Mijn geheim en geluk ft // bankzitters

14. 'leugenaar' Raoul

'Wat is er gebeurt?' vraag ik terwijl ik me door de mensenmassa wurm die om de ambulance staan. Raoul geeft antwoord; 'Ze is weer flauwgevallen, en heeft er heel lang gelegen dus heeft een omstander 112 gebeld. Dat is wat ik hoorde van de ambulancier. ' 

POV Koen

We staan nog steeds in de veel te drukke club. Ik word het langzaam een beetje zat. Ik heb al een paar drankjes naar achterover gedrukt en krijg wat hoofdpijn. Robbie heeft het veel te druk met werken achter de bar en ik heb geen idee waar Milo is, hij kan oprecht overal zijn. Het zou me niks verbazen als ik zometeen een appje krijg met de tekst dat 'ie bij 'n een of ander meisje thuis slaapt. Niet zo leuk voor mij dus, maar oké, Milo is en blijft Milo. Hij zoekt het maar uit, ik heb er niet zoveel problemen mee voor de rest.

Dus sta ik hier maar wat in m'n eentje. Als Rob het eindelijk wat rustiger heeft, pak ik mijn kans om afscheid te nemen. 'Hé maat, ik ga naar huis. Ik ben 't zat. Zie ik je morgen weer?' zeg ik. 'Huh nee wat, waarom? 'T was net zo gezellig.' zegt Robbie maar hij wordt alweer gestoord door iemand anders die weer wat van hem wil hebben. Jaja, heel gezellig, denk ik in mijn hoofd, maar goed hij kan d'r ook niks aan doen.

 Als de gasten weer weg zijn zeg ik; 'Zie, dat bedoel ik dus. Ik leid je alleen maar af. Sorry man, ik ga.' 'Oké, oké, maakt niet uit, 'k zie je morgen wel weer maat' zegt Robbie terwijl hij ondertussen weer iemand helpt. Ik pak wat cashgeld uit mijn telefoonhoesje en ik laat met gebaren zien dat ik ook voor de rest betaal. Die stuur ik straks wel een tikkie of zoiets. 

Ik ben Milo nog steeds niet tegengekomen, dus die stuur ik een appje dat ik weg ga. Ik ga de club uit en loop naar het fietsenrek. Het eerste wat me op valt is dat de fietsen van Matt, Raoul en Lucy er nog staan. Hoe kan dat? Raoul kwam een kwartier geleden nog de sleutel voor Lucy's fiets ophalen. Ze hadden toch allang weg moeten zijn. Nou ja, het zal wel. Ik haal mijn fiets uit het slot en rij richting de hoofdstraat. Wat de fuck krijgen we nou weer? Er staat een ambulance, midden op straat. Er zal toch niks gebeurd zijn met de jongens? 

Nee. Ik gun mezelf die gedachte niet. Ik zet hem van mij af en bid in mijn hoofd dat het iemand anders is. Ik stap af omdat ik er anders niet langs kan en manoeuvreer door de drukte heen. Ik bots bijna tegen iemand op die niet uitkijkt. Het is een jongen en hij ziet er nog al somber uit. Zijn schouders hangen naar beneden en hij kijkt naar beneden. 'Sorry man' mompelt die persoon zacht en hij strompelt verder. Ik herken die stem uit duizenden. 'Hé, Matt, ben je oké?' vraag ik. Hij draait zich langzaam om. 'Koen? Wat doe jij hier nou weer?' zegt hij trillend en hij zakt zowat in elkaar. 'Hé, hé. Wat is er man?' Ik zet mijn fiets tegen de muur aan waar Matthy zojuist op geleund heeft en ik sprint naar hem toe. Ik omarm heb stevig zodat hij niet op de grond valt. 'Wat is er gebeurt maatje?'

'Lucy gaat dood. En da-da-dat is mijn schuld. Ik had beter op-op moeten letten'. zegt hij stotterend terwijl hij nog steeds naar beneden kijkt. Hij is duidelijk over de toeren 'Wat de fuck zeg je allemaal? Matt? Kijk me aan. Nu.' zeg ik streng. Hij doet wat ik zeg en de tranen staan in zijn ogen. Hij heeft niet eens zoveel gedronken, hij kan nooit onder invloed zijn. Hij moet de waarheid spreken, het kan niet anders. 'Huh, maar wat? Ik snap het niet.' zeg ik terwijl ik mijn gedachten op een rijtje probeer te krijgen. Wat kan er in hemelsnaam gebeurt zijn in dat ene kwartiertje? 

Dan voel ik een hand op mijn schouder en kijk in Raouls bezorgde ogen. 'Kom maar even. Laat hem maar, hij moet het even verwerken denk ik.' fluister hij in mijn oor zodat Matthy het niet hoort. Ik zeg zachtjes tegen Matthy dat hij even moet volhouden en weer moet gaan leunen tegen de muur. Hij knikt en doet wat ik zeg. Ik volg Raoul naar een paar meter verderop. 'Hij moet wát verwerken? Wat de fuck is er gebeurt man? Waar heeft Matt het over?' vraag ik aan hem. 'Rustig, rustig. Er is niks heftigs gebeurt. Lucy is in een hele korte tijd 2 keer flauwgevallen en iemand heeft een ambulance gebeld. Het lijkt allemaal erger dan het is daardoor, maar ze gaat heus niet dood hoor, het komt goed. Dit gebeurt wel vaker bij mensen, de ambulanciers hebben het onder controle' zegt Raoul met een kalme stem. 

Hoe kan dat nou weer; Lucy flauwgevallen? In de tijd dat ik aan het dansen en feesten was, was Lucy letterlijk van de wereld af. 'Ik geloof je niet, je liegt Raoul. Wat zeg je nou allemaal man? Ze was letterlijk een halfuur geleden nog met ons aan het feesten.' zeg ik, nog steeds verwerkend wat Raoul zegt. 'Daarom juist, waarom denk je dat Matt zo verward is, niemand had het zien aankomen. Maar hij denkt ook dat, als we beter hadden opgelet, het allemaal niet gebeurt was. '

Ik weiger Raoul te geloven, het kan nooit Lucy zijn die daar op de grond ligt, het is vast iemand anders en straks komen Rob en Miel uit een steegje gelopen met de tekst op een bordje, PRANK. Het kan gewoon niet anders, Lucy ligt niet op de grond bij de ambulance, blijf ik mezelf vertellen. Ze was zojuist nog springlevend en nu leeft ze nog maar net, toch? Mijn hersenen draaien op volle toeren en proberen een ander scenario te bedenken, waarin niemand van ons in zit, maar een random iemand. Raoul lijkt mijn zorgen op te pikken. 'Luister maatje, ze redt het echt wel. Dit is niet zo extreem zorgwekkend, maar jij en Matt maken het nu echt veel groter dan het is. Het gebeurt wel vaker, en de situatie is onder de controle. Als je me niet gelooft, aanschouw het met je eigen ogen' en hij wijst met zijn vinger naar de plaats waar Lucy zou moeten liggen. 'Prima' zeg ik maar ineens ben ik niet meer zo zeker van mijn zaak en word ik langzaam bang.

Ik wring me door de cirkel van mensen heen, en ja hoor, daar ligt ze. De jongens hadden niet gelogen. Bleek als wat, met haar ogen naar achteren gedraaid. Dit heb ik nog nooit gezien, dit had ik niet zien aankomen. Ik staar een paar seconde naar haar, maar dan draai ik me weg, ik hoef dit niet langer te zien. 

Maar dan hoor ik een zachte meisjesstem fluisteren; 'Koen, kom terug.' Ik draai me met een ruk om.

 ⚠️[EDIT: voor alle vroege lezers, y/n is veranderd naar Lucy, dat vond ik beter passen. Dus als je in de komende hoofdstukken geen y/n meer zit klopt dat <3] ⚠️