YENİDEN

1

"Hadi bebeğim." elindeki kaskla bana bakan yeşil gözlere baktım. Derin nefes aldım ve bir adım uzaklaştım. Kollarımı göğsümde topladım.

"Sevmediğimi biliyorsun." Kaskdan belli olmasada kısılan gözleri sırıttığını gösteriyordu.

"Biliyorum güzelim. Ancak yanında ben varken korkman çok saçma. Yanında ben varken sana asla zarar gelmez buna izin verir miyim sanıyorsun?" Kaskı bana tekrar uzattı.

Gözlerim düşünceli bir halde yere odaklandı. İçimde çok garip bir his var.

"Bunu her seferinde söylüyorsun." Güldü. Kask varken sesi boğuk çıksada güldüğünü işittim.

"Ve her seferinde sağ salim kollarımda yatıyor oluyorsun." Belki de fazla paranoyak olmuşumdur.

"Pekala." Öne doğru adım atarak bana uzattığı kaskı elinden aldım. Tek elimle sırıtna tutunarak ayağımı motorun diğer tarafına attım. Yerime oturduktan sonra sıkıca beline sarıldım. Gazı köklediğinde gözlerimi kapattım.

Bu hayattaki en büyük korkum motor ola bilir herhalde.

Kayra'nında motor kullanmasını istemiyordum. Bunu ona defalarca söylemiştim. Fakat kendisi bana birşey olmaz kafası ile yaşıyordu. Hergün bir sürü motor kazası haberi görüyordum. Motorları sıkıştıran bir sürü arabalar var. Tabii şuana kadar Kayra hiçbir kaza yapmadı ama yinede ben istemiyordum.

Birden daha da hızlandığımızda Kayra'ya seslenmeye çalışıtm. "Kayra dur!" Hızdan dolayı beni duymuyordu. Hafifçe karnına vurmaya başladım kafası yana döndü ama çok az saniyelik.

Arabaların yanından şimşek hızıyla geçiyorduk. Belkide bana öyle geliyordur artık korkudan. Kulaklarım uğuldamaya başladı.

Aniden önden gelen savrulma ile yere düştüm. "Ah!" yerde dirseklerimin üzerinde durdrum. Ne olmuştu? Motordan düşmüştüm. Kaza yapmıştık!

Kayra? Kayranı göremiyordum. Kaskımı çıkarıp ayağa kalktım. Düşmenin etkisiyle sendeledim ilk önce. Dengemi sağladıktan sonra Kayra'nı aramaya başladım. Gözüm heryeri tarıyordu Kayrayı bulmak için.

En sonunda yerde uzanır vaziyyetde görünce başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. Vücudumda bir ısı dalgası haraket ediyordu. "Kayra!" hemen yanına koştum. Titreyen ellerimle kaskını kafasından çıkardım. Kaskın içi kıpkırımızı olmuştu. Kask ellerimden kayıp düştü.

Hayır beni bırakamzsın.

Ceketinin yakasından tutub onu sarsmaya çalıştım. "Uyan!Uyan Kayra!"

Arkamdan biri bana birşeyler söylüyordu. Kafamı ona doğru çevirdim. Dolu gözlerimle adamı bulanık görüyordum. "Özür dilerim hanımefendi." Elini boynuna attı. "Geçen bana sataşan motorcu vardı sevgilinizi o çocuk sandım o yüzden arkaya sert çarptım." Boş gözlerle adama bakıyordum. Dediklerini algılayamıyordum sanki.

Adam bana garip gözlerle bakıyordu. Elini bana doğru uzatıp omzuma koydu. "İsterseniz su getireyim size?" Kafamı iki yana salladım. "Ama-" "Bas git." Duyduğum sesle hemen arkamı döndüm.

Kayra dirsekleri üzerinde kalkmıştı. "Kayra!" sanki şokdan çıkmış gibi ağlamaya başladım. Hemen ona sarılmaya çalıştım. Beni kollarımdan tutub ayırdı kendinden.

"Bas git falan kardeşim ne oluyor?" Kayra küfür etti ağzının içinde. "Kardeşim hem bana bilerek çarpıyorsun hem de karımı ağlatıyorsun. Ben sana yapacağımı bilirdimde dua et karım buarada ve ağlıyor." Kayra'nın beni tutan kollarından kurtulub Kayra'ya baktım.

Biz evli değildik ki. Evliliği bırak nişanlı bile değildik.

Kayra'nın aniden gözleri beni bulunca affalladı daha sonra dudakları iki yana kıvrıldı.