Always Been You Professor - (G×G)

Chapter 32

"Aling Nena pabili nga po Toyo, suka tsaka paminta"

"Paminta nak?"

Ay hindi asin, kakasabi ko lang eh

"Opo"

Sagot ko habang ang mga mata'y nakatuon sa cellphone, hinihintay ko kasing mag reply si Van dahil nga susunduin nya ako sa bahay.

After kong mabili lahat ng pinapabili ni mama ay umalis na ako kaagad.

Malamang...

Dahil nga sa busy ako kaka cellphone ay di ko namalayang may nakabunggoan ako at tumilapon sa sa lupa ang dala-dala nitong milk tea.

"Hala sorry sorry sorry"

"It's okay, no worries"

Tumingala ako rito para makita ang mukha nya, ang tangkad nya kasi at naka hoodie na kulay black.

But to my surprised, I noticed that I've seen this guy before, napaka familiar kasi ng pagmumukha nya.

"Wait, is that you...Cali??"

Her face lighten up the moment that he finally saw my face clearly.

"It's me Kio yung kapitbahay nyo sa province"

Dagdag nya ng biglang may parang bumagting sa tenga ko at naalala ko nga na nag-iexist nga pala ang taong tulad nya.

Napayakap ako dito at kumalas din kaagad as we exchange convos for a moment.

Haerin Vania:

"Why isn't she picking up her phone" sambit ko sa sarili ko habang nakaparada ang sasakyan ko medyo malapit lang din sa kanila.

Di muna ako dumiretso dahil hinihintay ko pa ang reply nito pero up until now I didn't receive any replies from her.

I decided na bumaba nalang para silipin ito kung sakaling nakalabas na sya, I have a bad eyesight kasi kapag sa malayo but before I could do it, I saw a familiar figure malapit sa barbecuehan ni aling pasing.

Based on what I've saw, Cali and the guy na di ko kilala ay naglakad patungo sa bahay nito.

Baka si Nathan lang yan, gaya ng nakwento nya sakin before

I gaslighted myself kahit naaninag ko na ang mukha ng lalaki and it's completely not Nathan.

I don't know what kind of bonds they have kasi parang mas close pa sila kesa ni Nathan.

Kaya pala, di ka makareply kasi busy ka sa iba

Pumasok nalang ako sa sasakyan at nakita ang bouquet of tulips na binili ko for her, napabuntong hininga nalang ako as I tossed it at the backseat tsaka nag U-turn para umalis.

"Oh nak ba't andito ka pa rin, akala ko ba lalabas kayo ni Van ngayon?" Tanong ni mama na kanina pa ata akong napansin na di mapakali sa living room.

Di kasi nito sinasagot ang mga tawag ko tsaka, I want to apologize din kasi di ko agad napansin ang text nya.

"Di pa kasi sya nagrereply eh" sagot ko dito at tinawagan uli ang number nya.

Pag ito talaga di ako sinasagot kakalbohin ko to pag nagkita kami

Umakyat nalang ako pabalik sa kwarto and for the third time, tinawagan ko sya uli until.....

📱:

Hello...

Sinagot na nito ang tawag ko but I feel something between here voice, di ko alam if she's mad or what.

- where are you, kanina pa ako tawag ng tawag sayo pero di moko sinasagot

I'm sorry nagmaneho kasi ako pauwi kanina

Pauwi? Ba't pauwi, san ba sya galing?

I immediately turned down the call at nakipag VC sa kanya which she immediately answered.

*Video call*

🐱: Anong pauwi? San ka ba galing kanina?

🐶: .....

🐱: Ba't di ka sumasagot? Tinatanong kita Van ah

🐶: Dyan sainyo

🐱: Dito? Pinagloloko mo ata ako eh, alam mo ba na masama ang magpaasa ng tao?

🐶: *Nods*

🐱: Eh ano yang ginagawa mo?

🐶: Sorry...

🐱: Dito ka galing sa bahay eh si mama nga di napansin na dito ka galing, sabihin mo ang totoo Van, ba't di moko sinundo dito

🐶: Susunduin naman kita dapat eh

🐱: Oh tapos anong nangyari, ba't di ka sumipot dito?

🐶: *Sigh* Naka park yung sasakyan ko sa harap ng barbecuehan ni Aling Pasing, I decided to park it their muna since di mo ako nirereplyan as I was about to hop off, nakita kita na naglalakad pauwi with someone na di ko kilala. Lalapitan sana kita kaso mukhang masaya ka naman na kausap sya tapos nagyakap pa kayo.

Napakagat ako sa ibabang labi ko habang magkaharap kami ngayon through VC, she's leaning on her gaming chair at nakatitig lang sakin.

🐱: Si Kio yun kapitbahay tsaka kaibigan ko sa province

🐶: *Nods* okay....*suddenly teared up*

🐱: Oh ba't naiiyak ka...

🐶: I'm sorry, I should've approach you right away, natuloy sana ang date natin ngayon plus sorry for being too soft *sniffs as she wiped her tears*

🐱: Shhhh no need to apologize, ako dapat ang magsosorry eh kasi di kita nareplyan kaagad, di ko din nasabi sayo ang tungkol sa kanya. Di ko rin naman kasi inexpect na magkakita kami kanina.

🐶: *Nods*

🐱: Sorry na , sorry na po wag ka na umiyak, sorry na

🐶: *Nods and smile*

🐱: We're good na po ba? *Smiles*

🐶: Yeah...

🐱: Usap nalang tayo sa chat ah, pahinga ka na rin mamaya, next time nalang tayo mag date hmm?

🐶: Okay po *smiles widely*

*Turns off the call*

Inilapag ko na ang cellphone ko sa kama at napagdesisyonang puntahan sya sa kanila.

Nagbihis muna ako at nagpaalam kina mama at tito na pupuntahan ko lang sya saglit, I decided to brought her favorite snacks din as an apology dahil napaiyak ko sya kanina.

I really feel so soft lalo na kapag umiiyak ito sa harap ko, she looks like a kid ka kanina habang pinupunasan nito ang kanyang mga luha.

She may act tough or strict whenever she's in the school but deep inside, there's another side of her na sa akin nya lang din mismo pinapakita.

She's way too comfortable sakin that's why di sya nahihiyang ipakita ang vulnerable side nya which makes me wanna protect her at all cost.

A/N: double update dahil sinipag si autor nyo ngayon hshshhshshs

Don't forget to vote thankies mwapsss!!!
(☞ﾟ∀ﾟ)☞ 🌟🌟🌟