(Zawgyi code)
"ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းရဲ့လား?"
"အဟင့္... ဟင့္... တိုင္မယ္... ရွင့္ကို တိုင္မယ္..."
တခါမွအနမ္းမခံရဖူးတဲ့ ပိုး။ ေနာက္ၿပီး နမ္းခံရတာလည္း ညွင္သာတာမ်ဳိးမရွိတဲ့အျပင္ ပိုးၿငိမ္က်သြားမွ ေအာင္ႏုိင္သူလို ၿပံဳးခ်လိုက္ရင္း နမ္းတာကို ရပ္ျပစ္လိုက္တာ သူမက။
ဒါ သက္သက္ႀကီး သူမ်ားအိမ္ေပၚကိုတက္ၿပီး သူမ်ားကို အႏုိင္က်င့္တာ။
"အင္း တိုင္ဖို႔ေလ... မင္း တိုင္မယ္ေျပာလို႔ တကယ္နမ္းပစ္တာ။ နမ္းတယ္လို႔ပဲ တိုင္တာထက္ ပိုထိေရာက္ေအာင္ မင္းကို တို႔က အတင္းအဓၶမျပဳက်င့္သြားပါတယ္လို႔ေရာ တိုင္ခ်င္စိတ္မရွိဘူးလား... တိုင္ခ်င္ေျပာေနာ္... မင္းကို အခု ဒီေနရာမွာတင္ တို႔ မုဒိန္းက်င့္ေပးမယ္..."
"ရွင္... ရွင္ေနာ္... လြန္မလာနဲ႔ေနာ္... ဟိုမွာေတြ႕လား? အခန္းေထာင့္မွာ CCTV တပ္ထားတယ္။ ရွင္အခု နမ္းတာကိုလည္း အဲ့ထဲပါသြားေလာက္ၿပီ။ တိုင္ျပမယ္ ၾကည့္ေန။ ရွင္ မနက္ဖန္ ဒီအိမ္အရိပ္ကိုေတာင္ နင္းလို႔ရမလားဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္လုိက္"
"ဟင့္အင္း... ကိုယ္က ေစာင့္ရတာ မုန္းတယ္။ အဲ့ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ မင္းစိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလိုက္။ ပထမဆံုးေန႔မွာ ျမန္မာစာနဲ႔ စလိုက္ၾကမယ္"
"ေနပါဦး ေနပါဦး။ စိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္ဆိုတာ ဘာစကားလဲ?"
"မင္းကိုယ္မင္း သိတယ္..."
"ရွင္ေနာ္... ဘယ္လိုဆရာမလဲဟင္? ကိုယ့္ေက်ာင္းသူကို အဲ့လိုပဲေျပာရသလား?"
"စနမ္းတုန္းက မင္းတြန္းတယ္၊ ျငင္းတယ္။ ေနာက္သိပ္မၾကာဘူး။ မင္း ၿငိမ္က်သြားတယ္။ မျငင္းလို႔၊ မတြန္းေတာ့လို႔ တို႔က ရပ္လုိက္တာ... အဲ့ေတာ့... ကဲပါ မင္းသိကၡာကို အားနာၿပီး ဆက္မေျပာေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိကြာ။ သြား ေရတစ္ခြက္ သြားေသာက္လိုက္..."
တကယ့္ကို ဆရာႀကီးအထာနဲ႔ေျပာရင္း သူမက ျပတင္းေပါက္နား ေလွ်ာက္သြားျပန္တယ္။
ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေတြက ျမင့္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူမ တင္မလြဲထုိင္လုိက္တာနဲ႔ အဆင္ေျပေနျပန္တယ္။
အင္းေပါ့ေလ။ အရပ္ႀကီးက ဒီေလာက္ ေထာင္ေမာင္းမိုးထိေနမွာေတာ့ လြယ္လင့္တကူထိုင္လို႔ရမွာေပါ့။
ပိုးလည္း ဆက္ျငင္းမေနေတာ့ပဲ ေရတစ္ခြက္သြားေသာက္လိုက္မိတယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ သူမက စာသင္တယ္။
"ျမန္မာစာသိတယ္ေနာ္။ ေအး အဲ့ဒီေတာ့ ဒီဆယ္တန္းစာမွာ ျမန္မာစာလို႔ အက်ံဳး၀င္တဲ့ စာမွန္သမွ်ရဲ့ ခက္ဆစ္ေတြကို တစ္ပတ္အတြင္း အကုန္က်က္ထား။ အဓိပၸါယ္သိပ္ရွည္တာေတြမက်က္နဲ႔။ စာေမးပြဲမွာက ၾကိဳက္ရာ ေရြးလို႔ရတာဆိုေတာ့... ဘယ္လိုလဲ ငါေျပာတာ ရွင္းလား?"
သူ႔ကိုယ္သူ "ငါ"လို႔ေျပာလုိေျပာ၊ "တို႔"လို႔ေျပာလိုေျပာ။
ဒါေပမဲ့ အမူအရာနဲ႔ စတိုင္က သူမနဲ႔ မိမိုက္ေနတာႀကီး။
အို... ဘယ္လိုပဲမိမိုက္ေနပါေစ။ မုန္းတယ္။ ပိုးပု၀ါ သူမကို မုန္းတယ္။ ၾကည့္ေန... မနက္ဖန္ ဒင္း ဒီအိမ္ကိုလာလို႔ရမလားဆိုတာ။ ဒင္း ... ပိုးကို စာသင္လို႔ရမလားဆိုတာ။
မေက်နပ္မႈေတြ မ်ဳိခ်ရင္း ပိုးဟာ သူမ သင္သမွ်ကို စိတ္မပါေပမယ့္လည္း လိုက္လံမွတ္သားခဲ့ရတယ္။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဒင္းနဲ႔ ဒီေန႔က ေနာက္ဆံုးပဲဆိုၿပီး က်ိတ္ေပ်ာ္ေနမိေတာ့တယ္ေလ။
စာေတြသင္ၿပီးတာနဲ႔ သူမဟာ ပိုးကို ႏႈတ္ဆက္တာမ်ဳိးလံုး၀ မရွိပဲ၊ သူမနဲ႔အတူပါလာတဲ့ အိတ္ကိုေကာက္လြယ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ စီးကရက္ဗူးကိုဖြင့္ကာ အတြင္းက စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုထုတ္တယ္၊ မီးျခစ္နဲ႔ စီးကရက္ကို ႐ႈိက္ရင္း မီးညွိ႔တယ္။
"ေသခ်ာက်က္ထားေနာ္... ငါက ေျပာရင္ နားေထာင္တာပဲ ၾကိဳက္တယ္..."
ပိုးျပန္မေျဖဘူး။ မွင္ေသေသနဲ႔ စာအုပ္ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနလိုက္မိတယ္။
"ဟိတ္... ၾကားလား..."
"အေမ့..."
ေနာက္ေစ့က ဆံပင္ထဲကို လက္ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ေဆာင့္ဆြဲလွန္လိုက္ရင္း သူမက ေမးတာ။
ပိုး နာက်င္သြားတယ္ဆိုတာထက္၊ လန္႔သြားတာ။ ေမာ့လ်က္ကေနပဲ ခပ္သြက္သြက္ေလး ျပန္ေျဖလိုက္မိတယ္။
"ဟုတ္... ဟုတ္ကဲ့..."
"အဲ့လိုမွေပါ့... အဟက္..."
ၿပီတီတီအၿပံဳးလား၊ ေက်နပ္သြားလို႔ ၿပံဳးတဲ့ အၿပံဳးလားဆုိတာ ပိုး ေ၀ခြဲရခက္ေနတုန္းမွာပဲ သူမဟာ အခန္းထဲမွ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမရွိပဲ ထြက္သြားတယ္ေလ။
ပိုး ရင္ထဲ ခပ္ေမာေမာေလးျဖစ္ရင္း က်န္ခဲ့ရတယ္။
အခန္းထဲ သူမ မရွိေတာ့ဘူးဆိုေပမယ့္ သူမရဲ့အရိပ္ေယာင္ေတြ ပိုးျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
ေနာက္ေစ့ကဆံပင္ကို ခပ္အုပ္အုပ္ဆြဲေဆာင့္ခံရတာ သူမနဲ႔မွ ပထမဆံုးပါ။
ဟဲ့ ေမးပါရေစဦး။ ဘယ္ဆရာမက သူတို႔ေက်ာင္းသားကို အဲ့လို ဆံပင္ဆြဲမလဲဟင္?
ဒီမိန္းမ ေတာ္ေတာ္ အႏုိင္က်င့္ပါလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔အတူ ႏႈတ္ခမ္းဆီက ခပ္ဆစ္ဆစ္က်ဥ္စပ္မႈေလးတခု ပိုးအသိထဲေျပး၀င္လာတယ္။
ေသခ်ာတာတစ္ခုက ပိုးဟာ သူမကို ေနာက္တေန႔ထပ္ၿပီး စာမသင္ခ်င္တာ။
မသင္ရဖို႔ကလည္း ေသခ်ာသလိုျဖစ္ေနၿပီ။
CCTV မွာလည္ သူမဟာ ပိုးကို အႏုိင္က်င့္နမ္းသြားတာကို ျမင္ေနရမွာ။
ဟယ္... အဲဒါမွ ျပႆနာ။ အခုမွ သတိရတယ္ ၾကည့္စမ္း။
သူမထက္အရင္က လာသင္သမွ် ဆရာေတြ ဆရာမေတြကို ပိုးက ပညာေပးေပးလႊတ္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ပိုးရဲ့လုပ္ရပ္ေတြ မာမီတို႔ ဒယ္ဒီတို႔ ျပန္ျမင္မွာစိုးလို႔ ဒီအခန္းထဲက CCTV ကို ပိုးကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးေတြ ျဖတ္ထုတ္ထားခဲ့တာ။
အခုေတာ့... အခု ပိုးကို အႏိုင္က်င့္သြားတဲ့ သူမရဲ့လုပ္ရပ္ကို မာမီတို႔ကို ျပန္တိုင္ရင္း သက္ေသျပဖို႔က မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့။
-------------------------------------------
"ကဲ မိပိုးပု၀ါ... မင္း မာမီတို႔ကို အခုတိုင္ဖို႔ ဧည့္ခန္းထဲဆင္းလာတာမို႔လား?"
ပိုးမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲဆင္းလာတာကိုျမင္တာနဲ႔ မာမီက လွမ္းေမးတယ္။
ပိုး ငိုမဲ့မဲ့ေလးလုပ္ျပစ္လုိက္ရင္း မာမီေဘး၀င္ေခြလိုက္မိတယ္။
"ဟိုမာမီ... မာမီတို႔ အခုအသစ္ခန္႔လိုက္တဲ့ ဆရာမက... ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ေနာ္ မာမီ။ အခန္းထဲမွာ စီးကရက္လည္းေသာက္တယ္..."
"ေန ... ေန... ပိုး.... သမီးမတိုင္နဲ႔။ မာမီေျပာမယ္...မာမီ့သမီးေလး ေမာေနမွာစိုးလို႔"
မာမီဟာ သူ႔ေရွ႕က ကတၱီပါဗူးအပါးေလးထဲက တဖ်တ္ဖ်တ္လဲ့ေနတဲ့ စိန္တံုးေလးေတြကို မွန္ဘီလူးအေသးေလးနဲ႔ ၾကည့္ေနတာကိုရပ္လုိက္ရင္း မ်က္မွန္အ၀ိုင္းအပါးေလးကိုပါ ခၽြတ္ၿပီး စားပြဲေပၚတင္လုိက္တယ္။
"သမီးကို ဒီေန႔ ဂုဏ္ရွိန္က ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းသြားတယ္ဆို... ဟုတ္လား?"
"ဟင္ မာမီ... မာမီဘယ္လိုသိတာလဲ? ေဒၚႀကီးေအးေျပာျပတာလား? ဒါမွမဟုတ္ ဦးနဂါးလား?"
"သူတို႔ေတြ ဘယ္သူမွ ဘာမွမတိုင္ပါဘူး ပိုးရယ္..."
"ဒါဆို မာမီဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိတာလဲလို႔?"
"ေနာက္ၿပီး သူက သမီးကို မုဒိန္းက်င့္ေပးရမလားလို႔လည္း ေျပာေသးတယ္မဟုတ္လား?"
"အင္း ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္ မာမီရယ္... ဟုတ္ပါတယ္။ မာမီ့သမီးေလးကိုေလ အဲဒီဆရာမ... ဂုဏ္ရွိန္ ဟုတ္လား သူ႔နာမည္က?"
"ဂုဏ္ရွိန္၀ါ..."
"ေအာ္ ဟုတ္... ဂုဏ္ရွိန္၀ါ..."
ေၾကာက္လုိ႔လား ဘာလို႔လဲေတာ့ မသိ။ သူမရဲ့နာမည္ကို ပိုးပါးစပ္က လိုက္ရြတ္ၾကည့္မိတုန္း ရင္က ဒိန္းခနဲ တုန္သြားရတယ္။
"အင္း ဟုတ္တယ္ မာမီ... ဟုတ္တယ္။ အဲဒီဂုဏ္ရွိန္၀ါဆိုတဲ့ အမ်ဳိးသမီးက... ပိုးကို နမ္းတယ္၊ ေနာက္ၿပီး မုဒိန္းက်င့္ေပးရမလားတဲ့ မာမီပဲစဥ္းစားၾကည့္... မာမီ့သမီးေလး ကိုယ့္အိမ္ေပၚကိုယ္ေနၿပီး သူ႔ေစာ္ကားတာကိုခံရတာ..."
မာမီဟာ ပိုးစကားကို ခါတိုင္းလိုပဲ အလြယ္တကူေတြ ယံုေနေပးေသးလို႔ ပိုးေက်နပ္မိတာအမွန္ပဲ။
အရင္အခါေတြက လိမ္ညာခဲ့တာေတြရွိခဲ့ေပမယ့္၊ ဒီတစ္ခါ ပိုးတကယ္ခံရတာေလ။
အဲ့ေတာ့ မာမီ ဒီတစ္ခါ လြယ္လင့္တကူလက္ခံေပးတာကိုက ပိုးအတြက္မ်က္ရည္ေ၀့မတတ္ ေက်နပ္ရတာ။
"ေနာက္ၿပီး သမီးကို ေနာက္ေစ့ကေန ဆံပင္ေတြဘာေတြေရာ ေဆာင့္ဆြဲေသးတယ္မဟုတ္လား?"
"ဟယ္... မာမီ... တကယ္ပါ... တကယ္... သမီးေလ... အရမ္းအားေတြရွိသြားၿပီ။ သမီး မတိုင္ရေသးပဲ မာမီ အခုလို အျဖစ္မွန္ေတြကို သိေနတယ္ဆိုေတာ့ မာမီရယ္... ဘယ္လိုေျပာမလဲဟင္... ပိုးပု၀ါ လူျဖစ္ရက်ဳိး နပ္သြားသလိုပါပဲ မာမီရယ္... တကယ္ပါ တကယ္ပါ..."
"ဒါေပါ့ ေဘဘီေလးရယ္... မာမီက ပိုးေလးကို ေမြးထားတာေလ။ ကိုယ့္သမီးေလး ဘာေျပာမယ္၊ ဘာလုပ္မယ္ဆိုတာ မသိတဲ့မိခင္ဆိုတာ မရွိဘူး ပိုးရဲ့..."
"ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ မာမီရယ္... ေက်းဇူးတင္လုိက္တာ..."
မာမီ့လက္ေတြကို တင္းေနေအာင္ ညွစ္ကိုင္ရင္း ေက်းဇူးတင္စကားေျပာရင္းက ပိုး မ်က္ရည္ပါ ေ၀့ရတဲ့အထိေပါ့။
႐ုပ္ရွင္သာဆို ဒီအခန္းမွာ ပိုးပု၀ါ အကယ္ဒမီေတာင္ ရခ်င္ရသြားႏုိင္တယ္။
"မာမီ... မာမီလို အေမမ်ဳိး ပိုးမွာရွိေနတဲ့အတြက္ ပိုးအရမ္းအားရွိတယ္သိလား? ေတာ္ပါေသးရဲ့ မာမီရယ္။ ဒီတစ္ခါလည္း မာမီက ပိုးစကားေတြကို ယံုလို႔ေလ သိလား... ေအာ္ဒါနဲ႔ အခုလို ပိုးအတြက္ မာမီ့ကိုတိုင္ေပးတာ ဘယ္သူလဲဟင္... ဒယ္ဒီလား?"
"မဟုတ္ပါဘူး ပိုးရယ္..."
"ဒါဆို ဘယ္သူလဲဟင္?"
"ဂုဏ္ရွိန္၀ါ..."
"ရွင္???"
ပိုးမွာ နားမလည္ႏုိင္ျဖစ္ရင္း မ်က္လံုးအ၀ိုင္းသားနဲ႔ေပါ့။
"အင္း ဂုဏ္ရွိန္က မာမီ့ကိုေျပာတာ... ပိုးကို ဒီေန႔ သူက စာက်က္စရာေတြေပးတဲ့အတြက္ မာမီ့ကို ပိုးဒီလိုေတြ ကတံုးကတိုက္ လာတိုက္လိမ့္မယ္တဲ့။ ဒါကိုမယံုပါနဲ႔တဲ့။ ပိုးကို သူ နားလည္တယ္တဲ့။ ပိုးကို သူ ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေအာင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္တဲ့"
"ဘုရားေရ... ဒါ ဒါ သူလိမ္တာ မာမီ"
"သိတယ္... သိတယ္... ပိုးဒီလိုပဲေျပာမယ္ဆိုတာ မာမီသိတယ္။ မာမီသိတယ္ဆိုတာကလည္း သူ ေျပာျပထားလို႔ပါ"
"မာမီ မဟုတ္ေသးဘူးေနာ္...သူ ပိုးကို တကယ္အနုိင္က်င့္သြားတာ။ သူ ပိုးကို တကယ္နမ္းသြားတာ မာမီရဲ့"
"ပိုးရယ္... CCTV တပ္ထားတဲ့အခန္းထဲ သူက ပိုးကို ဒီလိုေတြလုပ္ရဲမတဲ့လား?"
"မာမီ... ဟို... အဲဒါက..."
"သမီးေလး... မာမီေတာ့ ဂုဏ္ရွိန္နဲ႔ျပန္ေတြ႕တာ သိပ္ကို ကံေကာင္းသြားၿပီ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး မာမီ့သမီးေလး ဒီႏွစ္ေတာ့ သူ႔လက္ထဲ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားၿပီေပါ့ေနာ္"
"သူ႔လက္ထဲ ပိုးအသက္ထြက္မွာကိုေရာ မာမီမျမင္ေတာ့ဘူးလားဟင္?"
မာမီဟာ မ်က္လံဳးစိမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ပိုးကို ၾကည့္လာတယ္။ ဟိုမိန္းမစကားက မာမီ့ကို ေတာ္ေတာ္စည္း႐ုန္းႏုိင္တာပါလား။
ၾကည့္ပါဦး။ သမီးအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေျပာတဲ့စကားေတြကိုေတာင္ မာမီက မယံုေတာ့ဘူး။
"သမီးကို သူ စာက်က္စရာေတြေပးခဲ့လား မေပးခဲ့ဘူးလား?"
"ေပးခဲ့တယ္..."
"ေအး ေပးခဲ့တယ္ဆိုရင္ က်က္လိုက္ေပါ့သမီးရယ္။ စာမက်က္ခ်င္တာနဲ႔ ဘာလို႔ သူမ်ားကို ေခ်ာက္ခ်ခ်င္ေနရတာလဲ"
"မာမီ့လူက သမီးကိုခ်ေနတာ မာမီရဲ့"
စိတ္ပ်က္လြန္းၿပီး ပိုး ေအာ္မိသြားတယ္။ မ်က္ရည္ေတြလည္း ၀ိုင္းလို႔။
"ေတာ္ၿပီ။ မာမီ့ကို မ်က္ရည္ခံထိုးဖို႔ မလုပ္နဲ႔ေတာ့"
"မာမီ့ကို ဒယ္ဒီနဲ႔တိုင္ေျပာမယ္... အဟင့္ဟင့္... ကိုယ့္သမီးထက္ေက်ာ္ၿပီး သူမ်ားကိုယံုေနတာ"
"တိုင္စရာမလုိပါဘူး ဒယ္ဒီ့သမီးေလးရဲ့..."
အယ္... အသံလာတာ ပိုးတို႔အေနာက္ဖက္က။ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဒယ္ဒီ။
ပိုး ခပ္သြက္သြက္ေလး ဒယ္ဒီ့ဆီေျပးထသြားရင္း ဒယ္ဒီ့ခါးကိုသိုင္းဖက္ကာ ခၽြဲပစ္လုိက္မိတယ္။
"ဒယ္ဒီ လုပ္ပါဦး... မာမီက ပိုးစကားကို မယံုဘူး"
"ပိုးစကားကို မာမီတင္မကဘူး။ ဒယ္ဒီလည္း မယံဳဘူး။ ဒီေတာ့ ဂုဏ္ရွိန္ခိုင္းထားတဲ့အတိုင္း စာေတြသာက်က္ေပေတာ့ ပိုး။ သမီးဆယ္တန္းေအာင္သင့္ေနၿပီေလ..."
"ဟားးး... ဒယ္ဒီ..."
"ဒယ္ဒီလုပ္မေနနဲ႔။ ဂုဏ္ရွိန္က ေစတနာအျပည့္နဲ႔စာသင္ေပးေနတာ။ သူမ်ားေစတနာကို မေစာ္ကားခ်င္စမ္းနဲ႔"
"ေအးေျပာမယ္။ ဒါဆို အဲဒီမိန္းမ အိမ္ထဲ၀င္လာတာ တံခါးမေခါက္ဘာမေခါက္ေနာ္။ သူ သူခုိးမ်ားလား မသိဘူးေနာ္ ဒယ္ဒီတို႔ၾကည့္လုပ္ဦး..."
"မာမီ သူ႔ကို အိမ္ေသာ့တစ္စံုေပးထားလိုက္တာေလ ပိုးရဲ့..."
"ဘုရားေရ..."
"ေနာက္ၿပီး သမီးကို စာသင္တဲ့အခ်ိန္ တျခားလူေတြရွိေနတာကို မလိုခ်င္လု႔ိတဲ့။ အာ့နဲ႔ ေဒၚႀကီးေအးတို႔ ကိုနဂါးတို႔ကိုပါ သမီးကို သူစာလာသင္ခ်ိန္ဆို အိပ္ခုိင္းထားလိုက္တာ..."
ကမ္းမျမင္၊ လမ္းမျမင္ ပိုးဘ၀ေလးပါလားေနာ္။
သူမျပဳသမွ် ႏုရေတာ့မယ့္ဘ၀။
ဘယ္ဘ၀က ၀ဋ္ေၾကြးေတြပါလိမ့္။
ဒါဆို ပိုးဘ၀က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကယ္တင္ဖို႔ရာ စာက်က္ဖို႔သာရွိေတာ့တာေပါ့ေနာ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့ ဂုဏ္ရွိန္၀ါဆိုတဲ့ ထိုအမ်ဳိးသမီးကို မာမီေရာ ဒယ္ဒီပါ အေသြးထဲ အသားထဲက ယံုၾကည္ေနၾကတာ။
YOU ARE READING
မက်မောစွဲလန်းရပါသော... သူမ
Romanceသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ အဆိပ်တစ်မျိုးရှိတယ်။ အဲ့အဆိပ်သင့်ရင် အမှားမှန်၊ အရှက်သိက္ခာ၊ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေကိုမေ့ပြီး သူမကိုပဲ မက်မောစွာ လိုချင်မိစေတာမျိုး။
