Abilerim Ve İkizim (Düzenleniyor)

22. bolum

Mervenin anlatımıyla...~
Sabah gene erken kalmıştım saat 7 di erken kalktığıma göre koşuya gidebilirim diye düşündüm zaten kahvaltıyı 8 de yiyorduk annemler olmayınca 12 de bile yiyorduk dışarı çıkıp sahile doğru yürümeye başladım sahile vardığımda telefonumdan müzik açıp koşmaya başladım önümde kayranın olması Umrumda değildi evet şu an önümde kayra vardı biraz daha hızlı koşup onu geçmeye çalıştım çünkü arkadan bile olsa onu görmek istemiyordum kayra bunu mücadeleymiş gibi görüp benim önüme geçmeye çalıştı o beni geçti ben onu bir 10 dakika geçince kulağımdaki kulaklığı cikaril ona döndüm "ne yapmaya çalışıyorsun " diye sordum

"Benim bir şey yaptığım yok gördüğün gibi koşuya geldim " kafamı iki yana sallayarak tam devam edecektim ki tekrar konuşmasıyla durdu "asıl sen ne yapmaya çalışıyorsun "

"Ne yapmaya çalışıyorum peki kayra bey sen söylesene "
Diyerek alayla baktım yüzüne "yalan söylediğini biliyorum merve beyaz " beyaz kısmına özellikle vurgu yapmıştı hafif güldüm "kabul etsen de etmesen de soy ismim yılmaz ve ne karistirdigim hakkına gelirsek tekrardan söylüyorum bir şey karıştırmıyorum"

"Öyleyse niye yakan söyledin " ona anlamaz gözlerle baktım "neyden bahsediyorsun "

"Ailen konusunda diyorum hani sana hep şiddet uyguluyorlar falan filan geç bu yalanları neden ailenin evinde prenses gibi yaşadığını söylemiyorsun " gözlerimin dolmasına zor engel oluyordum onu umursamıyormuş gibi bir görünüm vererek koşmaya devam ettim aklımdayken yaşadıklarımdan bir anı geldi keşke gelmeseydi

4 yıl önce

Daha 14 yaşındaydım ve lgs için çalışmam gerektiğinin farkindaydim o yüzden okuldan gelir gelmez çalışmaya başladım o kadar çalışmıştım ki akşam yemeğini yapmayı unutmuştum evet akşam yemeğini ben yapıyordum bu evde annem birden pat diye açtı kapıyı işte o zaman hatırladım yemeği "a-anne " o zaman düşündüm belki bor abim,ablam ya da kardeşim olsaydı beni kurtarıldı onlardan en azından beni onlara karşı savunabilirdi "NIYE YEMEK HAZIR DEĞİL " diye bağırınca irkildim de cevap verdim " ders çalışıyordum " ben bie, zor duymuştum sesimi bir göz yaşı yanaklarımdan surunul çeneme doğru aktı annem yanıma gelip ders çalıştığım kitaplarla kafama vuruyordu "kim sana ders çalış dedi ha"

"Anne ama liseye geçiş sınavım var " dedim çok acınası bir haldeydim şu an "bana ne sınavından ben ne istersem onu yapaicaksın " diyerek saçımı çekti saçlarımdan çekmeyi bırakmayacak beni salona doğru sürükledi gazete okuyan babam beni ve annemi görünce hafif siritti sonra tekrar gazeteye çekti bakışlarını annem bir elinde saçlarım bir elinde az önce çözdügüm test kitabıyla mutfağa gidiyordu beni balkona cikaril kitabi yakmaya başlamıştı kitap hemen ateş alınca bir demirden yardım alarak kitabı sirtimin üstüne koydu çok yanıyordu kitabı sırtımdan almak için elimi kaldırınca her iki elimi de yere koyup üstüne bastı ezmek için benim bağıranların karşısında ikisi  kahkaha atıyordu hani herkesin şu bahsettigi evimizden eksik olmayan şen kahkahaları

Gözümden artık sayamayacagim kadar gözyaşı düşmüştü ben ne kadar yakalasam da kaldırmıyor kitabı 1 saatin sonunda kitap sönmüştü babam yanıma gelerek saçımı okşadı hemen geri çekildiğinde bu sefer saç dişlerini çekerek kendine yaklastirdi bağırmam umrunda bile  değildi saçımı okşayarak "oyyy benim canım kızım çok bu sıcak oldu" cevap vermemistim korktum cevap vermekten saçlarımdan tutarak kapının önüne attı sonrada karısıyla gülme sesleri bu kış ayının en soğuk dönemlerinden biri olan Aralık ayında sıfır kol ve şortla dışarıdaydım evet ev kaloriferli olduğu için şort ve kolsuz giymistim ne de olsa sıcaktı ama burası... burası o kadar soğuktu ki daha fazla dayanamayıp bir parka geçtim ordaki banklardan birine oturdum emiri de arayamadım çünkü telefonum yoktu