*
*
*
*
" සර්....මොකද්ද ඇත්තටම වුණේ...."
Mr.Park ගේ බැරෑරුම් මූණ දැකල සෑම් ඇහුවම කල්පනාකාරීව මේසෙට තට්ටුවක් දාපු පාක් සෑම් දිහාවට හැරුණා....
" මොකක් හරි අව්ලක් වෙලා තියනවා...."
" ඒ කිව්වේ සර්...."
" මට හිතෙන්නේ මේක ගැන කව්රුම හරි කෙනෙක් දන්නවා..."
" සර් කියන්නෙ අපේ වැඩේ අව්ල් වෙලා කියලද ...."
" තමුසෙට පිස්සුද මිනිහෝ...."
" එ..එහෙනම්....සර්..."
" ජන්කුක්ට එෆෙයා එකක් තියනවා ..."
" මොකක්..අර පොඩි කොල්ලට...."
සෑම් කියපු දේ ඇහුණම පාක්ට ඉබේම හිනාවක් ආවා...
" පොඩි නෑ සෑම්..එයාලට දැන් අව්රුදු දහ අටක්....."
" දහඅට කියන්නේ මහ ලොකු වයසක් නෙමෙයිනේ....."
" සෑම් තමුසෙට අමතකද මීට අව්රුදු ගානකට කලින් අපිත් තනි තීරණ ගත්තේ ඒ වයසෙදිමයි කියල....."
ඒ කතාව අහපු සෑම්ගේ මූණ අදුරු වෙලා ගියාම පාක් ඉදන් හිටපු තැනින් නැගිටල කැබින් එකේ පැත්තකට වෙන්න තිබ්බ වීදුරුවෙන් ඈත පේන ඩේගු නගරය දිහා බලාගත්තා....
" ඒක මහ ලොකු වයසක් නොව්නත් ඒ වයසෙදි තමයි ඕයි... මේ හැමදේම පටන් ගත්තේ ....."
සෑම්ගෙන් උත්තරයක් නොවෙද්දී ආයෙත් එලිය බලාගත්ත Mr.Park කතා කරන්න ගත්තා...
" ඒ කොහොම වුණත් දැන් අපිට මේක ලේසි වෙන එකක් නෑ..."
" ඇයි සර්....."
" ඇයි අහන්නේ ඕයි...තමුසෙට තේරෙන්නෙ නැද්ද දැන් කොල්ල ගැන අවධානෙන් ඉන්න කෙනෙක් ඉන්නව කියල අනික..."
" මම ආවේ වැරදි වෙලාවක වගේ...."
සෑම්ට කෑ ගගහ ඉදපු පාක් වගේම සෑමුත් බැලුවේ කැබින් එකෙ දොර දිහා...දොර ලගට වෙලා හිටගෙන Mr.Kim ව දැක්කම පාක්ගේ මූණට හිනාවක් ආවා...
" යූ බින්... මම හිතුවෙ නෑ උබ මෙච්චර ඉක්මනට එයි කියල...."
" ඉක්මනට ආවා මගේ කොල්ලො දෙන්නවත් බලන්න එක්ක...."
ඒත් එක්ක සෑම් දිහා බලපු පාක් ඉගි කරපු දේ තේරුම් ගත්ත සෑම් ඔෆිස් ඒකෙන් පිට වුණා....
