Abilerim Ve İkizim (Düzenleniyor)

37. bölüm (final)

Kuzey'den...~

Bugün üstünde büyük bir heyecan vardı evet Ece gelicekti annemlere haber vermeyi unutmuştum hepsi salonda oturuyorken söylesem iyi olucaktı tekli koltuklardan birisine oturdum "anne birazdan bir arkadaşım gelse sorun olur mu"

"Yok oğlum ne sorunu " annemin rahatlatıcı sesi beni rahatlatmıştı "biz tanıyor muyuz abicim " emir abime kız olduğunu söylesem ne tepki verir "hayır abi yani siz tanımıyorsunuz ablam tanıyor "

"Ece mi gelecek" diye sordu ablam başımı evet anlamında salladım "lan ne ara sevgili yaptın " diyen ege abime göz dvirmemek için kenidimi sor tutuyordum "sevgilim değil abi arkadaşım proje ödevi varmış ikili grup halinde işte ondan "

" İyi bakalım öyle olsun " tam zaten öyle diyecektim ki kapı çaldı Ece olmalı hızla gidip kapıyı açtım evet eceydi "hoşgeldin" dedim gülümseyerek o da aynı şekilde karşılık vererek "hoşbulduk" dedi

Kapıdan ayrılıp içeri geçmesini sağladım "Merve abla evde mi" başlıyacam şimdi Merve ablasına " he evde salonda " dedim sinirle "ilk Merve ablayı görsek sonra projeyi yapsak olur mu " tam hayır diyecektim ki o kadar tatlı bir ifadeyle "lütfen " dediği için "tamam" demek zorunda kaldım

İçeri girdiğimizde tüm bakışlar bize dönmüştü "eceee hoşgeldin "

"Hoşbulduk Merve abla " yiğit hoca da "hoşgeldin" diyince aynı cevabı vermişti onlar tanışıp sohpet ettikten sonra eceyle  birlikte odama gelmiştik "sen şunu tut ben bağlıyayım " eceyi onaylayarak
"Tamam "dedim

Ben tutarken o bağlıyordu ama her seferinde ellerimizin değmesi ayrı bir ayrıntı sonunda bağlamayı başardığında projemiş bitmişti ama biz de bitmiştik Ece kafasını masanın üzerine koymuştu bende sandalyede geriye doğru yaslandım ne kadar süredir öyleyiz bilmiyorum

Eceye baktığımda uyuyordu yüzümde bir tebessüm oluştu çok tatlı uyuyordu o kadar yorulmuştuk ki hemen uyuya kalmıştı elini uzatıp yüzüne düşen saçları kulağının arkasına koydum hafif kıprandı ama gene uyumaya başladı

Yazardan...~

Ece yorgun düştüğü için uyumuştu fakat kuzeyin yüzüne dokunması ile uyanmıştı"günaydın güzelim " kuzey güzelim mi demişti buna kuzey bile şaşırırken Ece hangi durumdaydı hem şaşkın hem mutlu ve daha bir çok his

Ece tekrardan masaya başını koyup dudağını büzdü gözünü kapattı gözünü kapattığı gibi açmıştı çünkü dudaklarında bir baskı hissetmişti bu kuzeyin dudaklarıydı kendine hakim olamamıştı kuzey

Dudağına bir buse koyup hemen geri çekilmişti uyanmıştı bu yaptığı iyi bir şey değil diye düşünüyordu kuzey çünkü Ecenin ona o gözle bakmadığını düşünüyordu ama kendine de hakim olamamıştı kafasını masaya koyarken  dudaklarını büzmesi artık onu son noktaya getirmiş ve öpmüştü ama kuzey yanılıyordu Ece deli gibi onu seviyordu

İlk olarak yutkundu Ece bu Ece için pek de normal değil ilk defa biri dudağını öpmüştü aynı şey kuzey içinde geçerli kuzey telaşla bir şeyler gevelemeye başladı "özür dilerim,üzgünüm kendine hakim olamadım gerçekten bir dah-" cümlelerini bölen Ece'nin dudaklarıydı Ece devamını anlamıştı gerçekten bir daha seni öpmem diyecektş fakat Ece bunu istemiyordu durmadan öpsün istiyordu cümleyi bitimesi Ece için çok ağır bir şeydi o cümle yarım kalmalıydı tıpkı çoğu şey gibi o cümlede yarım kalmalıydı

Yarım kalan şeyler genelde hep insanı mutlu edecek şeyler değil miydi aşklar,sevgiler,hisler,mutluluklar hep yarım kalır ama nefret,üzüntü,kötülük gibi şeyler asla yarım kalmaz ara verilir sonra tekrardan devam edilir belki de bunu değiştirmenin zamanı gelmişti