Papa?

Ik ga je helpen, met alles wat ik heb

POV Raoul:

Wtf, wilt ze een einde maken aan dr leven. Nee dacht mag ze niet doen. Precies op dit moment komt ze de kamer uit. Ze kijkt me met open mond aan. Ik kijk haar aan en schud mijn hoofd. 'R-roel h-het s-spijt m-me' stamelt ze. Ik zit op haar bed en zij staat midden in de kamer. Ik open mijn arm maar ze komt niet. 'Julietje, meisje, kom' zeg ik terwijl ik naast me op het bed tik. Langzaam schuifelt ze mijn richting op. Zodra ze zit trek ik haar GELIJK in een knuffel. Na ongeveer een half uurtje trekt ze los. 'Sorry' zegt ze terwijl ze sip naar beneden kijkt. Ik pak haar kin waardoor ze me wel aan moet kijken en begin te praten.

'Lieve schat, ik ben niet boos. Jij bent het beste wat me overkomen is. Mag ik je wat vertellen?' Vraag ik. Ze knikt we gaan tegen het hoofdbord van haar bed aanzitten en ik begin. 'Oke, weet je nog dat ik zei dat het uit was met Lieke? Dit heeft een reden. Weet je nog dat ik je op mijn kamer vond en dat ik nog even met Rob bleef praten. Hij zei dat je zoveel op mij lijkt. En ook dat heeft een reden. Ik heb een dochter, maar ik was jong 16 om precies te zijn. Ik kon niet voor haar zorgen dus heb ik haar ter adoptie gesteld. Maar de reden dat het uit is met Lieke is omdat zij niet voor mijn dochter wilt helpen zorgen. De reden dat Rob zei dat je zoveel op mij leek, jij bent namelijk mijn dochter' vertel ik. 'W-wat?!' stamelt Juliet. Kut ik wist dat ze t niks zou vinden. Maar dan vliegt ze in mijn armen en huilt alles eruit

POV Juliet:

Raoul is papa!! Raoul is mijn echt vader!! Dit maakt alles zoveel beter. Hij is het echt. De man die de reden is dat ik er nog ben. Ik lig nu huilend in zijn armen. De armen van mijn vader. 'Raoul... mag ik iets vragen?' vraag ik onzeker. 'Tuurlijk lieffie!' antwoordt hij vrolijker. 'Mag ik je.. mag ik je papa noemen?' 'Natuurlijk mag dat!' Ik krijg een lach op mijn gezicht. We liggen nog vijf minuutjes en dan zegt Raoul ineens 'kom je? Gaan we wat eten' kut dat wil ik niet... 'Uhh ja nee heb geen honger.' 'Juliet... waarneer heb je voor het laatst gegeten?' Vraagt Raoul ongerust. 'Uhmm' kan ik liegen? Tegen papa? Nee. 'Papa, kan Robbie erbij komen?' 'natuurlijk meissie. Ik app hem ff' antwoordt Raoul, papa.

Klein broertje <3

u: Joo maatje kan je ff naar Juul dr kamer komen? Ze wilt wat zeggen maar wilt jou erbij.

R: jaa tuurlijk omw.

u: thanks maatje

En nog geen minuut later wordt er op de deur geklopt. Robbie.

POV Robbie:
Ik zit beneden met de jongens behalve Raoul voetbal te kijken als raoul me appt. 'jo boys, ik ga ff nog wat opnemen' lieg ik. Maar in plaats van naar mijn kamer te lopen, loop ik naar Juliet dr kamer. Ik klop aan en loop naar binnen. Samen zitten ze op dr bed, Juliet ziet er bang uit. Binnen een minuut heb ik de kamer gecheckt. Niks raars behalve dat er brieven op het bureau liggen met onze namen erop... 'thanks dat je ff kon komen!' zegt Raoul. Hij legt het verhaal uit terwijl Juliet zich huilend in zijn shirt verbergt. Het shirt van haar vader. Zo mooi beeld, maar wtf zei roel nou sirieus dat ze een einde aan dr leven wou maken. Nouja daar vraag ik later wel nog is naar. Ik ga tegenover haar zitten en til haar kin op. Ze kijkt me gebroken en schuldig aan. 'Juliet lieve schat, wanneer heb je voor het laatst gegeten?' vraag ik. 'uhhh' antwoordt ze bang. 'Juliet' zeg Raoul terwijl die zijn stem een klein beetje verheft. Die is dus echt ongerust. 'n-nou e-eerlijk 1 w-week g-geleden.' antwoordt Juliet. 'wat?!' antwoordt Raoul ongerust. 'S-sorry papa' zegt ze teleurgesteld.

HEYYYYYYY

nou weer hoofdstukje, denk morgen weeeeer jeej. Anyways, volgende week moet ik weer naar school dus dan zal ik weer ietsje minder plaatsen

xx mij

we ain't angry at you love, you're the greatest thing we've lost - Noah Kahan