgelopen week reageerde ze flirterig. Zeker alleen maar foute vriendjes gehad dan. Ik kijk blijkbaar verbaasd want Ruben begint erover. 'Verbaasd? Lucy is meer op zichzelf, niet zo heel sociaal ofzo.' Ik heb geen idee hoe ik hierop moet reageren, net zoals het al het hele gesprek gaat. 'Je bent niet echt een prater hé? Maar je bent een goede jongen, pas goed op d'r oké?' vraagt hij. Eindelijk kom ik weer bij zinnen. 'Altijd.' zeg ik.

 Ruben knikt en hij duwt de deur terug op een kiertje en loopt terug naar de gang. 'Lucy, je date is er.' roept hij keihard door het hele huis. Ik krimp ineen. Die ouders hebben dat sowieso gehoord. Ik hoor iemand naar beneden strompelen, ze zat vast op haar kamer. 'Stt, doe eens stil. Mam en pap weten er niks van oké?' zegt een stem. Ik krijg gelijk een glimlach als de deur weer open gaat en ik daar Lucy zie. Ze ziet er prachtig uit. Ze heeft een zwart, niet te tuttig jurkje aan en een paar bijpassende sieraden. Haar laarsjes maken de outfit helemaal af. 'Uuh, hi?' zegt ze. 'Hey, alles goed met jou?' vraag ik. Wauw, too basic, denk ik bij mezelf. Kon je niks beters verzinnen? 'Ja zeker weten, met jou ook?' vraagt ze terwijl ze haar jasje aan trekt. 'Ik ook, ik heb iets leuks geplanned, dus het wordt een leuke avond.' zeg ik. 'Dat wordt het sowieso al, als jij erbij bent' lacht ze. 'Flirt' slis ik tussen m'n tanden door maar ik moet ook lachen en haal verlegen een hand door mijn haar.

Ik vergeet haast dat ik de rozen nog achter mijn rug heb, maar ik zie Lucy ernaar staren, dus haal ik ze weer tevoorschijn. 'Hier, voor jou.' zeg ik en ik geef ze aan. Ze heeft een glimlach van oor tot oor. 'Voor mij? Dat is echt veelste lief.' zegt ze en ze neemt ze dankbaar aan, maar haar glimlach verdwijnt dan langzaam. 'Ik heb niks voor jou.' zegt ze dan schuldig. 'Dat maakt niks uit, dat je hier bent is al genoeg.' zeg ik dan, en ik meen het. Haar glimlach komt weer terug. Die glimlach waar ik uren naar kan kijken, met haar kuiltjes in haar wangen en die leuke sproetjes en.. Lucy's stem onderbreekt mijn gedachte. 'Ik zet ze even in een vaas, daarna kan je weer verder met staren' zegt ze met een glimlach en ze verdwijnt weer achter de deur. 

Ze komt na een halve minuut weer terug en ze heeft een handtasje bij zich, waar ze haar telefoon en portemonnee in stopt. Wanneer ze de deur heeft gesloten, stopt ze haar sleutels er ook bij. Ik steek mijn hand uit, die ze glimlachend aan neemt. 'Ready?' vraag ik. 'Ready.'