(Zawgyi code)
၁၉လမ္းကိုေခၚသြားမယ္ေျပာေတာ့ ပိုးက သိသိသာသာေပ်ာ္႐ႊင္သြားခဲ့တယ္။
ပ်ဳိ႕ယမင္းရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးေတြ မ်က္ျခည္ျပတ္သြားေအာင္သာ ရည္႐ြယ္ၿပီး သူမက ပိုးကို ေခၚခဲ့တာ။
ပိုးက လူလစ္လစ္၊ မလစ္လစ္ သူမ လက္ေမာင္းကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ခိုတြဲထားတာကိုေတာ့ သူမသိဘဝင္မက်။
ဒါေပမယ့္လည္း ပိုးကို ပ်ဳိ႕ယမင္းရဲ႕ အႏၲရာယ္ကလြတ္ေအာင္ သူမွေစာင့္ေရွာက္ရမယ္။
ဒါကလည္း တာဝန္သီးသန႔္ယူခ်င္ျခင္းမဟုတ္ေပမယ့္ သူမေၾကာင့္ ပိုးကို အနာတရ တစ္ခုခုမျဖစ္ေစခ်င္တာ စိတ္ရင္းအမွန္ပါ။
၁၉လမ္းထဲကို အေနာ္ရထာဘေလာက္ကေန ဝင္လို႔မရတဲ့အတြက္ အနီးဆုံးေနရာတစ္ခုမွာ parking ထိုးလိုက္မိတယ္။
ၿပီးေတာ့ အေနာ္ရထာဘေလာက္ကေန ပိုးနဲ႔အတူ သူမ၁၉လမ္းထဲသို႔ဝင္ခဲ့လိုက္တယ္။
မသိမသာနဲ႔ အေနာက္ကိုတစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပ်ဳိ႕ယမင္းရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးေတြ လိုက္ပါလာတယ္ဆိုတာ သူမ ျဖတ္ခနဲ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေတြ႕ကရာ ဘားအေသးေလးတစ္ခုထဲသို႔ ပိုးလက္ကိုခပ္တင္းတင္း ဆြဲေခၚကာ ဝင္ခဲ့လိုက္မိတယ္။
"နာလိုက္တာ...ျဖည္းျဖည္းသာသာ မလုပ္တတ္ဖူးလား။ ဘာျဖစ္လို႔ အရမ္းၾကမ္းတမ္းခ်င္ရတာလဲ"
စကားကို အဓိပၸါယ္ ႏွစ္ခြ ေကာက္လို႔ရေအာင္ သက္သက္ရည္႐ြယ္ၿပီး ပိုေျပာလိုက္တယ္ဆိုတာ သူမသိေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မသိဟန္ေဆာင္ၿပီး ေခါင္းျခင္းျပလိုက္မိတယ္။
"ေနာက္တစ္ခါဆိုရင္ သတိထားပါ့မယ္။ ကဲ မင္းဘာေသာက္ခ်င္လဲ။ ေသာက္ခ်င္တာကို မွာလိုက္ပါ။"
"မသိဘူး...ရွင္မွာေပး"
သူမေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး ဝင္လာခဲ့တဲ့ အရက္ဆိုင္ေလးက အတြင္းအပိုင္းမွာ အနည္းငယ္ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့အတြက္ ပ်ိဳ႕ယမင္းရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးေတြ မ်က္ျခည္ျပတ္သြားႏိုင္တယ္လို႔ သူမ ယူဆလိုက္တာ မွန္ကန္သြားပါတယ္။
ပိုးအတြက္ ေကာ္ေတးတစ္ခြက္ကိုမွာေပးၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ဟိုေနာက္လိုက္ေခြးေတြ မ်က္ျခည္ျပတ္သြားသျဖင့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ၿပီး ၁၉လမ္းထဲ ဟိုရွာဒီရွာ လုပ္ေနၾကတာကို သူမ မသိမသာနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္မိေနတယ္။
ဟိုလူေတြလည္း ဇြဲသိပ္မရွိၾက။
ဆက္ရွာေနေပမယ့္ မေတြ႕တာနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ၿပီး ၁၉လမ္းထဲက ထြက္သြားၾကတယ္ေလ။
ထိုအခါမွ သူမလည္း စိုးရိမ္ေနစိတ္ေလး ေလ်ာ့ပါသြားရတယ္။
"ဟိုမွာၾကည့္စမ္း... သူတို႔ေတြကိုအားက်လိုက္တာ"
လက္ေမာင္းကိုတြဲခိုသလို စြဲလိုက္ရင္း လွမ္းကာေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ ပိုးဘယ္ကိုၾကည့္ေနလဲဆိုတာ သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ သူမလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘားးထဲက မီးအေမွာင္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အားရပါးရ ဖက္ကာနမ္းေနၾကတဲ့အတြဲတစ္တြဲ။
"အားမက်ဘူးလားဟင္။"
ဟယ္... ျပီတီတီမ်က္ႏွာထားျဖင့္ လာေမးတဲ့ပိုးကို သူမ မယုံႏိုင္စြာ၊ အံ့အားသင့္စြာျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနရင္း ျပန္ေျပာရမယ့္စကားလုံးပင္ ေပ်ာက္ရွေနရတယ္။
ေနာက္ေတာ့မွ သတိထားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုင္က အတြင္းအပိုင္းေရာက္ေလ ပိုေမွာင္မိုက္ေလ။
ဒါေၾကာင့္ အတြဲေတြအတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပေနၾကတယ္ဆိုတာ သူမသတိထားမိသြားတယ္။
ဟိုလူေတြလည္း မရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ပို႔ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ သူမ ထိုဆိုင္ထဲကထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
"ဟာ...ဘာလုပ္တာလဲ? ဒီမွာေသာက္လို႔ေတာင္မၿပီးေသးဘူး၊ အခုမွတစ္ငုံလားေသာက္ရေသးတယ္။ လႊတ္ပါ။ အခုဆိုင္ထဲကိုျပန္ဝင္မယ္"
"ပိတ္စမ္း... မင္းအခုခ်က္ခ်င္း အိမ္ျပန္ေရာက္သြားခ်င္သလား"
"ဟာ...အဲ့လိုေတာ့မညစ္နဲ႔ေလ။ အခုေလးတင္ေရာက္လာတာကို"
"ေအး... မညစ္ေစခ်င္ဘူးဆိုရင္ ငါေခၚတဲ့ေနာက္ကို ေအးေအးေဆးေဆးလိုက္ခဲ့လိုက္။ ျပႆနာမလုပ္စမ္းနဲ႔။ ေသာက္ခ်င္တယ္မလား။ ၿပီးေအာင္ဆက္ေသာက္ရမယ္။ ေရွ႕မွာအဆင္ေျပတဲ့ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဆိုင္ကို ငါတို႔ဝင္ၾကမွာပါ"
"အခုနဆိုင္က ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ။ ထိုင္လို႔ေကာင္းေနတာ"
"မင္းမျမင္ဘူးလား... အတြဲေတြျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာကို"
"ျမင္သားရဲ႕... ၾကည့္ေကာင္းလို႔ထိုင္ၾကည့္ေနတာ။ သက္သက္မဲ့ သာသနာလာဖ်က္တာ"
"ေဖာက္"
တစ္ခြန္းမက်န္ ခံေျပာေနတဲ့ ပိုးကို သူမေဒါသထြက္ရင္း နဖူးသို႔ခပ္ျပင္းျပင္းေတာက္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
ပိုးမ်က္ႏွာေလးငယ္ေနရင္း နဖူးေလးကိုပြတ္ေနတာ ရဲခနဲတက္လာခဲ့တယ္။
"လက္ႏိုင္အားကိုးေနာ္... ဘာလို႔ပိုးကိုအဲေလာက္ႏိုင္ရတာလဲ"
"ပါးစပ္ပိတ္ၿပီးလိုက္ခဲ့လိုက္။ မဟုတ္ရင္ေနာက္ထပ္၁၀မိနစ္အတြင္းမင္းအိမ္ျပန္ေရာက္သြားေစရမယ္။"
"ၾကည့္ၾကည့္... အႏိုင္က်င့္မွာစိုးလို႔ သတိေပးေနတာ အဲဒါကိုသူက ထပ္ၿပီးအႏိုင္က်င့္တယ္။ ရပါတယ္ရပါတယ္။ အိမ္ကိုေတာ့ျပန္ၿပီးမပို႔ပါနဲ႔။ ရွင္ေျပာသမွ်အကုန္ လိုက္နားေထာင္ပါ့မယ္။ ကဲအခုဘယ္ကိုသြားမွာလဲ"
"ဒီဖက္"
"ညာေျခေထာက္ႏွင့္စၿပီးလွမ္းရမွာလား ဘယ္ေျခေထာက္နဲ႔စၿပီးလွမ္းရမွာလား"
"ေအး...မင္းငါ့ကိုအဲဒီလိုလာမ႐ြဲနဲ႔ေနာ္။ အခုနဆိုင္ထဲမွာက အတြဲေတြျမင္မေကာင္းေအာင္ ဖတ္ရက္နန္းရႈံ႕ေနၾကတာ။ အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ မင္းကိုမျမင္သင့္တာမျမင္ရေအာင္ ငါကကာကြယ္ၿပီး အခုလိုေခၚလာခဲ့တာ။ ငါ့ကိုလာလာၿပီး အ႐ြဲ႕မတိုက္နဲ႔ေနာ္"
"ကဲပါ... ေဒၚေဒါသယဥ္ေက်း"
"ဘယ္လိုဘယ္လို... မင္းငါ့ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္"
"ေဒၚေဒါသယဥ္ေက်းလို႔ ေခၚလိုက္တာေလ။ ေဒါသက စိတ္ပါရင္လည္းထြက္တယ္။ စိတ္မပါရင္လည္းထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွင့္ကိုၾကည့္လိုက္တိုင္းမွာအၿမဲတမ္း႐ိုင္းစိုင္းတယ္ဆိုတာမရွိဘူး။ အၿမဲယဥ္ေက်းေနတာဘဲ။ အဲ့တာေၾကာင့္ေဒၚေဒါသယဥ္ေက်းလို႔ ေခၚလိုက္တာ"
"ေအး...ႀကိဳက္သြားၿပီ။ အဲဒီသတၱိႀကီးကိုႀကိဳက္သြားၿပီ။ ေတာ္ၿပီလာ...ျပန္မယ္"
"အား sorry sorry... ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ထပ္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ အိမ္ကိုေတာ့ေခၚမသြားပါနဲ႔။ ခင္ဗ်ားနဲ႔အခ်ိန္ျဖဳန္းခ်င္ေသးလို႔ပါ"
မ်က္ႏွာေလးေငးကာ ပိုးကေတာင္းပန္လာေတာ့ သူမရဲ႕ေဒါသစိတ္တို႔ အနည္းငယ္ေလ်ာ့ပါးသြားရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၁၉လမ္းအတြင္းဆက္ေလွ်ာက္လာရင္း ခြၽန္းေမဆိုေသာ ဘားေလးတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ထိုဘားေလးက တျခားဘားေတြလို ဆိုင္အတြင္းေမွာင္မိုက္ေနတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ၊ သိသိသာသာလင္းထိန္ေနတယ္။
ဆိုင္ထဲမွာမီးလင္းေနတယ္ဆိုတာကို ျမင္ၿပီးေတာ့ သူမသေဘာက်ကာ ယေန႔ညထိုင္ဖို႔ ဘားအျဖစ္ သူ႔မွေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။
"ဆိုင္ထဲကိုဧည့္သည္ေတြလာေနတယ္။ ဘာသံုးေဆာင္မလဲေမးလိုက္ပါ"
ဆိုင္ပိုင္ရွင္တို႔ယူစဆရတဲ့အမ်ိဳးသမီးက အသားျဖဴျဖဴခတ္ဝ၀၊ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး၊ စကားေျပာရင္ေတာ့ ခပ္ဝဲဝဲနဲ႔။
တျခားဆိုင္ေတြနဲ႔မတူဘဲ ဒီဆိုင္ပိုင္ရွင္ေလးဟာ ေဖာ္ေ႐ြလြန္းတယ္။
"ေကာ့ေတးရလားရွင့္"
"ဒီဆိုင္မွာဘီယာပဲရွိပါတယ္"
"အျမည္းေရာဆုံရဲ႕လား"
"ဆိုင္မွာေတာ့အၿမီးကအစုံအလင္ရွိပါတယ္။ တကယ္လို႔မွ တျခားအျမည္းေတြကိုထပ္ၿပီးစားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ဆိုင္ကဘယ္အျမည္းကို စားခ်င္လည္းေျပာပါ။ ဆိုင္ကကေလးေတြကိုသြားဝယ္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္"
ဆိုင္ပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ေဖာ္ေ႐ြလြန္းတဲ့ဖိတ္ေခၚမႈေၾကာင့္ ဆိုင္အတြင္းမိုက္လင္းထိန္ေနလို႔ သိပ္ဘဝင္မက်ျဖစ္ေနတဲ့ပိုးဟာ ျပႆနာရွာရခက္ခဲသြားတယ္ေလ။
ဒီလိုနဲ႔ ေကာ့ေတး ေသာက္ခ်င္တယ္လို႔ ဆက္ေပးမပူဆာေတာ့ဘဲ ရွိတဲ့ဘီယာကိုသာ တစ္ေယာက္တခြက္မွာလိုက္ၾကတယ္။
ပိုးဟာထုံးစံအတိုင္းအနည္းငယ္ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ သီတိသက္သာမူးလာခဲ့ၿပီ။
ပိုးမူးၿပီဆိုရင္ သူမထိန္းရခန႔္မွာစိုးလို႔ ပိုးကိုအမ်ားႀကီးမေသာက္ဖို႔သတိေပးခဲ့ရတယ္။
"အာဘြားေပး"
"ဟာ...ဘာလဲ"
"အာဘြားေပးပါလို႔...အာဘြားေပးတယ္ဆိုရင္ ဆက္မေသာက္ေတာ့ဘူး"
"မူးတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့အခြင့္ေရးမယူဆန္းတဲ့ဟာ"
"အာ... မူးတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီးအခြင့္အေရးယူေနတာမဟုတ္ပါဘူး။ အခြင့္ေရးယူခ်င္လို႔ကိုမူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ"
အနည္းငယ္မူးလာတာနဲ႔အေျပာအဆိုေတြေရာ အၾကည့္ေတြေရာ၊ အထိအေတြ႕ေတြပါရဲတင္းလာတဲ့ ပိုးကိုသူမဒီတိုင္းလႊတ္ထားလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္ၿပီ။
ဒါေၾကာင့္ခ်က္ခ်င္းပဲပိုးကိုေခၚကာ အိမ္ျပန္ဖို႔အတြက္၁၉လမ္းထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
ထိုအခါေတြ႕လိုက္ရတာက ပ်ဳိ႕ယမင္းရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေခြးေတြဟာ သူမရဲ႕ကားအနားမွာ ေစာင့္ေနၾကေသးတယ္။
ထိုအခါက်ေတာ့ ကားနားကိုသြားရင္ သူမတို႔ကိုရန္မူႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး ေတြးမိကာ ေတြ႕ခဲ့ရာတက္စီတစ္ခုကို သူမငွားလိုက္မိတယ္။
taxi ေပၚေရာက္ေတာ့ ပိုးဟာသူမရဲ႕ရင္ခြင္အတြင္း ေကာင္းငိုက္စိုက္က်ေနၿပီ။
အရမ္းဟန္မပ်က္ေအာင္ မနည္းထိန္းေပးရင္း သူမ ပိုးကို ပိုးရဲ႕အိမ္သို႔ ျပန္ေခၚခဲ့ေပးလိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္အရမ္းမူးေနတဲ့ပိုးကိုျမင္ရင္ ပိုးရဲ႕မိဘေတြဟာ သူမအေပၚမွာအထင္ေသးအျမင္ေသးျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
ဒီႏိုင္ငံမွာေတာင္ ပိုးကိုႏိုင္ေအာင္မထိန္းတဲ့အတြက္ ပိုးႏိုင္ငံျခားသြားရတဲ့အခါ သူမကိုအတူတူလိုက္ခိုင္းမယ့္အစီအစဥ္ဟာ ပ်က္ခ်င္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။
"အစ္ကိုေနာက္ျပန္ေကြ႕လိုက္... တျခားလိပ္စာတစ္ခုကိုေျပာမယ္ေနာ္။ အဲဒီကိုေမာင္းေပးပါ"
သူမေျပာလိုက္တယ္လိပ္စာဟာ သူမရဲ႕အေဆာင္လိပ္စာ။
အရင္ဆုံးပိုးကို ကားေပၚကမေခၚခင္ အေဆာင္မႉးေဒၚမူမူဆီဖုန္းဆက္ၿပီး သူမအခန္းဆီသို႔ ဘယ္ဧည့္သည္ေတြေရာက္လာလဲဆိုတာ ေမးျမန္းရေသးတယ္။
"မလာဘူးဂုဏ္ရွိန္ေရ... ဒီေန႔ေတာ့မင္းစီကိုဘယ္ဧည့္သည္မွာေရာက္မလာဘူး။"
ေဒၚမူမူဟာ မည္သူမည္ဝါဒါသူမအခန္းဆီသို႔ရဲ႕ေရာက္လာတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူမကိုအမွန္တိုင္းျပန္ေျပာျပေလ့ရွိပါတယ္။
လာတဲ့လူေတြကိုသာ အခန္းထဲမဝင္ရဘူးေနာ္ ဆိုၿပီး တားျမစ္ေလ့မရွိတာပါ။
ျပႆနာလုပ္ႏိုင္တဲ့ လူမရွိဘူးဆိုတဲ့ေနာက္ေတာ့ သူမပိုးကိုတြဲရင္း သူမရဲ႕အခန္းရွိရာသို႔ေခၚခဲ့လိုက္တယ္။
"မရဘူး...မဝေသးဘူး။ ေသာက္ခ်င္ေသးတယ္"
"ေသာက္ခ်င္ ေသးေသာက္... အရက္ေတာ့ မရေတာ့ဘူး... ေတာ္လိုက္ေတာ့. အရမ္းမူးေနၿပီ။ အိပ္ဖို႔လုပ္လိုက္ေတာ့။ အခုအိပ္ရာခင္းလဲေပးမယ္။ ၿပီးရင္မင္းဒီမွာလာအိပ္လိုက္ေတာ့"
"ဟာ... ေဒၚဂုဏ္ရွိန္ဝါ က်မကို ရွင္ကခိုးေျပးလာတာလား"
"ဟဲ့... မူးမူးနဲ႔ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ။ မင္းကိုဘာအထြက္ခိုးျဖစ္ရမွာလဲ။ အခုမင္းလည္းေသေလာက္ေအာင္မူးေနလို႔ မင္းအိမ္ကိုေခၚသြားရင္ မင္းမာမီက ငါ့ကို ငါ့သမီးေလးကိုဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္မူးေအာင္တိုက္တာလဲလို႔ ေမးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ငါျပန္ေျဖရမွာခက္လို႔ မင္းကိုဒီကိုေခၚခဲ့တာ။ ဘာမွရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေတြးမေနနဲ႔။ မင္းကို ဘယ္သူကမွ မခိုးဘူး"
"ေအး.... ရွင္မခိုးရင္ကြၽန္မခိုးမယ္"
အရက္မူးၿပီး ပါးစပ္ထဲရွိရာေတြကို သတၱိရွိရွိနဲ႔ေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့ ပိုးနဲ႔ယွဥ္ၿပီးသူမဘာမွျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့။
အဲဒါေၾကာင့္ အိပ္ရာခင္းကို အျမန္ဆုံးခပ္သြက္သြက္လဲေပးလိုက္တယ္။
"နာက်င္လိုက္တာ"
"ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ... နာက်င္ရေအာင္ မင္းကိုဘာအေကာင္လာကိုက္သြားျပန္ၿပီလဲ။''
"ႏွလုံးသားကိုကိုက္သြားတာ... အေကာင္တစ္ေကာင္ေကာင္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ပိုးရဲ႕အေတြး"
"စကားေတြႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာၿပီ"
"အဲဒီအိပ္ရာခင္းေပၚမွာ ရွင္အခုန ဟိုဘားမွာေတြ႕ခဲ့တဲ့မိန္းမနဲ႔ အိပ္ခဲ့ဖူးမွာေပါ့ေနာ္"
ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေနရင္းမွ ႐ုတ္တရက္ေလးနက္လာၿပီးေတာ့ ေျပာလာတဲ့စကားလုံးေတြမွာလည္း မ်က္ရည္စေတြစြန္းထင္းလာတယ္။
တခ်ိဳ႕မိန္းကေလးေတြကမူးတဲ့အခါက်ေတာ့ငိုတတ္က်တယ္ဆိုတာ သူမသိေနသည့္အတြက္ ငိုမဲ့မဲ့ေလးျဖစ္ေနတဲ့ပိုးရဲ႕ အမူအရာဟာသူမအတြက္ေတာ့ထူးထူးျခားျခားပိုၿပီးသနားစရာေကာင္းမေနပါ။
ဒါေပမဲ့ ခါတိုင္းဆိုစကားေတြ ေရပက္မဝင္ေအာင္ ေျပာတတ္ေလ့ရွိတဲ့ပိုးဟာ သူမဖယ္ရွင္းေနတဲ့အိပ္ယာခင္းကိုေငးၾကည့္ရင္း ခဏတာၿငိမ္သတ္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ သက္ျပင္းခ်သံေလးတစ္ခုနဲ႔အတူ အိမ္ခန္းတံခါးဝဆီသို႔ ေလွ်ာက္ထြက္သြားတယ္ေလ။
"မင္းဒါဘာလုပ္တာလဲ။"
"ျပန္မလို႔... လိုက္လာခဲ့မိတဲ့အတြက္လည္း ေနာင္တရတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ဘယ္သူမဆို လူတိုင္းလူတိုင္းဟာ သူတို႔ခ်စ္မိတဲ့လူကို သူတို႔တေယာက္တည္းသာပိုင္ဆိုင္ခ်င္တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ပိုးလဲပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီအခန္းကိုလိုက္လာမိတယ္ဆိုတာက က်မ ရွင္နဲ႔အခ်ိန္ပိုၾကာၾကာ အတူတူရွိေနခြင့္ေလးရခ်င္လို႔ပါ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခန္းထဲကိုဝင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ က်မရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္သိပ္ကိုမွားယြင္းခဲ့တယ္ဆိုတာသေဘာေပါက္သြားခဲ့ရၿပီ။ ဒီအခန္းထဲမွာ ရွင့္ရဲ႕အေငြ႕အသက္အျပင္ တျခားလူေတြရဲ႕အေငြ႕သက္ေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္ေလ။ ေဒၚဂုဏ္ရွိန္ဝါရယ္ က်မရွင့္ကို က်မတစ္ေယာက္တည္းပဲ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရခ်င္လိုက္တာ"
YOU ARE READING
မက်မောစွဲလန်းရပါသော... သူမ
Romanceသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ အဆိပ်တစ်မျိုးရှိတယ်။ အဲ့အဆိပ်သင့်ရင် အမှားမှန်၊ အရှက်သိက္ခာ၊ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေကိုမေ့ပြီး သူမကိုပဲ မက်မောစွာ လိုချင်မိစေတာမျိုး။
