ලන්ච් එක අරන් ඉවර වෙලා හැමෝම ආයෙත් කන්ද නගින්න පටන් ගත්තා...ජන්කුක්ගේ කකුලේ වේදනාව බෙහෙත් එක්ක ටිකක් අඩු වෙලා ගිය නිසා කොල්ලත් කන්ද නගින්න ගත්තේ හෝසොක්ගේ උදව්වෙන්... ටේට තව යන්න මූඩ් එකත් නොතිබ්බත් බලෙන් හරි යන්න හිතාගත්තෙ ජිමින්ගේ කටේ බලේට.......
හල්ලසාන් කන්දට ඇවිල්ල කට්ටියම වටේට ඇවිදල බලන අතර එයාල එක්ක ආපු ගයිඩ් කන්ද ගැන එක එක විදිහේ විස්තර ඉදිරිපත් කරා...වටේම ඇවිදල කට්ටිය එක්කම හවස් වෙනකොට ආවේ කන්දට මායිම් වෙන්න හදපු අව්ට් ප්ලේ ඒරියා එකකට වගේ....බැලූ බැල්මටම ග්‍රව්න්ඩ් එකක් වගේ පෙනුනත් අවට පරිසරය එක්ක එතනට ලැබුණේ පුදුමාකාර ලස්සනක්....
එතනට ඇවිල්ල ලමයි හැමෝටම කැමති කැමති ස්පෝට්ස් කරන්න අවස්ථාව ලැබුණා... කට්ටියක් ෆුට් බෝල් ගහනකොට තව කට්ටියක් බැඩ්ම්න්ටන් ප්ලේ කරා...තව කට්ටියක් හොකී ප්ලේ කරා..මේ හැමෝටම ගයිඩ් එක දුන්නෙ ටේ ජිමින් දෙන්න....
කොච්චර ආසාව තිබ්බත් මේ එකකටවත් යන්න ජන්කුක්ට අවස්තාව නොතිබ්බේ කකුලේ අමාරුව නිසා...ඉතිම් කොල්ල පුටුවක වාඩි වෙලා මේ දිහා බලාගෙන ඉදියා....
ටිකකින් කෙනෙක් ඇවිත් කොල්ලට ෆෝන් එකක් දික් කරාම ජන්කුක් ඔලුව උස්සල බැලුවේ ආපු කෙනා දිහා...
" සර්.. ඇයි මේ..."
" ඔයාට කෝල් එකක්..."
" කව්ද..."
" බලන්නකො කව්ද කියල..."
මුකුත් හිතාගන්න බැරුව බලන් ඉන්න ජන්කුක් දිහා බලල ජින් කිව්වම කොල්ල ෆෝන් එක අරන් කනේ තියාගත්තා...
" හෙලො..."
" ඉතිම් කොල්ලො...දැන් අපිව මතකද මන්ද නේ...."
එහා පැත්තෙන් ඇහුණ කටහඩට මෙච්චර වෙලා මැලවිලා තිබ්බ කොල්ලගේ මූණ ලොකු හිනාවකින් පිරිල ගියා...
" ඩොක්ටර් ජූන් නේද මේ...අනේ...එහෙම අමතක වෙනවද ....."
" අදුරගත්ත නේ..."
" ඩොක්ටර් අපේ සර් එක්ක මෙච්චර ඉක්මනට යාලු වුණා ද...?"
ජන්කුක් ඒ අහපු එකට කොල්ල ලග වාඩිවෙලා ඉදපු ජින්ට හීක් ගෑවිල ගියාම ජූන් නම් එහා පැත්තෙ ඉදන් හිනා වුණා...
