Always Been You Professor - (G×G)

Chapter 22

Canada:

A/N: As soon as the car stopped by at the De Vera's mansion, kaagad na bumaba ang lalaking nasa 30+ ang edad.

"Kuya, how was my son doing" tanong nito sa kapatid nyang nasa kabilang linya.

"He's doing fine basti you don't have to worry about something" his kuya responded which earned a deep sigh from him.

"How come I wouldn't? Wherein mag-iisang taon ko na syang di nakakasama ba't di ko pwedeng makita ang anak ko?" Tanong nito.

"Makakasama mo rin ang family mo soon Basti, pero di muna sa ngayon cause as what I've heard nagkabalikan sila ng taong una nyang minahal. So her ate and I are still doing something for her to know kung kanino talaga ang batang inaalagaan nya ngayon. Kasi when that kid borns, all she remember was na aksidente lang sya but the truth is she give birth to Saviro na ngayon ay akala nyang pamangkin nya lang"

pagpapaliwanag nito sa kabilang linya.

"I shouldn't run away the moment na may aksidenteng nangyari samin, I should've stand by her side kahit di nya ako tanggap. All I wanted was to see my son, that's all" sagot naman ni basti at binaba na ang cellphone.

I'll see you soon...Saviro

Pagkatapos ubosin ang oras sa pang grogrocery at paglalaro sa Amusement park ay naisipan naming tumambay ni Van sa lugar na kung saan nagsimula ang lahat.

Karga-karga nya naman ngayon si Saviro na mukhang inaantok na.

"Ba't di nalang tayo dumiretso sa bahay gayung inaantok na yung bata" saad ko dito pero she held my hand and ngumiti ito sakin.

"I want to spend my time with you for a bit" sagot nito dahilan para mapatawa ako ng bahagya.

"Why are you laughing, do I look like I'm joking?" tanong naman nito habang naka pout ang mga labi.

I take a step forward towards her and caressed her cheeks.

"Wala po akong sinabi na nagjojoke ka, it's just...di lang ako makapaniwala na we reached this kind of stage, parang kailan lang kasi kinaiinisan pa kita tapos ang sungit sungit mo sakin, tapos ngayon... we're in getting to know each other na"

Pagpapaliwanag ko dito kaya lumapit din ito sakin para yakapin ako.

"Me too, and I'm very glad because dumating na yung araw na makakasama na kita, makakasama ko na yung taong naging dahilan kung ba't ako nandito ngayon" sagot nito sakin at naupo kami sa ilalim ng puno.

Marahan ko namang pinunasan ang pawis ng bata dahil talagang pawisin ito kahit walang ginagawa ganun din itong si Van.

Pansin ko rin na mas magkahawig sila ni Saviro sa lahat ng bagay, pati facial features magkamukhang magkamukha talaga sila.

Pero di ko pa rin naman nakikita ang ina ni Saviro so baka magkamukha lang din si Van at ang ate nya.

"Cali..."

Napabalik ang ulirat ko ng biglang tinapik ni Van ang balikat ko.

"Huh? Bakit?" Kaagad kong tanong sa kanya.

"Kanina pa kita tinatanong but you're not paying attention to me" saad nito at naka pout na naman ang mga labi, para bang si Saviro kanina dahil di nya pinayagang mag ice cream.

Mabilis daw kasi itong ubohin gaya ng sabi nya.

"Sorry may iniisip lang...ano nga ba yung tanong mo?" tanong ko sa kanya as she took a deep breath at hinawakan ang mga kamay ko.

"You know what, I really didn't expect that this time will come na makakasama, mayayakap at mahahawakan na kita gaya ng pangarap ko dati. I really have a lot of plas for us pag dumating ang araw na magkita na tayong dalawa and that is...."

Huminto muna ito saglit at marahang pinisil ang mga kamay ko.

Bigla naman akong nakaramdam ng kaba sa dibdib ko the moment na may hinugot sya sa bulsa nya.

"This is just a temporary ring Ms. Laurel, I'll give this to you symbolizes the love I feel for you na kailan may di talaga nagbago simula pa nung una. Please take this ring of mine na sobrang tagal ng nakatago sakin, Now, Miss Eunice Calista Laurel...can I court you?"

Napakurap-kurap ako sa sinabi nito, sinabayan din ng sobrang lakas ng kabog na meron ngayon ang dibdib ko.

Hindi ko alam pero bigla akong naiyak nang makita ko ang singing na ngayon ay nasa mga palad nya.

"T-teka lang Van may pa singsing ka pa..." marahan ko naman itong sinapak habang tuloyan ng naiyak.

Di ko kasi maipaliwanag ang saya na nararamdaman ko ngayon. She moves forward to me at hinalikan ang noo ko.

"Nung malayo pa kasi tayo sa isa't isa, I already planned on courting you pag nagkita tayo kaso nag-iba ang ihip ng hangin that time eh kaya ayun I decided to keep it with me nalang, ayoko rin namang itapon ko cause I know that one day ay magkikita talaga tayo..."

She paused for a moment at bahagyang natawa.

"Thanks a lot sa kapatid mong di nagsasawang i-update ako when you we're still in the province at dahil dun mas nabigyan ako ng courage para makipagkita sayo as your professor" she added habang bahagya nitong pinunasang ang luha ko using her thumb.

"I'm gonna asked you again Cali...can I court you? Tanong nito na syang ikinatango ko naman at...

"Y-yes...Van, yes" napakagat ako sa ibabang labi ko just to prevent myself crying harder as she slowly put the ring on my ring finger.

"For the meantime, yan muna ang suotin mo cause one day I'm gonna marry you Cali" sabi nito dahilan para mapangiti ako habang ang aking mga luha ay patuloy pa rin na tumutulo.

"I promised to you Van na hindi na ako gagawa ng decision na pagsisisihan ko ulit sa huli....I also don't want to lose you again" saad ko dito at niyakap sya ng mahigpit.

"Why are you guys crying"

Napalingon kami ng sabay ni Van ng biglang gumising ang bata habang nirurub nito ang kanyang mga mata.

"Mommy was just so happy Sav as well as ate pretty" sagot nito at sinulyapan ako bago hinila papalapit sa kanya ang bata at sabay kami nitong niyakap.

At this moment, all I can think of is the happiness I felt inside.

Hindi ko alam kung hanggang san ako magiging masaya katulad ng nararamdaman ko
ngayon but I'm praying na sana'y god will guarantee me the happiness that I want.

And that is to be with someone like Van.