𝕳𝖆𝖆𝖙⚜️𝕷𝖎𝖊𝖋𝖉𝖊 𝖇𝖊𝖛𝖗𝖎𝖏𝖉𝖙

⚜️𝖂𝖆𝖗𝖊 𝖑𝖎𝖊𝖋𝖉𝖊 𝖇𝖊𝖛𝖗𝖎𝖏𝖉𝖙

Een ijskoude wind raast over de vlaktes. De storm fluit door de hoge bomen. Ze trekt met onzichtbare vingers aan de takken.
Opgejut door de storm schreeuwen de soldaten. Ze vallen wanhopig hun voormalige medecompagnons aan. De levenloze lichamen, bezeten door duistere magie, vechten als marionetten tegen hun voormalige vrienden.
Beschermend legt Annora haar handen op haar buik.
"Wolf," zegt ze bezorgd. "Wolf!!"
Wolfgang kijkt haar verbaasd aan.
"Wat doe je hier?" vraagt hij. Annora schudt haar hoofd.
"Alana is bij de koning. Stop met vechten. Hij heeft het geneesmiddel." Wolf kijkt op naar haar.
"Ga," stamelt hij. "Het is te laat voor mij." Annora schudt haar hoofd.
"Niet zonder jou," protesteert ze. Ze plaatst zijn hand op haar buik.
"Kom met me mee. We kunnen een familie zijn" glimlacht ze. Wolfgang streelt haar bolle buik. Hij glimlacht liefdevol. Maar die glimlach vervaagt al snel. Een scherp zwaard doorboort zijn zeikant.
"Wolf", brult Annora. Ze neemt zijn zwaard en doodt de soldaat met een brul.
"Wolf", smeekt ze huilend. Wolf hapt hopeloos naar adem.
"Haat", brult Annora. "Haat!!! Waar is die stinker in hemelsnaam!!"
Luid gekreun weergalmt tussen de warme muren. Steeds sneller en sneller. Harder en harder. Haat zijn vingers laten blauwe vlekken achter op haar rozige huid. Haar billen drukken diep tegen zijn heupen.
"Verdomme Haat" brult ze luidkeels. Ze grijpt de lakens zo stevig dat haar vingers rood zijn geworden. Haat zijn tweede hand drukt haar borstkas steeds harder neer in de dekens.
Happend naar lucht die er niet is sluit hij zijn ogen. Diep kreunend sluit Katara haar ogen. Zijn trillende lichaam verraad alles. Maar ze gunt hem dat genot niet. Nog niet. Langzaam recht ze haarzelf. Haat kijkt langzaam op.
"Wat ga je doen" vraagt hij hees. Zonder te antwoorden drukt ze hem neer. Haat kreunt diep wanneer ze in zijn schoot plaats neemt.
"Annora," stamelt Wolf. "Ga."
"Nee," huilt Annora. "Niet zonder jou."
"Ik zal altijd bij je zijn," fluistert Wolf. Annora huilt hartverscheurend. Jammerend neemt ze Wolf in haar armen. Wolf's ogen sluiten zich langzaam.
"Laat mij niet alleen", smeekt ze wanhopig. Ze streelt zijn kaak. "Mijn liefste", stamelt ze en kust zijn bebloede lippen.
Een warme gloed, gelig van kleur, ontstaat tussen hun lippen. Een zwoele wind waait om hen heen. Annora kijkt langzaam op.
"Zou je dat nog eens willen doen?" fluistert Wolfgang. Verbaasd kijkt Annora op. Lachend kust ze hem opnieuw. Ditmaal langer en vol passie.
"Wolf," fluistert ze.
"Je hebt me gered," fluistert Wolfgang bijna onhoorbaar. Tranen stromen uit Annora's ogen. Lachend kust ze hem opnieuw. Haar ware liefde had de jonge rover gered.
Arion kijkt zwijgend en respectvol naar Alana. De koude gangen laten hem huiveren. Alana steekt aarzelend de sleutel in het zware slot. De deur kraakt luidkeels.
Alvaradis kijkt niet begrijpend op.
Langzaam staat ze recht. Ze dacht werkelijk dat ze haar vergeten waren.
"Vrouwe Alvaradis," knikt Arion respectvol. "Kom mee met mij."
"Wat is dit?" stamelt Alvaradis. Ze kijkt naar Roman, Caleb en Elias aan haar zijde. Alvaradis buigt beleefd.
"Mijnheer," groet ze. Arion knikt beleefd.
"Op naar de volgende," beveelt Alana.