The Nightmare // sekai

28

herkes aslında neler olduğunu tahmin etmişti, tamam bu da sizin tahmin ettiklerinizin yazıya dökülmüş hali ashdhjjakshkd tamam gülmek yok aksjdja şarkıyı dinleyebilirsiniz.

Sehun sonunda sayısız ısrarlarıma dayanamayıp istemeyerek de olsa olanları anlattığında kafamda şimşekler çakmadı.. Ya da gerçekleri duyunca bir anda her şeyi hatırlamadım. Sadece dinledim, Sehun'un ağzından kopup bana ulaşan cümleleri tıpkı yabancı bir hayatı dinlermiş gibi dinledim.

"Nereden başlayacağımı bilmiyorum." dedi titrek bir sesle, gözlerinde yaşlar toplanmıştı, o her şeyden çok sevdiğim gözleri gözlerime değmiyordu.

"Sadece anlat." dedim. Korkuyordum, duyacaklarımdan ve duyduklarımın üzerimde yaratacağı etkiden ölesiye korkuyordum. Bir şey olmuştu, ciddi bir şeyler artık buna emindim fakat seçenek belirleyemiyor ya da olanlar hakkında herhangi bir fikir üretemiyordum.

"Bir gece sen, Ritter, Chen ve Bora buluşup Ritter'ın evinde içmeye gitmişsiniz," diye başladı Sehun konuşmaya, kafasını eğmiş ellerini izliyordu. "Bunu sen istemişsin çünkü o zamanlar tüm arkadaşlarının seni kasabada bırakıp üniversite için başka yerlere gideceğini düşünüyormuşsun. Daha sonraları söylediklerine göre bunun fikri bile seni paramparça etmeye yetiyormuş. Bu yüzden son zamanlarınızı eğlenceli bir şeyler yaparak geçirmek istemişsin. Her neyse hep beraber Ritter'ın evine gitmişsiniz, içip sarhoş olmuşsunuz, eğlenmişsiniz, sıradan zamanlarda yaptığınız her şeyi yapmışsınız işte. Sonunda bir ara uyuyakalmışsın. Diğer çocuklar içmeye devam etmişler, bir süre sonra sen de onların gürültüsünden uyanıp onlarla devam etmişsin. Herkes deli gibi sarhoşken, zaten tüm gün sana söylemesi gereken bir şeyler olduğunu sayıklayan Ritter yanına gelmiş."

Sehun bir süre duraksayıp bana baktı, bu konuşmaya başladığı andan itibaren ilk kez yüzüme bakmasıydı.

"Ritter sana gelip... seni sevdiğini söylemiş.. Sana aşık olduğunu ve sensiz yaşayamayacağını falan. Hepiniz çok fazla sarhoşmuşsunuz, kendinde değilmişsin Kai, hiçbir şeyi isteyerek yapmamışsın." Sehun gözlerinden akan birkaç damla yaşı silip tekrar konuşmaya devam etti.

"Ritter sana seni sevdiğini söyledikten sonra sinirlenmişsin ve ona hakaret etmeye başlamışsın. İkiniz de ağlıyormuşsunuz, ikinizin kardeş olduğunu söylüyormuşsun sürekli böyle bir şeyin imkansız olduğunu, ona o gözle bakamyacağını. Sen Ritter'a sürekli bağırıp çağırmışsın o ise sessizce seni dinlemiş. Bora ve Chen ise hiçbir şey yapmayıp sadece sizi izliyorlarmış. En sonunda sen Ritter'a vurmaya başladığında seni evden çıkarıp kendi evine götürmüşler. Herkes kendi evine gitmiş, Ritter'ı orada yalnız bırakmışsınız.

"Ertesi sabah Ritter'ın annesi ve babası eve geldiklerinde her şey için çok geçmiş, hiçbir not bırakmadan kendini bir ipin ucuna asmış..

"Sürekli kendini suçladın, Bora ve Chen sürekli seni suçlamışlar.. Ölü gibi gezmişsin etrafta, siz üçünüz dışında hiç kimsenin olanlardan haberi yokmuş. Bu çok büyük bir darbeye maruz kalmak gibi, yıkılmışsınız hepiniz, Bora okulu bırakıp başka bir yere gitmiş ve Chen sürekli sana nefret kusmuş. Sanki sen bunu istemişsin gibi...

"O geceden sonra aynadan kendine bile bakmaya katlanamamışsın. Evden dışarı çıkıp her gün hayata adım atmak işkence gibiymiş sana, sırf Ritter'la beraber yaşadığın kasabadan kurtulmak için o kadar çok çalışmışsın ki sonunda Bastille'e alınmışsın.. Anıların en büyük kabusun olduğunu söylerdin hep. Kasabaya dönmemek için her tatil burada kalırdın, oraya dönme fikri bile bazen sinir krizi geçirmene yeterdi..

"Ritter'ın ölümünden sonra insanlara yaklaşmaya korkar olmuşsun ve bu da seni duygusuz bir tipe dönüştürmüş, okula ilk geldiğin zamanlarda olduğu gibi her şeyden herkesten uzaklaşmışsın. Yasın o kadar büyükmüş ki kimseyle paylaşmak istememeşsin..