(Zawgyi code)
ဒီေန႔ပိုးအိမ္ကိုလာသာ လာခဲ့ရတာ။ သူမမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမားပါမလာခဲ့။
ပိုးဟာ သူ႔မိဘေတြကို ေျပာျပၿပီးေလာက္ေနမွာပါ။
အစတည္းက သူမနဲ႔ စာသင္ခ်င္ေနတာမဟုတ္တဲ့ ပိုးဟာ သူမမူးယစ္ေဆးနဲ႔ပတ္သတ္ေရာင္းခ်ေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ခ်ဲ႕ကားၿပီးလို႔ေတာင္ ေျပာထားခ်င္ ေျပာထားႏုိင္တာေလ။
ပိုးကိုသာ စာဆက္သင္မယ္ဆိုရင္ ပိုးကလည္း သူမကိုေၾကာက္ေလေတာ့ ေသခ်ာတယ္၊ ဒီႏွစ္ပိုး ဆယ္တန္းေအာင္ႏုိင္တယ္။
ဆယ္တန္းေအာင္တယ္ဆို အေမရိကန္မွာ ပိုးေက်ာင္းသြားတက္တဲ့အခါ ေဒၚငု၀ါကလည္း ကတိအတိုင္း သူမကို ပိုးနဲ႔အတူတူလုိက္ခိုင္းမွာ။
ဟိုေရာက္မွ ပိုးနဲ႔ဆက္ေနတာ၊ မေနတာ တစ္ပိုင္း။
ေလာေလာဆယ္ သူမကေတာ့ အဲ့လိုသာထြက္သြားခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ ပ်ဳိ႕ယမင္းလက္ထဲကလြတ္ေျမာက္ၿပီေလ။
ဒါေပမဲ့...
အခု ပိုးကသာ သူ႔မိဘေတြကိုတိုင္ထားၿပီဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္၊ သူမ မ်က္ႏွာကိုျမင္ရတာနဲ႔ ေဒၚငု၀ါက ခ်က္ခ်င္းႏွင္လႊတ္မွာ။
ရဲမတိုင္ဖို႔ကိုေတာင္ ေတာင္းပန္ရမလိုလိုပဲ။
အဲ့ဒီေတာ့ အေမရိကန္လိုက္သြားရမယ့္အခြင့္အေရးက ဆံုး႐ႈံးၿပီ။
အင္းေပါ့ေလ... ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ?
ဒီ့ထက္ဆိုးတာေတြေတာင္ ၾကံဳခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။
လူပဲေလ... မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ရင္ေတာ့ရမွာပဲ။ နည္းနည္းေလး ပိုခက္ခဲသြားတာကလြဲလို႔ေပါ့။
အေတြးေပါင္းစံုနဲ႔အတူ သူမ အိမ္ထဲ၀င္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေဒၚငု၀ါ အဆင္သင့္ေစာင့္ၾကိဳေနတယ္။
မ်က္ႏွာကခက္ထန္ၿပီးေဒါသရိပ္ေယာင္ေတြေပၚလြင္ေနတယ္။
ခါတိုင္း ဒီအခ်ိန္ ေဒၚငု၀ါ အိမ္မွာမရွိတတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ ပိုးတိုင္လိုက္ၿပီဆိုတာ အသိသာႀကီး။
စိတ္ညစ္မိသြားေပမယ့္ ဟန္မပ်က္ဆက္ေလွ်ာက္သြားရင္း ဧည့္ခန္းေရွ႕ေရာက္တယ္။
"ဂုဏ္ရွိန္... လာပါဦးကြယ္... မင္းကို အမ ေျပာစရာရွိလို႔..."
ေဒါသကိုမ်ဳိသိပ္ရင္း ခပ္ေအးေအးေလးပဲ လွမ္းေခၚတဲ့ ေဒၚငု၀ါကို ေခါင္းဆတ္ျပရင္း သူမ ဧည့္ခန္းထဲ၀င္ခဲ့လိုက္တယ္။
အင္းေပါ့ေလ... ဒီလိုအဆင့္တန္းရွိ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ေဒါသဘယ္ေလာက္ပဲထြက္ေနပါေစ၊ စိတ္ကို ထိန္းမွာပဲေလ။
"ထိုင္ပါဦး..."
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ထိုင္ခံုကို ရည္ညႊန္းေျပာလို႔ သူမ ထိုင္လိုက္တယ္။ ထိုင္ရင္း ပိုးကိုေတာ့ ရွာမိေသးတယ္ေလ။
"မေန႔ညက ပိုးက အမကိုေျပာတယ္..."
သြားၿပီ။ ဒီစကားၾကားရတည္းက သူမအတြက္ ဆိုးစရာကိစၥေတြပဲျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။
"ဟုတ္ကဲ့ ဘာမ်ားေျပာလို႔လဲ အမ..."
"မေန႔ညက ပိုးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းရွယ္လီတို႔ ဘားကိုသြားတယ္တဲ့။ အဲဒီမွာတင္ မင္းနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္ဆို...ဟုတ္လား?"
ေခါင္းငံု႔ထားရင္းက ျပန္ေျဖမိတယ္။
"ဟုတ္ပါတယ္ အမ..."
"ရွယ္လီက အရမ္းေတြမူးသြားလို႔ အနီးနားက ဟိုတယ္မွာညအိပ္ခဲ့ရတာဆို... ဟုတ္လား ဂုဏ္ရွိန္"
ဒီအထိေတာ့ သူမ မေကာင္းေၾကာင္းမပါေသးသျဖင့္ ရင္ထိတ္မႈက ပိုမိုျပင္းထန္လာခဲ့ရၿပီ။
"ဟုတ္ပါတယ္ အမ..."
"ၾကည့္... ဒီေကာင္မေလးပိုးဟာေလ... ဘယ္လိုပဲဆံုးမ ဆံုးမ... နားေထာင္တတ္တဲ့ အက်င့္က ေမြးကတည္းက ပါမလာတာလားမသိပါဘူး။ ကလပ္တို႔ဘားတို႔ကို မသြားပါနဲ႔လို႔ မိဘက ဆံုးမထားတာကို နားမေထာင္တာ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဂုဏ္ရွိန္နဲ႔ေတြ႕လို႔။ ညက အဲ့ေကာင္မေလး ၂ ေယာက္ ဂုဏ္ရွိန္႕ကို ေတာ္ေတာ္မ်ား ဒုကၡေပးလိုက္ရဲ့လား? ဂုဏ္ရွိန္ပဲ ဟိုတယ္ငွားေပးလိုက္တာဆို..."
မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေမးခြန္း။
ခါးက မတ္ခနဲျဖစ္သြားရင္း ေဒၚငု၀ါကို လွမ္းၾကည့္မိသြားတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဘယ္တုန္းကေရာက္ေနမွန္းမသိတဲ့ ပိုးက ေဒၚငု၀ါထုိင္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုအေနာက္မွာ၊ ခံုေက်ာမီကို လက္နဲ႔ေထာက္ရင္း ၿပီတီတီအၿပံဳးနဲ႔ သူမကို လွမ္းၾကည့္ေနတယ္။
အထာပါပါ မ်က္လံုးတစ္ဖက္လံုး မွိတ္ျပေသးတယ္။ မပူနဲ႔၊ လိမ္ေပးထားပါတယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး။
"ဟုတ္လား ဂုဏ္ရွိန္... သမီး ဟိုတယ္ ငွားေပးလိုက္တာဆို..."
"ဟို... ေအာ္... အင္း ဟုတ္... ဟုတ္ အမ... ငွားေပးလိုက္တာ..."
"အားနာလိုက္တာ ဂုဏ္ရွိန္ရယ္။ ေအာ္ တစ္ဆက္တည္း... အမ ဂုဏ္ရွိန္႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ ပိုးက အရင္နဲ႔ေတာ့ မတူေတာ့ဘူးသိလား။ စာေတြ ေတာ္ေတာ္က်က္ရွာတာ။ မနက္လည္း အေစာႀကီးထက်က္ေနလို႔ အမသမီးေလး ပေယာဂ ေတြမ်ား ၀င္ပူးေနလားလို႔ စစ္ၾကည့္ရေသးတယ္... ဟင္း...ဟင္း..."
"ေအာ... အဟင္း..."
သူမ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္ရင္း လိုက္ၿပံဳးမိတာကို ပိုးက စိုက္ၾကည့္ရင္း သေဘာက်စြာက်ိတ္ရယ္ေနေသးတာ။
ရင္ထဲက စိုးရိမ္မႈ က်သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးက မပ်က္ေသးဘူးေပါ့။
"ကဲ အမနဲ႔စကားေျပာေနရလို႔ ဂုဏ္ရွိန္႔အခ်ိန္ေတြ ပုတ္ကုန္ပါဦးမယ္။ စာသင္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆိုေျပာေနာ္..."
"ဟုတ္... စာသင္ခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ အမ"
-------------------------------------------
ေဒၚငု၀ါက သူမကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး အလုပ္ကိစၥရွိေသးတယ္ဆိုကာ အိမ္က ထြက္သြားတယ္။
သူမ စာသင္ရမယ့္အခန္းထဲ၀င္လာေတာ့ နံရံမွာ အ႐ုပ္ေလးလို မတ္တပ္ရပ္ရင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို လိမ္ကာ မ်က္စိကလယ္ကလယ္လုပ္ေနတဲ့ ပိုးကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။ မ်က္ႏွာက ၿပီတီတီနဲ႔။
"ညက ကိစၥ မင္း မတိုင္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါေနာ္..."
"ညကကိစၥ... ဘယ္ကိစၥလဲ... ေအာ္ ရွင္မူးၿပီး ပိုးကိုနမ္းတဲ့ကိစၥလား?"
ပိုးကိုၾကည့္ရတာ သူမ ေဆးေရာင္းတဲ့ကိစၥကို ေမ့ပစ္လိုက္ၿပီနဲ႔တူပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး အရင္ရက္ေတြနဲ႔ မတူဘူး။
ပိုးဟာ သိသိသာသာ သူမအေပၚ ခ်ဳိသာလြန္းေနတယ္။
"အေပးအယူေတာ့ရွိတယ္ ဆရာမႀကီး..."
"ဘာလဲ...?"
"ေသာၾကာေန႔ညတိုင္း ကလပ္ကိုေခၚသြားေပးရမယ္... ကလပ္မဟုတ္ရင္ေတာင္ ဘားတစ္ခုခုဆီေပါ့"
"မျဖစ္ႏုိင္ဘူး..."
"အာ့ဆိုရွင့္ကိစၥ မာမီ့ကိုတိုင္လိုက္မွာေနာ္..."
"ပိုးပု၀ါ... ငါ အၾကပ္ကိုင္ခံရတာ အရမ္းမုန္းတာေနာ္..."
"ဘယ္လိုထင္ထင္... ထင္... ဒါမဲ့ ကလပ္ျဖစ္ျဖစ္ ဘားျဖစ္ျဖစ္ကို ေခၚသြားေပးရမယ္... စာကိုေတာ့ ရတယ္... ရွင္ၾကိဳက္သေလာက္ေပး၊ က်က္မယ္။ က်န္တာ အရင္တိုင္းပဲ..."
စိတ္က်ဥ္းၾကပ္စြာျဖင့္ သူမ ပိုးကို စိုက္ၾကည့္မိတယ္။
အင္းေလ ကလပ္တို႔ ဘားတို႔ကိုေခၚသြားလည္း ၁ နာရီေလာက္ပဲၾကာမွာ... ဒါေတာ့ ေအးေဆးပါေနာ္။
"ၿပီးတာပဲ။ ေခၚသြားေပးမယ္..."
"ဒါဆို ေနာက္တစ္ခု..."
"ဟာ... လာျပန္ၿပီလား?"
"ေနာက္ဆံုးတစ္ခုတည္းပါပဲ..."
"ေျပာၾကည့္ဟာ... ငါ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ေနတာေနာ္ ပိုးပု၀ါ..."
"နားေထာင္ေပးက်ိပါ ဆရာမႀကီးရယ္..."
ရြဲ႕သလိုလို၊ ေစာင္းသလိုလိုေလး ပိုးက ဆရာမႀကီးလို႔ေခၚလိုက္တိုင္း သူမ နင္, နင္ သြားမိတာ။
"ကဲ ေျပာဟာ...ေျပာ..."
ေျပာခြင့္ရသြားေတာ့ ပိုးဟာ ေပ်ာ္သြားတာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ။ ပိုးရဲ့အၿပံဳးေတြက ကေလးေလးေတြလိုပဲ ျဖဴစင္လြန္းတယ္။
"မေန႔ညက... ပိုးနဲ႔ ရွင့္ၾကားမွာ ဘယ္အဆင့္ထိျဖစ္သြားခဲ့တယ္ဆိုတာ ရွင္မွတ္မိပါတယ္ေနာ္... မလိမ္နဲ႔ေနာ္..."
"မွတ္မိတယ္..."
"ပိုး အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ငိုမိတယ္။ တကယ္...တကယ္... ငိုခ်င္လို႔ ငိုတာမဟုတ္ဘူး။ ၀မ္းနည္းမိလို႔ ငိုေနတာ"
"အဲဒီေတာ့..."
"မနက္ ၄ နာရီေလာက္ေရာက္ေတာ့ ရွယ္လီလည္း ႏိုးလာတယ္။ သူလည္း အမူးေျပသြားၿပီမို႔ ပိုးတို႔ ျပန္ခဲ့လိုက္ၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရမိုးခ်ဳိးရင္း ငါ အ႐ႈံးသမားတစ္ေယာက္လို ငိုေနမလား... ဒီလိုနာက်င္မႈကို အႏုိင္ယူမလားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္... ဒါနဲ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုခ်လိုက္တယ္..."
"ကဲ စာစသင္ရေအာင္ အဲ့ဒါဆိုလည္း..."
အရွိန္ရေနတဲ့စကားကို ျဖတ္ေျပာခံလိုက္ရလို႔ ပိုးမ်က္ႏွာေလး ဆူပုတ္သြားေသးတယ္။
"အယ္... မဟုတ္ဘူးေလ... စကားက ၿပီးမွ မၿပီးေသးတာ..."
"ဟာ... ၾကာလိုက္တာ ပိုးပု၀ါရယ္..."
"ခဏေလးပါ... ၿပီးေတာ့မယ္..."
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေျပာမိေနတဲ့စကားေတြကို သတိထားမိကာ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားမိတယ္။
ပိုးက သေဘာက်စြာ ၿပံဳးခ်လိုက္ေတာ့ သူမရွက္ရင္း မ်က္လႊာခ်မိသြားတယ္။
ဟယ္... မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕ ရွက္မိတာ သူမအတြက္ ဒါဟာပထမဆံုးပါ။
"ရွင္ေျပာတယ္ေနာ္... ပိုးျဖစ္ေနလို႔ကို စိတ္မပါဘူးတဲ့... ဘာတာ၀န္ယူမႈမွမပါတဲ့ One Night Stand ေလးအတြက္ေတာင္ ပိုးျဖစ္ေနလို႔ ရွင္က ရပ္လိုက္တာတဲ့... ဟုတ္တယ္ေနာ္... ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါ..."
ခပ္တည္တည္ေလး ေမးလာတဲ့အတြက္ သူမ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိတယ္။
"အင္း ဟုတ္တယ္..."
"အိုေက... ဒါဆို... ဒီေန႔ ရွင္သိေအာင္ တရား၀င္ ေၾကျငာလိုက္မယ္... က်မ ပိုးပု၀ါက ဒီေန႔ကစၿပီး ရွင္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ရွိန္၀ါကို စ,လိုက္ၿပီ။ လိုက္တယ္ဆိုတာ One Night Stand အတြက္လည္းမဟုတ္ဘူး၊ တြဲဖို႔ေလာက္ပဲလည္းမဟုတ္ဘူး၊ ရွင့္ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ျဖစ္တဲ့အထိကို လိုက္မွာ... ဒီေတာ့... ရွင္ျပင္ဆင္ထားလိုက္ေတာ့ ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါ..."
"ေဖာက္..."
"အ..."
တကယ့္ဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လို ဂုဏ္ဆာၿပီး အာဏာေတြျပေနတဲ့ ပိုးအနားသြားၿပီး နဖူးကို နီရဲသြားေအာင္ သူမ အားနဲ႔ ေတာက္ခ်ျပစ္လိုက္မိတယ္။
နာက်င္ၿပီး ပိုးက နဖူးေလးကိုပြတ္ရင္း မ်က္ႏွာေလးငယ္သြားတယ္။
YOU ARE READING
မက်မောစွဲလန်းရပါသော... သူမ
Romanceသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ အဆိပ်တစ်မျိုးရှိတယ်။ အဲ့အဆိပ်သင့်ရင် အမှားမှန်၊ အရှက်သိက္ခာ၊ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေကိုမေ့ပြီး သူမကိုပဲ မက်မောစွာ လိုချင်မိစေတာမျိုး။
