VAGANOVA 🦢 barış alper

sahne

'Defne! Kapıyı aç!'

Kapıyı kırarcasına çalan sevgilimle yattığım yerden doğrulmuş burnumu çekmiştim. Bakışlarımı kapıya çevirdiğimde düşüncelerimden kopup gerçekliğe dönerken fısıldadım. 'Barış.'

'Niye kilitledin açsana Defne.' sevgilimin seslenişleriyle sakinleşmişti ağlamam. Zeminden destek alıp oturduğum yerden kalktım ve kapıya yöneldim.

Küçük odada iki adım atıp kapıya gelmiştim. Kapıyı açar açmaz endişeli sevgilim üstüme atladı. Belimden sarılıp kafasını boynuma gömdü.

'Defne.' fısıldadığında boynuma çarpan nefesiyle içim titremişti.

Belimdeki ellerini yanaklarıma koyup ıslanmış yüzüme baktığında üzgün sesiyle konuştu.

'Bir tanem. Kendine gel.' burnumu çekip gözlerine baktığımda göğsümün dolduğunu hissetmiştim yine. Gücüm kalmadığından ağlayamıyorum.

Ellerimi beline çıkarıp kafamı göğsüne yasladım. Tişörtünün eteklerinden tuttum sıkıca.

'Öldü.'

Bir elini saçıma çıkarırken diğeriyle sırtımdan kendine bastırıyordu beni. Bu şekilde birkaç dakika kıpırdamadan bekledik. Ardından beni kucaklayıp yatağıma taşıdı. Yanıma uzandıktan sonra göğsüne çekti beni.

'Annemin eskiden hazırladığı güzel beslenme çantaları yerine hazır yemekler getirmeye başladığımda benimle kendi beslenmesini paylaştı o.' inip kalkan göğsünde gözlerimi kapatmış hatırladıklarımı anlatıyordum ona gülümseyerek.

'Soyunma odasındaki dolabıma küçük notlar bırakıyordu. Onun sayesinde tekrar kendimi baleye verip hayata tutunabildim ben. Kimsem kalmamıştı.' göğsüne koyduğum ellerimle destek alarak doğruldum. Karşısına geçip oturdum ve konuştum.

'İnanamıyorum Barış.'

Yaslandığı yerden kalkmadan kolunu kaldırdı ve saçlarımın ucuyla oynamaya başladı.

'Çok üzgünüm sevgilim.'

'Anneme söz verdiğim gibi Giselle olacağım. Hem annem için hem de Yıldız için çok iyi iş çıkaracağım.'

****

Gösteriden bir gün önce son provalarımızı yapıyorduk ekiple. Kimse konuşmuyor, herkes dans ediyordu sadece. Zlata kimseyi durdurmuyordu, kimse hata yapmıyordu. Herkes içindeki hüznü rolüne yansıttığından harika bir Giselle sahnesi çıkıyordu ortaya.

Müzik bittiğinde hepimiz Zlata'nın etrafında toplanıp yere oturduk. Ellerini arkasında birleştirdikten sonra hepimizin yüzüne baktı tek tek. Bir motivasyon konuşması yapacağını biliyorduk.

'Büyük gün geldi. Yarın Giselle'i oynayacağız. Çabalarınızı takdir ediyorum. Sizinle gurur duyuyorum. Ancak unutmayın ki çabalarınızı sadece ben biliyorum. Seyirciniz haftalarca tek bir adımı düzeltmek için uğraştığınızı, geç saatlere kadar provalar yaptığınızı bilmiyor. Bildikleri tek şey yarın akşam onlara gösterdikleriniz olacak.' birkaç saniye duraklayıp devam etti.

'İçinizde derin bir üzüntüyle sahneye çıkacaksınız yarın, biliyorum. Yıldız'ın ruhunu sahnede yaşatın, sizi izleyeceğinden eminim. Bol şans çocuklar.'