kleine tornado - bankzitters

hoofdstuk 6

Koen heeft Cato op zijn borstbeen als het meisje slaapt. Nog altijd had niemand contact kunnen krijgen met de vader van de meiden en het werd laat. Heel laat. 

Het is een uurtje of negen wanneer de jongens besluiten dat het genoeg is voor de meiden en Koen met de jongste richting de kamer van Mat loopt om het meisje naast haar oudere zus te leggen. 

Lot is even wakker geweest en Mat heeft bij haar gezeten met haar zusjes. Ze hadden daar hun pizza gegeten en de man was maar wat blij dat Lot iets naar binnen kreeg. De jongens hadden hun pijlen gericht op de ondervoeding van het meisje dat ze daarom flauw was gevallen. Ook de stress en angst zou hier een grote rol in hebben gespeeld. 

"Puck?" 

Het meisje kijkt naar Milo die voor haar was gehurkt. Ze ligt momenteel tegen Raoul aan terwijl haar oogjes zijn gefixeerd op Viana die de jongens op hadden gezet voor het meisje. Ze knikt zacht als ze met haar hand de slaap uit haar ogen wrijft. "Zullen we ook maar gaan slapen meisje? Ik denk dat papa wat later thuis komt vandaag meid, dus dan kan je alvast slapen en mocht papa wel thuiskomen dan maken we jullie wakker of we tillen jullie met papa naar jullie eigen bedjes." 

Puck kijkt vervreemd naar Milo. "Is gewoon matras," gaapt ze, "heb geen bedje." 

Meteen breekt het hart van Milo en iedereen is maar wat blij dat Mat niet in de buurt is of die jongen was op hoge poten naar het politiebureau gegaan. De jongens zouden hem niet tegen hebben gehouden maar ze wisten dat ze zonder effectief bewijs niks hadden en dus niks konden doen tegen de vader van de meisjes.

"Nou kom," zucht Milo, "dan gaan we nu wel naar een lekker bedje met je zusjes. Ik gok dat je wel andere kleertjes aan wil, alleen heeft Matthyas geen pyjama's gekocht. Cato slaapt in een voetbalshirtje, wil jij die ook?" 

Meteen knikt Puck en huppelt ze richting de kamer waar Koen net uit komt gelopen. "Ga jij ook lekker slapen schat?" De jongen hurkt voor haar neer en wrijft over haar arm. Puck knikt vrolijk en gooit zich richting de jongen voor haar . "In een bedje! Ik vind jullie lief."

Koen kijkt verbaasd naar Milo die de jongen met een geruststellende blik aankijkt. Ze zouden het er zo nog over hebben met elkaar maar nu moesten ze vooral het vertrouwen van de kinderen winnen. "Ik vind jou ook heel erg lief Puck," lacht Koen zacht, "ga je lekker bij je zusjes liggen?" 

Het meisje knikt maar verkondigd dat ze eerst een ander shirtje kreeg om in te slapen. Koen moet zacht lachen en knikt begrijpend. "Nou dan moet het zeker allemaal goed komen! Als er iets is, dan kan je altijd naar ons komen schat. Wij zitten allemaal in de woonkamer." 

Puck knikt en wenst Koen nog een goedenacht voordat ze haar kleine hand in die van Milo legt. Hij wrijft zacht over haar knokkels en neemt haar mee richting de kamer van Matthyas. Die had gezegd dat hij nog oude shirts van broertje had liggen, voor het geval hij ineens op de stoep zou staan om te voetballen. Om die reden kleed Milo het meisje in een oud shirtje van het broertje van Matthyas voordat hij haar neerlegt op het grote bed. 

Milo zit op de rand van het bed, kijkend naar de slapende meisjes. Hij leunt zachtjes naar voren en fluistert zacht in haar oortje. "Lig je lekker, Puck?"

Puck opent haar ogen half en knikt slaperig als ze zichzelf losmaakt van Milo zijn nek. "Ja, ligt lekker," zegt ze met een klein glimlachje. Ze draait zich wat om en kijkt naar Milo, haar blik helder ondanks de vermoeidheid.

Milo glimlacht terug en strijkt een haarlok uit haar gezicht. "Dat is goed, meisje. Heb je een fijne dag gehad met je zusjes?"

Puck knikt weer, maar er is iets in haar ogen dat Milo niet kan plaatsen. Ze lijkt iets te willen zeggen, maar aarzelt. Milo blijft geduldig, zijn stem zacht en geruststellend. "Wil je me iets vertellen, Puck?"