Yıldızların Altında

"FİNAL" 22. Bölüm

7 yıl sonra...

KENAN YILDIZ

"Sonunda başardın" dedi koltukta gerinerek

"Adını altın harflerle yazdırdın" diye ekledi. Yerden aldığım bir yastığı Semih'e fırlattım.

"Abartma" dedim

"Tabii ki abartmıyorum sadece yılın futbolcusu ödülünü aldın" dedi Ballon d'Or kupasını öperek son iki gündür ona sarılı halde duruyordu.
Kupa ona alışırsa seneye ona gelmek isteyeceğine inanıyordu.

Onun bu hareketlerine gülerek elimdeki son kutuyu da açtım. İtalya'dan sonra tekrar evime taşınmıştım.
Bu sefer hayalimdeki tek şey olan bu kupayla birlikte.

Son kolinin içinden çıkan lise hatıralarım arasında bir fotoğraf düştü. Elime düşen fotoğrafı aldım.
Çocuklarla birlikte çekildiğim bir fotoğraftı. Bu fotoğrafa baktığımda sanki hep içinde eksik bir şeyler varmış gibi beni rahatsız ediyordu.

"Beyler basın toplantısına geçmemiz gerek" dedi kapıda beliren menajerim

"Hannah, bugün ayrı bir güzelsin" dedi Semih yanından geçip giderken
Hannah ona göz devirmekle yetindi.

Fotoğrafı kutuya geri koyup dışarıda bizim için hazırlanan araca binmek için evden ayrıldım.

Hannah yol boyunca sorulabilecek temel soruları hatırlatıyordu.
"Vay bu dergi senin hakkında çok iyi şeyler yazmış"

Gözlerim Semih'in okuduğu dergiye kaydı.
-Sports Illustrated-

"Bu en ünlü spor dergilerinden biri senden bahsetmesi iyi olmuş" dedi Hannah

Semih yüzünü buruşturdu. "Hayır bu farklı sürekli senden bahsediyor. Sanki seni birebir tanıyan biri gibi" duraksayıp ellerini havaya kaldırdı. "Yemin ederim para karşılığında arkadaşlığımızı satmadım" dedi

Elinden kaptığım dergiyi hızla okumaya başladım.

26 Yaşında Genç Yetenek, Büyük Başarı:

Ballon d'Or'un Yeni Sahibi ; KENAN YILDIZ

"Asla asla demem" başlığı büyük bir şekilde atılmıştı.

Dikkatle makaleyi okurken, yazan kişi dikkatimi çekti. Bir Türk'tü. "Defne Doğan" diye mırıldandım istemsizce. Bu isim tanıdık geliyordu.

Araç durduğunda düşüncelerimi bir kenara dergiyle birlikte bıraktım.
Arka kapıdan geçip basın toplantısının yapılacağı alana girdim.
Masaya oturup karşımdaki tüm gazetecilere baktım.

Daha sorular başlamadan flaşlar patlamaya başlamıştı.
Hepsine gülümseyerek karşılık veriyordum. Birbirinden farklı kanallar ve yayınlar sorular soruyordu.

Dakikamız dolmak üzereyken pembe saçlı bir gazeteci ayağa kalktı.
"Sports Illustrated'dan Defne Doğan" diye söze başladı.

Daha önce hissetmediğim bir çekim vardı. Sanki onu çok daha önce defalarca görmüş gibiydim. Kafam merakla doldu.

"Ödülü kazandığınız için tebrik ediyorum öncelikle.."

Kız ağır çekimde mi konuşuyordu yoksa benim beynim mi yavaşlamıştı.

"Nasıl hissettirdi?" dediğini duydum ama sorunun tamamını algılayamamıştım.

"Ne anlayamadım?" dedim utanarak. Bunca gazetecinin yılın yeteneği diye attığı başlıkların arasında böyle bir şey yaşamak istemiyordum. Ama karşımdaki kız çok farklı hissettiriyordu.