YENİDEN

7

kaç yaşında olursam olayım barbie bebek evi isteyeceğim.😭😭😭😭😭😭😭

Yalan.

Derler ya yalanın er yada geç ortaya çıkma gibi bir huyu vardır diye.

5 ay boyunca her anım yalanmış.

5 ay boyunca yalan her yanımı sarmış. Daha sonra huylu huyundan vageçmez tabii.

Doğruları en çok hakedene yalan söylemişler.

Ben hergün ölürken gözümün içine baka baka yalan söylemişler.

Kayra yaşıyordu.

Ve bunu öğrenirken yanımda sadece adını bildiğim kadından başka kimse yoktu.

Kendimden bile çok güvendiyim insanlar bana yalan söylemişler.

"Pınar?"

Kafamı arabanın camından çevirdim ve Melek'e baktım.

Hastanede kadının söylediği şeyden sonra koşarak çıkmıştım.

Dışarı çıktığım gibi ağlamaya başlamıştım.

Ne için ağladığımı bile bilmiyordum.

Kayra'nın bunca zaman benden saklanmasına mı?

Arkadaşlarımın bana yalan söylemesine mi?

Her ay gittiğim mezarın başkasının mezarı olmasına mı?

Babamın hapisten çıkmasına mı?

"İyi misin? Bak istersen bana gidelim. Hem arkadaşların seni bu halde görüp kötü olmasınlar." Kaşlarım çatıldı.

"Onlar beni aylarca kötü gördüler zaten. Hemde bunu bile isteye yaptılar." Ağladığımdan dolayı boğazım ağrıyordu. Yutkundum.

"Haklısın." Dedi sadece derin nefes vererek.Kafamı tekrar arabanın camına çevirdim.

"Bu taraftan." Melek'e yolu tarif ederek eve gidiyorduk.

"Sağdan dönünce bizim ev." Melek sağa dönünce arabayı da durdurdu. Derin nefes alıp eve baktım.

Işıklar açıktı. Pencereye perdelerin çekilmesine rağmen Mert'in bir oraya bir buraya yürüyen gölgesini görüyordum. Muhtemelen beni bulamadıkları için sinirlidir.

Elim arabanın koluna gittiğinde Melek konuştu.

"Seninle gelmemi ister misin?" Elim hala arabanın kolundayken ona döndüm.

"Hayır. Seni zaten çok meşgul ettim. Özür dilerim." Yüzüme sanki ona en kötü küfürleri etmişim gibi baktı.

"Sen artık benim acı arkadaşımsın. Seninki ne kadar gerçeklerin saklanıldığı için olsa da sende benimle aynı acıları çektin." Gülümsedim.

Haklıydı. İşin ironik yanı ikimizde Kayra için acı çektik.

"Unutmadan." Cebinden bir kağıt çıkardı. "Numaram var burada. Bir şeye ihtiyacın olursa düşünmeden ara." Kağıdı alırken gülümsemem hala yüzümdeydi.

Melek biraz daha bana yaklaşıp sarıldı bana. İlk önce şaşırsamda bende kollarımı onun sırtına koyub sarıldım.

Galiba gerçekten sarılmaya ihtiyacım varmış.

Ondan ayrılarak arabadan indim.

Rüzgar yüzüme çarpınca derin bir nefes aldım.

Arabanın etrafında dönüp evimizin önüne geldim. Arabanın penceresinden bana bakıyordu Melek. El salladım gülümsemeye çalışarak. Oda bana el sallayıp arabayı sürdü.