Koşabildiğim kadar koştum, ama her sokağın bir çıkmazı vardır geçmişimin hayaletleri yine beni kovaladı. Asla susmayan o kafam bugün daha çok konuştu, nefesim tükenirken arkama bakmadan koşmaya devam ettim.
"Nil!"' diye tekrar bağırdı sesi, başımı h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Kelime sayısı;3005)
Kaderin bana sunduğu hayatı daha güzel hale getirmek için her zaman çabaladım. Her zaman daha iyisi olmak için. Belki kendim yaparsam o zaman kimseye ihtiyacım kalmazdı. Belki kendim hayata tutunmaya çalışırsam, o zaman kimse canımı yakamazdı.
Ama hiçbir zaman istediğim gibi olmadı. Yalnızdım. ve her zaman o yalnızlık benim bir yanımda dolaştı. Büyüsem bile içimdeki o kız çocuğu her zaman yalnızdı. Geçmişimi değiştiremezdim, ama o küçük kız çocuğu bugün beni görse tanıyamazdı.
Eski Nil yeni Nili görse tanıyamazdı. Çünki yeni Nil, tamamen değişmişti. k Korkak değildi. Ona cesurluğu öğreten sevdiği bir adam vardı.
Birini seviyordum. Nil Alabey birine aşık olmuştu. Yıllar önce biri karşıma çıkıp sen birini seveceksin üstelik bu babanın kardeşinin katili olduğu adam olacak deseydi herhalde saatlerce oturup kahkahalara atardım.
Çünki Kenan benim en yaralı noktamdı. Kenan benim vicdanım ve en büyük acımdı. Ancak Pusat bana öyle bir ev olmuştu ki, o evde bana tüm acılarımı unuttturmuştu.
Onun gözlerine bakarken yağmurun altında ellerini ovuyordum. Her zaman tek eline taktığı o deri eldivende dikkatimi çekiyordu. Yağmur o kadar şiddetliydiki kısa süre içinde bir elindeki kanı silmişti diğer eline baktığımda eldiveni yavaşça çıkarmak için gözlerine baktım.
"Bu elini hep gizliyorsun." Diye mırıldandım. "Ne gizlediğini göre bilir miyim?"
İzin ister gibi bakışlarımla onun acı ve şefkat karışımı bakışları kesişti. Birkaç saniye gözlerimin derinine baktı. Ve ben yine ne tür bir acıyla karşı karşıya kalacağımı daha çok merak ettim.
"Bakabilirsin." Dediğinde küçük bir tebessüm ettim. Eldiveni elinden çıkarıp yere düşmesine izin verdim gözlerim avuç içindeki eski yara izine takıldı.
Elini çevirip avuç içine baktığımda içine kazınmış A harfini farkettim. Kaşlarım havalanırken gözlerim tekrardan Pusat ile kesişti.
"Senin babanla bir geçmişimiz vardı Nil." Nefesini verdi. "Buda o geçmişin izlerinden biri. Annemin ölümünden sonra evden kaçmıştık. Babanın eline düşen çocuklardan biride bendim."
Omuzlarım çökerken avcundaki kazınmış harfe baktım. Babamın soyadının baş harfiydi parmaklarım usulca izin üstünde gezindi. Kalbime saplanan büyük bir acıyla yüzümde acı çeker bir ifade aldı.
Babama karşı tiksintim giderek büyüdü. Tüm çocukların kabusu olmayı başaran babam aslında bir yerlerde Pusatın'da kabusu olmuştu.
