Mijn geheim en geluk ft // bankzitters

9. avondje stappen met de boys

'Nou, laat mij maar de bar zien waar Robbie werkt. Ik heb zin om te zuipen.' zeg ik en ik hoor Milo zeggen; 'Ik mag deze meid wel, zolang ze d'r mond houd over mijn voorhoofd.' De andere lachen en ik denk bij mezelf; misschien wordt deze avond toch niet zo'n ramp. 

Raoul POV

Ik ben met de jongens en Lucy in de stad. Milo heeft zich net al helemaal vol gezopen met bier, maar zo te zien is hij nog niet 100% dronken, dus hij kan vast en zeker nog wel een paar drankjes op. We lopen richting de bar waar Rob werkt, we kunnen daar vaak met wat korting drinken, en natuurlijk ook niet de bitterballen vergeten. Het wordt steeds donkerder, en we slaan van de hoofdstraat in een zijstraatje. Het is reuze druk op straat, laat staan in de clubs en bars. Voor mij hoeft dit gezuip en geouwehoer niet zo nodig, maar ik vind wel altijd wel leuk om met de jongens te gaan stappen. En zeker met Lucy er nu bij, zover ik me kan herinneren, zijn we nog nooit met een meisje uitgaan; alsof ze onderdeel van onze groep was. Ik hoor al van ver af de dreunende muziek van de verschillende clubs en bars en ik heb zin om mijn handen op mijn oren te leggen als een kleine kleuter.

'Hé Miel, wat vind je van die meisjes die daar in de hoek staan?' hoor ik Koen zeggen en hij wijst naar een paar meiden die op de hoek van de straat staan. 'Ach, hou toch je mond man' zegt Milo maar toch kijkt om naar ze en de meisjes zwaaien en giechelen een beetje. Lucy lijkt zich er een beetje ongemakkelijk onder te voelen en loopt snel door. Milo geeft ze een knikje maar voor de rest negeert hij ze. 'Nahh, een pass. Ze zien er niet als mijn types uit.' zegt hij en we lopen weer verder. 'Misschien iets voor jou Koen?' zegt Milo plageriger en Koen geeft hem een boze blik terug. Ze weten allemaal dat Koen niet zo goed met meisjes is. 

Ik merk dat Lucy en Matthy nog niks hebben gezegd sinds we hier zijn. Van Matt weet ik dat hij niet zo'n prater is en dat hij meestal praat wanneer hij zich comfortabel voelt. Maar van Lucy weet ik eigenlijk helemaal niks. Ik besluit naast d'r te gaan lopen en vraag hoe het gaat. 'Hé uhm, 't gaat wel goed hoor. Ik heb al een tijdje niet gezopen dus ik ben er wel aan toe eigenlijk.' zegt ze. Ik knik en zeg; 'Ik ook hoor. Ik ben niet zo'n vaste drinker, al helemaal niet omdat we nog minderjarig zijn.' 'Huh, hoe oud zijn jullie dan? Jij ziet er in elk geval redelijk oud uit.' zegt ze terwijl ze me bestudeerd. 'Nou ja zeg, dat is ook niet zo aardig' zeg ik lachend. 'Ouwe bokluuuul' hoor ik iemand van achter noemen, wetende dat het Koen is. Lucy blijft me maar bestuderen en ik voel dat ik ervan moet blozen en draai snel mijn hoofd weg. Wat doe ik nou weer? Ik ken haar niet eens goed, maar de manier waarop ze naar mij kijkt is gewoon zo, ik weet het niet, maar het voelt vertrouwd. 'Maar als antwoord op je vraag, ik ben 17, Matt ook en Koen en Milo een jaartje jonger. En jij?' besluit ik dan maar te zeggen. 'Ik ben ook 17, nog maar een jaartje wachten en dan heb ik eindelijk vrijheid' zucht ze terwijl ze weer voor haar uitkijkt. Lucy lijkt niet te merken dat ze mij zag blozen, of ze is gewoon heel erg goed in het verstoppen ervan. Ik voel de ogen van Matt in mijn rug branden, hij lijkt het wel door te hebben. 

We komen eindelijk bij de club aan waar Rob werkt. Er komt een man van een jaar of dertig naar ons toe die ons om legitimatie vraagt. 'Uuh, hebben jullie hier over nagedacht' hoor ik Lucy naast mij mompelen tegen Koen. Hij geeft geen antwoord. 'We kennen Marcel, de eigenaar, we komen eventjes op bezoek. Kan je hem voor ons halen.' zegt Milo. De man kijkt ons nog een paar tellen aandacht aan maar knikt dan en loopt weg. Snel duwt Milo ons de club in met zijn handen op onze rug. 'There's no way dat die man ons nog gaat herkennen. Laten we maar snel naar binnen gaan.' zegt hij en hangt zijn jas op aan de kapstok. Wij volgen zijn voorbeeld. 

Robbie POV

Ik zie dat de jongens binnenkomen via de deur, met een meisje erbij. Zeker weer de nieuwe wip van Milo. Hij fixt ze wel heel erg snel hoor! Ik zie dat ze worden tegen gehouden door Jasper, de man die de legitimaties controleert bij jong uitziende mensen/jongeren. Ik wil naar de boys en Jasper toelopen om te zeggen dat ze bij mij horen, maar precies op dat moment vraagt iemand of ik een mojito kan maken. Helaas gaan klanten voor en kan ik de jongens nog niet helpen. 

Ik zie dat Jasper weg loopt, dus ze zullen het wel al opgelost hebben. De jongens en het meisje hangen hun jassen op en komen richting de bar. 'Hé boys, hoe zijn jullie binnengekomen?' vraag ik wanneer ik de mojito klaar heb gemaakt voor de gast. 'Milo heeft een smoesje bedacht en toen konden we wegsneaken. Het zou me niks verbazen als straks de hele club wordt leeggegooid om ons te zoeken.' zegt Raoul. 'Dat had niet gehoeven man, je hoefde alleen te zeggen dat je bent uitgenodigd door mij of wat dan ook, dat zou genoeg geweest zijn.' zeg ik. 'Mm, misschien iets voor volgende keer dan' zegt Koen.  En ik vraag aan het meisje; 'Zo, dus jij bent de nieuwe wip van Milo?'. Ze werpt mij een boze blik toe en zegt het volgende; 'Nee natuurlijk niet, ik vind dat 'ie een abnormaal groot voorhoofd heeft'. 'Oh, uh sorry, mijn fout. Maar ik bent het wel met je eens hoor, het lijkt wel alsof zijn voorhoofd van minuut tot minuut groeit.' zeg ik. Dat bezorgt me een pets op mijn achterhoofd van Milo en een klein glimlachje van het meisje. 'Ha ha ha, wat orgineel weer. Klaar nu, ik wil geen enkele opmerking meer horen' zegt Milo quasi-boos. 

Lucy POV

Ik heb knallende hoofdpijn van de klap die ik gemaakt heb toen ik met mijn hoofd tegen de lantaarnpaal kwam. De dreunende muziek en de felle disco lichten helpen daar dan niet echt bij. Ik kan mijn eigen gedachte nauwelijks horen. Ik probeer de jongens zo min mogelijk laten zien dat ik bij elke dreun van muziek in elkaar zak van de pijn in mijn hoofd. Ze zouden gelijk denken dat ik een of ander mietje ben en ze zouden waarschijnlijk zeggen dat ik Koen dan ook niet had moeten aanrijden. Nee, ik besluit mijn mond te houden, maar Raoul lijkt te zien dat ik een beetje last heb. 'Hé, gaat het een beetje Lucy? Er ontstaat een bult op je hoofd, je bent nog best hard met je hoofd tegen dat metaal van de lantaarnpaal aan gekomen hoor.' vraagt hij bezorgd. 

'Nee hoor, het gaat prima. Écht.' voeg ik toe als ik zie dat Raoul me niet lijkt te geloven. Hij kijkt me nog een keer onderzoekend aan maar laat me dan en loopt weg. Ik heb geen idee waar hij heen gaat maar het maakt me ook niet zoveel. Ik dans een beetje op de muziek en zoek het toilet.

Het ligt aan het einde van de club, en dan richting links. Zo, eventjes rust en stilte, denk ik bij mezelf wanneer de deur met een klap dichtklap. Ik loop naar de wasbak toe en doe de kraan open. Ik laat het water stromen en ik gooi een plens water over mijn gezicht heen voor wat verkoeling want god wat is het heet daar binnen. Ik blijf daar staan, kijkend in de spiegel, met mijn handen steunend op de wasbak. Ik zie dat er inderdaad een bult begint te vormen op mijn voorhoofd. Ik blijf daar staan tot er een ander meisje binnenkomt die haar make-up even komt bijwerken. Ik draai de kraan uit en ga weer naar buiten.

Ik loop weer naar de jongens toe die nog steeds bij de bar staan te kletsen. Ik zie Milo ergens in een hoekje zoenen met een onbekend meisje, hoe kan het ook anders? Raoul is inmiddels weer terug gekomen met een paracetamol en een glas water. 'Drink nou maar gewoon eventjes, oké? Die klap die je had gemaakt was niet onschuldig hoor!' Hij rijkt mij het glas aan en ik doe de paracetamol erin. Ik drink het glas in een teug leeg. Dan voel ik een ice-pack op mijn bult. 'Beter zo?' vraagt Raoul terwijl hij mij de ice-pack aangeeft zodat ik hem kan overnemen. 'Veel beter zo.' zeg ik glimlachend terug.

'Trouwens, ik heb me nog helemaal niet voorgesteld' zegt Robbie. En hij steekt zijn hand uit en ik schud hem. 'Ik ben Lucy, ik zit bij jullie in de klas.' zeg ik. 'Ooh ja tuurlijk duh, jij bent dat meisje die Levi wat klappen gaf. Gewaldíg!' zegt hij. 'Ahh, nu vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. Jij bent de kleine Brabander of niet?' vraag ik aan Robbie maar hij lijkt het nog niet helemaal te snappen. 'Dan is de vrouwenverslinder zeker Milo, de ginger is natuurlijk Koen en van Raoul en Matthy heb ik eigenlijk niks gehoord.' zeg terwijl ik een voor een naar de jongens wijs. 'Nou zeg, zo erg ginger ben ik nou weer niet' zeg Koen verontwaardigd en Robbie die het nu eindelijk snapt zegt; 'Is dat waar ik om bekend sta? Het valt reuze mee hoe klein ik ben hoor.' 'Jaja, als je op hakken staat zeker.' grapt Raoul. 'Haha, reuze grappig weer hoor papa Roellie. Jij bent zeker de grappigste thuis.' kaatst Robbie terug. Ik proest het uit van het lachen. 'Wat zei je? ''Papa Roellie'', wie bedenkt dat nou weer. Van wie ben jij de daddy, Raoul?' vraag ik lachend en ik zie dat hij rood wordt. 'Neehee, niet op zo'n manier' zegt hij maar ik zie hij ook een beetje moet lachen. 'We noemen hem Papa Roellie omdat hij altijd zo zorgzaam is.' legt Koen uit. 'Ja, en stiekem ook een beetje omdat hij de daddy van iemand is toch?' zegt ik en iedereen lacht. 

We swingen nog een beetje op de muziek en Milo staat in een ander hoekje weer met een ander meisje te dansen. Koen bestelt een bitterballengarnituur en die eten we allemaal gulzig op. Dan hoor ik ineens in mijn oor een fluisterstem zeggen: 'Wil je dansen?' Ik kijk geschrokken om naar de bekende persoon die achter mij staat, waarvan ik mezelf had beloofd nooit meer te zien.