KOD ADI: BAYANAY

Bölüm | 2 |

Öhm selam. Yıldıza basabilirmik acep :D
SATIR ARASI YORUMMMĞĞĞ BEKLİYİM ONA GÖREĞ
KDKDKDK

iyi okumalarrr👻

Ben, Bayanay. Adım kan, soyadım vatan.

Vatanı için hayatanı aynı diğer tüm askerler gibi hiçe sayan o kadın.
Sevgi görebilecek, ne bir ailem, kardeşim, dostum vardı, nede sevgi gösterebilecek kadar yakın olduğum birisi.

Bu aksiyonlu hayatın bana kattığı tek şey de acımasız ve korkusuz olmaktı işte.

Daha bebekken bir yetimhaneye verilmiş, bir sürü çocuğun içinde yinede anne ve baba sevgisi aramıştım. Ne vakit anladım, diğer çocuklar gibi evlat edinemeyecek kadar kötü bir çocuk olduğumu; Bende vatanın evladı olmak için ant içtim ayyıldız bayrağıma.

Güçlü olmak için çabaladım, çalıştım. Haberlerdeki askerlere, şehitlere özendim hep. O üniformayı her seferinde hayranlıkla üzerimde hayal ederdim. Kamuflajlara bile bayılırdım ben daha genç kızken.

Havalıda sanardım...ruhum şahlanırdı adeta.

Eh tabii artık asker olunca o havada böyle bok çukurunda delinmiş balon misali sızıyordu.
Teröristlerin arasında kanla başla görevlere giderken hava neydi ki? Ama yinede çok gurur vericiydi.

O muhteşem askeriyenin koridorunda yürümek insana gençlik katıyordu gerçeksin. Ruhum gençleşiyordu.

Ne kadar üstesinden geldiğiniz ve başarıya ulaştığınız şeyleri aileniz görmesede yada sizi tebrik edecek biri yoksa. Arkanızda baba abi dost bildiğiniz, albayınız, komutanlarınız, ve daha niceleri vardı.

Askeriye bir ev ve içi en sıcak tutan yerdi her zaman.

Ama ben her zaman daha mesafeli yaklaşırdım. İnsanlara. Hayatın bana verdiği bir diğer özelliğim de buydu.

...

'İlahi Bakış Açısı'

Havada uçuşan mermilere nazaran sol'un yanındaki, timin erkek sandığı diğer adam hızla ona doğru atılan kurşunlardan atletik bir şekilde sıyrılıyor ve kendisi için kaçacak bir yer arıyordu. Timin komutanı ise herkese emir yağdırırken neler olduğunu anlamaya ve yanlarındaki mühimmatların yetip yetmeyeceğine karar vermeye çalışıyordu.
Tim komutanı, nereden çıktı bu şimdi diyerek etrafa küfürler yağdırırken. Bir askerine sol itini almasını söylemiş bir yandanda diğer ite bakıyordu.

Aslında ikiside ölse umurunda olmazdı fakat albaydan gelen emir kesindi. Özellikle sol'un yanındaki adama hiç bir şey olmamalıydı.

Gözleri hem adama bakıyor hemde diğer itlerin yerini bulup vurmakla uğraşıyordu.

Aniden duraksayan ite döndü yüzü peçeliydi fakat yinede yüzünde gram mimik oynamadığını anlayabiliyordu. Saniyeler içinde "keskin nişancı var!" diye bağırmasıyla kaşları çatıldı. Peçeli adam hala ifadesizken dengesini kaybetmişçesine düştü.

Tim komutanı anlam vermeyerek timine komutlar veriyordu.

Tuhaf, diye geçirdi içinden. Niye hedefler o iki itte diye zihninde yaşadığı gel gitlerden yerdeki ite bakarak çıktı.

Sırtından yere sızan kanları görünce "siktir!" Diye bağırdı, işte şimdi sıçmışlardı.

Albay ona burnu bile kanamadan gelsin derken yerde kanlar içerisinde yatıyordu.

Hemen arkasını dönerek biraz ilerisindeki timinden sağlıkçı olan emreye döndü. "narkoz! Acil hazırlan sol'un iti vuruldu!" emri alan emre aceleyle ekipmanlarını çıkarmaya başladı.