(Zawgyi code)
ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာေျပာ လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ သိၾကမွာပါပဲ။
ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတယ္၊ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကိုေပါ့။
ေသခ်ာတာက အခု သူမနဲ႔ လာၿပီး ဇယားကပ္ေနတဲ့ ပိုးကို သူမ ရင္မခုန္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျပစ္မ်ဳိးမွဲ႔မထင္ လွပလြန္းတဲ့ ပိုးက အိပ္ခန္းထဲအထိေရာက္လာၿပီး ရက္ရက္ေရာေရာေတြ ေပးခ်င္ေနတာကိုျမင္ရေတာ့ သူမလည္း ေသြးနဲ႔ကိုယ္၊ သားနဲ႔ကိုယ္ေလ။
ဒါ့ေၾကာင့္ မျငင္းခ်င္ေတာ့ဘူး။
မျငင္းႏုိင္တာမ်ဳိးေတာ့မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ဒီလိုကေလးမမ်ိဳးနဲ႔ အိပ္ရဖို႔ဆိုတာ သူမအတြက္ လြယ္တယ္ဆိုတာမွ ဟိုဖက္ကမ္းေတာင္လြန္ေနေသးတာ။
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ အရမ္းေတြတိုး၀င္လာေနလို႔သာ လိုက္ေလ်ာမိတာ။ ဒါေပမဲ့ စိတ္က သိပ္မထန္ခ်င္။
အဲဒါေၾကာင့္လည္း ပိုးကို အက်ႌခၽြတ္ခ်ၿပီး စိတ္ထ,လာေအာင္ စိုက္ၾကည့္ရေသးတာေလ။
ဒါေပမဲ့ ပိုးကို သူမ စတင္ထိေတြ႕လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ... ဘာမဟုတ္တဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို တစ္ခ်က္စုပ္လိုက္တာနဲ႔ပဲ ေကာင္မေလး စက္စက္ယို တုန္ခါေနတာ။ ဆီးစပ္ေလးကို ပြတ္သတ္လိုက္တာနဲ႔ ရႊဲနစ္လာတာ။
ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ပိုးဟာ သူေျပာသလို အရင္က အထိေတြ႕မရွိဖူးဘူး၊ အေတြ႕ၾကံဳမရွိဖူးဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေနၿပီ။
ပိုးဖြင့္ေျပာတုန္းက၊ ညွင္သာဖို႔ေတာင္းဆိုတုန္းက အပိုေျပာတယ္ထင္ေနတာ။
အခု သူမက ပိုးရဲ့ Nipple ေတြကို စုပ္နမ္းေနရင္း လက္ကိုမသိမသာ ေပါင္ၾကားဆီသို႔ ပို႔လိုက္မိတယ္။
အကာကြယ္မဲ့ေနတဲ့ ပိုးရဲ့ အတြင္းသားဆီသို႔ လက္ခလယ္ကိုထိေတြ႕ရင္း ပိုးရဲ့မိန္းမကိုယ္အေပါက္၀ကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေစးကပ္ရႊဲနစ္ေနတယ္။
ထိုအရည္မ်ားနဲ႔ ပိုအဆင္ေျပသြားေအာင္ လက္ခလယ္ကို ခဏတာ ပြတ္သပ္ေနၿပီးမွ အဲ့ဒီလက္ခလယ္လည္း စိုရႊဲသြားေရာ ပိုးရဲ့ မိန္းမကိုယ္ေပါက္ထဲ ထိုးထည့္ဖို႔ ခပ္ျဖည္းျဖည္းေလးစမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ...
ဒီေလာက္ေတာင္ ရႊဲနစ္ထန္ေနတဲ့ ပိုးရဲ့ မိန္းမကိုယ္ေပါက္ဟာ လက္ခလယ္ထိုးထည့္ဖို႔ေတာင္ မနည္းႀကီးက်ဥ္းေျမာင္းလြန္းေနတာ။
ကုတင္ေအာက္မွာ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ သူမကို ပိုးက ေပါင္ေတြကားေပးထားတာေတာင္ အဲ့ဒီအေပါက္ေလးက ဒီေလာက္က်ဥ္းေနတယ္ဆိုရင္ ေသခ်ာတယ္၊ ပိုးဟာ အရင္က တကယ္ပဲ အထိေတြ႕မရွိခဲ့ဖူးတာ။
ပိုးဟာ အပ်ဳိစင္စစ္စစ္ေလး။
သံေယာဇဥ္ေတာင္တစ္ခ်က္ေလးမရွိပဲ ပိုးကို သူမ စပ္ယွက္ဖို႔ဆိုတာ... လိပ္ျပာမလံုေတာ့သလိုလို။
လက္ခလယ္ရဲ့ အထိေတြ႕၊ မိန္းမကိုယ္ေပါက္ေလး အရမ္းက်ဥ္းလြန္းေနတာ သိၿပီးေနာက္ Nipple ေလးေတြကို စုပ္ေနတာ ရပ္ၿပီး ပိုးမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္မိတယ္။
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ရင္း အရမ္းကို ဖီးတက္ေနတဲ့ ပိုးဟာ ေခါင္းကို ေမာ့ထားတယ္။
သူမျပဳသမွ် ႏုေနၿပီျဖစ္တဲ့ ပိုးဟာ တကယ္ပဲ အျပစ္ကင္းစင္လွေၾကာင္း သိသြားၿပီးတဲ့အခါ သူမစိတ္ေတြ ဒုန္းဒုန္းက်သြားၿပီ။
ဘယ္လိုမွ မထူ...မထႏုိင္ေတာ့။
ခ်က္ခ်င္းပါပဲ။ ပိုးရဲ့ေပါင္ၾကားဆီကေန ႐ုန္းထြက္ၿပီးေနာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနတဲ့ bathrobe ကိုေကာက္ယူလိုက္မိတယ္။
"ပိုး... ေတာ္ၿပီ... မတ္တပ္ရပ္..."
အသံၾကားေတာ့ ပိုးမ်က္လံုးပြင့္လာတယ္။ နားမလည္စြာျဖင့္ သူမကို လွမ္းၾကည့္တယ္။
"ဟမ္..."
"မဟမ္နဲ႔... လာ... ထစမ္းပါ..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ပိုးရဲ့လက္ေမာင္းမွဆြဲကိုင္ၿပီး ပိုးကို မတ္တပ္ရပ္ေစလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္ပဲ ပိုးကို bathrobe ေလး ျပန္လည္၀တ္ေပးလိုက္တယ္။
ပိုးကေတာ့ နားမလည္ႏုိင္တဲ့ မ်က္လံုး၀ိုင္းႀကီးေတြနဲ႔ သူမကို ၾကည့္ေနတယ္။
"သြား.... မင္းအခန္းဆီျပန္ေတာ့"
"ဟင္... ဘာျဖစ္သြားတာလဲဟင္? အခုန...အခုနက..."
"အိမ္သာအရင္၀င္မလား... မင္းေဆးလိုက္ပါလား။ အရမ္းႀကီး ရႊဲေနတာ..."
"မဟုတ္ဘူး... ဘာလို႔ ရပ္လိုက္တာလဲလို႔..."
ဆန္႔တငင္ငင္ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္က ပိုးမ်က္ႏွာမွာ အထင္းသားေပၚေနတယ္။
မင္းဟာ အပ်ဳိစင္စစ္စစ္ေလးျဖစ္လုိ႔ မလုပ္ရက္ဘူးဆိုၿပီး သူမ ၀န္မခံခ်င္ဘူး။
"ေမးေနတယ္ေလ... ဘာလို႔ရပ္လိုက္တာလဲလို႔..."
"တို႔ စိတ္မပါဘူး..."
"ဟမ္..."
ပိုး ၀မ္းနည္းသြားတာ ထင္ေပၚလြန္းတယ္။
"ပိုးက... ပိုးက ရွင့္ကို စိတ္ပါေအာင္ေတာင္ မစြဲေဆာင္ႏုိင္ဘူးလားဟင္? ပိုးက အဲ့ေလာက္ေတာင္ ခင္ဗ်ားအတြက္... မဟုတ္ဘူး ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါ... ဟို အတည္တြဲတာေတြ၊ ခ်စ္သူရည္းစားေတြ ျဖစ္သြားဖို႔အထိ ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ပိုး ဒီကိုလာခဲ့တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ တစ္ညေလးပဲ... ဒီတစ္ညတာပဲ ရွင့္ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္အျဖစ္ ပိုးဒီကိုလာခဲ့တာ... ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါ... ရွင္ အဲ့ဒီအက်ႌကို ေနာက္မွ၀တ္... က်မကို ရွင္ တစ္ခုခုေတာ့ ေျပာပါ... ေျပာလိုက္ပါ..."
မ်က္ရည္ပိုးပိုေပါက္ေပါက္က်ရင္း ၀မ္းပန္တနည္းနဲ႔ သူမေရွ႕ငိုယိုေနတဲ့ ပိုးမ်က္ႏွာကို မၾကည့္ခ်င္လို႔ ေက်ာခုိင္းၿပီး အက်ႌေကာက္၀တ္ျခင္းကိုက ပိုးကို ေဒါသပိုထြက္ေစတာ။
"ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါ... ေမးေနတယ္ေလ..."
"ေအး... တစ္ညအတြက္လည္း စိတ္ပါဘူးဟာ... သြား နင္ျပန္ေတာ့..."
"မျပန္ဘူး... ေနစမ္းပါဦး ေနစမ္းပါဦး... တစ္ခုေတာ့ ေမးစမ္းပါရေစဦး။ ပိုးကို ဘာလို႔ အဲ့ေလာက္ေလးေတာင္ လက္မခံေပးႏုိင္ရတာလဲ?"
"ပိုးပု၀ါ... နင္ မရစ္စမ္းနဲ႔ဟာ။ ငါတို႔က ျဖစ္မွ မျဖစ္ႏုိင္တာ..."
"ရွင္က ပိုးရဲ့ ဆရာမျဖစ္ေနလို႔လား?"
"မဟုတ္ဘူး... နင္ျဖစ္ေနလို႔..."
သူမရဲ့ ေရွာင္လႊဲမႈေၾကာင့္ စကားလံုးတို႔ ပိုၿပီးခက္ထန္လာႏုိင္ဖြယ္ရွိပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ပိုးထြက္မသြားခင္ သူမ ဒီအခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရတယ္။
သူမစကားက အ႐ႈိက္ကိုထိၿပီး မွင္သက္သြားတဲ့ ပိုးကို ေက်ာခုိင္းကာ သူမရဲ့ ပစၥည္းအခ်ဳိ႕ကိုသြားယူရင္း အဲ့ဒီအခန္းထဲက ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
အခန္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္ၿပီး ထြက္လာေပမယ့္ အခန္းထဲက ပိုးရဲ့ ၀မ္းပန္းတနည္း ေအာ္ငိုသံကို သူမ ၾကားလိုက္ရလို႔ ေျခလွမ္းတို႔ တံ့သြားေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ။
မလုပ္ရက္တာ။
ပိုးလိုမိန္းကေလးမ်ဳိး အရင္က သူမဆံုဖူးတယ္။ လြယ္လြယ္ေလးရယ္။ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ပ်က္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုပိုးနဲ႔မွ ပိုးရဲ့ အပ်ဳိစင္ဘ၀ေလးကို သူမ ဘာလို႔ ရွိန္ေနရတာလဲ... တန္ဖိုးထားမိေနတာလား။
မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ဒီေကာင္မေလးကို သူမ ရင္မခုန္ဘူး။
ေနရာတကာဆရာတတ္ခ်င္ေနတဲ့ ပိုးပု၀ါ။
စေတြ႕တည္းက သူမ ၾကည့္မရခဲ့တာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ စာေတြအမ်ားႀကီး ဖိဖိေပးခဲ့တာ။
နဖူးေတာက္တာတို႔ ၾကိမ္လံုးနဲ႔႐ိုက္တာတို႔ဆို တကယ္ကို မညွာခဲ့တာေနာ္။ နာေအာင္လုပ္ခဲ့တာ။
သူမ သိသေလာက္ဆို၊ ေနာက္ၿပီး ပိုးရဲ့မာမီ ေဒၚမိုးစက္ေ၀၊ မမေ၀ျပန္ေျပာျပသေလာက္ဆိုရင္ ပိုးပု၀ါကလည္း သူမကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ႀကီး ခင္မင္ေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးရယ္။
သူမရဲ့အားနည္းခ်က္ကို အတင္းႀကီး လိုက္ေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး၊ အရင့္အရင္ဆရာေတြလိုပဲ သူမကို အလုပ္ျဖဳတ္ျပစ္ႏိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနခဲ့တာ။
ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ညမွ ပိုးပု၀ါက ဘာလို႔မ်ား.........
လိုလိုခ်င္ခ်င္ႀကီး အိပ္ခန္းထဲအထိ၀င္လာတာ။
လက္တည့္စမ္းခ်င္လို႔လား။
လက္တည့္စမ္းခ်င္တယ္ဆိုလည္း ပိုးရဲ့ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ပိုးကို ၾကိဳက္ေနၾကတဲ့လူေတြမွ တစ္ပံုႀကီး။
ေယာက္်ားေတြပိုမ်ားတယ္။
လက္တည့္စမ္းမယ္ဆိုလည္း အဲ့ဒီထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ လက္တည့္စမ္းေပါ့။
ဘာလို႔ သူမနဲ႔မွ.........
ေနာက္ၿပီး ပိုးပု၀ါက မိန္းကေလးခ်င္း စိတ္၀င္စားတတ္တာလား။
ၾကည့္ရတာေတာ့ ပိုးဟာ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ ေသခ်ာသိပံုမေပၚဘူး။
ဒါဆို ဘာလို႔မ်ား သူမဆီမွာ အလြယ္တကူ အပ်ဳိစင္ဘ၀ကို အဆံုး႐ႈံးခံခ်င္ေနရတာလဲ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုလို ေရွာင္ထြက္လာႏုိင္တာကိုပဲ သူမ ေက်နပ္မိတယ္။
ကဲ ျဖစ္ခဲ့တာေတြထားေတာ့။
ခုဆက္ျဖစ္မယ့္ကိစၥကေတာ့ ပိုးဟာ သူမကို အလုပ္ျဖဳတ္ျပစ္ေတာ့မွာ။
သူမ ကလပ္မွာေဆးျပစ္ေနတာကို ပိုးမ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ရဲလက္ထဲကေတာင္ ေရွာင္ထြက္ႏုိင္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့ေသးတာ။
ဒီအျဖစ္ပ်က္ကို ပိုးဟာ မိဘေတြကို ျပန္မေျပာပဲ ေနကို မေနဘူး။
သူမရဲ့ အိပ္ခန္းထဲ ပိုးေရာက္လာတဲ့ကိစၥကိုေတာင္ ေျပာင္းျပန္လုပ္ၿပီး လုပ္ၾကံဇာတ္ေတြနဲ႔ တိုင္ခ်င္ တိုင္ေနဦးမွာ။
အဲ့ေတာ့... သူမ ပိုးကိုစာသင္တဲ့အလုပ္က ျပဳတ္မွာ။
ကံကလည္း ဆိုးခ်င္ေတာ့ ဒီေန႔ ဒီကလပ္ကိုမွ ေရြးလာခဲ့မိရတယ္လို႔။
စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ သူမ အိမ္ျပန္သြားခဲ့ရတယ္။
-------------------------------------------
အိမ္ဆိုတာ... သူမရဲ့ အေဆာင္။
အေဆာင္ပိုင္ရွင္ ေဒၚမူမူက ေပ40 ေပ60မွာ 6ထပ္တိုက္ တန္းလ်ားႀကီးေဆာက္လားတာ။
အခန္းငွားသမားေတြက တစ္ေယာက္တစ္ခန္း။
အခန္းတိုင္းမွာ အိမ္သာေရာ ေရခ်ဳိးခန္းပါပါတယ္။ အခန္းက ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းဆိုေပမယ့္ ဟင္းခ်က္လုိ႔ရတဲ့ေနရာလည္းပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ေအးေဆးေနလို႔ရတဲ့ေနရာမ်ဳိး။
သူမရဲ့အခန္းေလးက ႐ိုးရွင္းတယ္။
တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ၀င္၀င္ခ်င္း ဘယ္ဖက္မွာ အိမ္သာနဲ႔ ေရခ်ဳိးခန္း။ ညာဖက္မွာ ေဘစင္နဲ႔ ဟင္းခ်က္လို႔ရတဲ့ေနရာ။
ၿပီးေတာ့ဆက္၀င္သြားရင္ ကုတင္နဲ႔ အိပ္ခန္း။ ေဘးမွာ စာၾကည့္စားပြဲ။
အိပ္ခန္းနဲ႔ ဟင္းခ်က္ရတဲ့ေနရာကို လိုက္ကာတစ္ခုနဲ႔ ကန္႔ထားတယ္။
အခန္းက အလြန္ဆံုး 15 ေပ ပတ္လည္ေလာက္ပဲ ရွိႏုိင္တယ္။ အဲ့ထက္က်ဥ္းရင္လည္း အနည္းငယ္ေလာက္ပဲက်ဥ္းမွာ။
သူမရဲ့အခန္းက ေထာင့္စြန္းခန္းဆိုေတာ့ ကုတင္ရဲ့ ေခါင္းရင္းမွာ ျပတင္းေပါက္ရွိတယ္။
အဲဒီကေန အျပင္ကိုျမင္ရတယ္။ မိုးစက္ေတြကိုျမင္ရတယ္။ ေနေရာင္ျခည္ကိုျမင္ရတယ္။
သူမရဲ့အေဆာင္ရွိရာ အလႊာက 4 လႊာ။
ငွားလာတဲ့ Taxi က အေဆာင္ရဲ့ျခံ၀န္းေရွ႕မွာ ရပ္ေပးတယ္။
က်သင့္ေငြေပးေခ်ၿပီး အေဆာင္ျခံ၀န္းဆီလွမ္းလာတဲ့ သူမ ေျခလွမ္းေတြ သိသိသာသာေလးလံေနတယ္။
အေဆာင္ထဲ၀င္တဲ့ တံခါး၀နားမွာ အေဆာင္မွဴးေဒၚမူမူက သူေနထုိင္ဖို႔ Guard houseေလး တစ္ခု ေဆာက္ထားတယ္။
သူမ အဲ့ဒီ Guard houseေလးအေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္လာေတာ့ ေဒၚမူမူက သူမကို မသိသလိုေလး လွမ္းေခ်ာင္းတယ္။
အိမ္ျပန္ေနာက္က်တာလား ေစာတာလားဆိုတာေတာင္ သူမလည္း မခြဲျခားႏုိင္ေတာ့။
ဖုန္းက နာရီကို ထုတ္ယူၾကည့္ေတာ့ ညဥ့္ ၂ နာရီေက်ာ္ေန။
4လႊာမွာေနတာဆိုေတာ့ ေလွကားထစ္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ေလး တက္သြားမိတယ္။
ရင္ထဲ ၀မ္းနည္းသလိုလိုနဲ႔ ဟာတာတာႀကီးျဖစ္ေနတယ္။
သူမအခန္းရွိတဲ့ 4လႊာကိုေရာက္ေတာ့ အစြန္ဆံုးက သူမရဲ့အခန္းရွိရာသို႔ ေကာ္ရစ္တာအတိုင္းေလွ်ာက္လာမိတယ္။
ခပ္သြက္သြက္လွမ္းလာမိတဲ့ ေျခလွမ္းေတြဟာ အခန္းနားမေရာက္ခင္ အရွိန္သတ္သြားရတယ္။
သူမ အခန္းက ဟ,ေနတယ္။
အထဲမွာ မီးဖြင့္ထားလို႔ အခန္းအျပင္ဖက္ ေကာ္ရစ္တာကို မီးအလင္းေရာင္က အန္က်ေနတယ္။
အေျခေနကို သံုးသပ္ၿပီးေနာက္ စိတ္ေမာစြာျဖင့္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္မိတယ္။
မျမင္ခ်င္တဲ့မ်က္ႏွာကို ျမင္ရဦးမယ္။
"ကၽြီ..."
တံခါးကို တြန္းဖြင့္ရင္း သူမ အထဲ၀င္ခဲ့လိုက္တယ္။
အခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ စီးကရက္နံ႔က မႊန္ၾကပ္စြာျဖင့္ သူမ ႏွာေခါင္းကို လာႏႈတ္ဆက္တယ္။
လြယ္ထားတဲ့အိတ္ကို တိုင္က ခ်ိတ္မွာ ခ်ိတ္လိုက္ၿပီးေနာက္ ၾကားလိုက္ရတာက ခြက္ထဲကို ၀ိုင္ငွဲ႔လုိက္သံ။
"ျပန္လာၿပီလား ရွိန္း..."
ခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႕လာေရာက္မိတ္ဆက္တဲ့အသံကို မၾကားရခင္ အရင္႐ွဴ႐ႈိက္လိုက္ရတာက စီးကရက္ေငြ႔အနံ႔။
"ေနာက္က်တယ္ဆုိေလမလား... ေစာတယ္ဆိုေလမလား?"
ေက်ာခိုင္းထားမိရင္းက လွည့္ကိုမၾကည့္မိတာ။
ဒါေပမယ့္ ေက်ာသို႔လာေရာက္ပြတ္သတ္ေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္။
"က်မ ပင္ပန္းလာတယ္..."
"မေတြ႕ရတာၾကာေနၿပီကို... အရမ္းလြမ္းေနတာ ရွိန္းရဲ့..."
စိတ္မပါစြာ ေအးတိေအးစက္တုန္႔ျပန္ေနတာေတာင္မွ သူမကို ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ႀကီးေတြနဲ႔ အေနာက္မွ သိုင္းဖက္လာတယ္ေလ။
"မယမင္း... ဖယ္ေနာ္...ပင္ပန္းလာတယ္လို႔..."
"ပင္ပန္းလာတယ္ဆိုတာသိတယ္... အပင္ပန္းေျပေအာင္ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေပးမယ္ေလ..."
"ဖယ္ပါ..."
စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ပ်ဳိ႕ယမင္းကို သူမ တြန္းထုတ္လိုက္မိတယ္။
ပ်ဳိ႕ယမင္းက သူမထက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ႀကီးတယ္။ ပ်ဳိ႕ယမင္းနဲ႔ပတ္သတ္မႈကေတာ့... ဟူး...။
"ဒီေန႔ ၾကြက္ေတြရဲ့လက္ထဲက မင္းေလးကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကယ္ထုတ္သြားတယ္ဆို...ဟုတ္လား"
"အကုန္သိေနတာပဲလား?"
"မင္းဘာလို႔ အဲ့ဒီေကာင္မေလးေနာက္ လိုက္သြားရတာလဲ?"
ေမးတာ ႐ိုး႐ိုးေမးတာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ေစ့ကို ပြတ္ေပးသလိုလိုနဲ႔ ဆံပင္ကို အဆုပ္လိုက္ ကိုင္ဆြဲေမာ့ရင္း လည္တိုင္နား ႏႈတ္ခမ္းကို တိုးကပ္ရင္းေမးလာတာ။
"အ!... နာတယ္ မယမင္း..."
"ျပန္ျပင္ေခၚစမ္း..."
"ပ်ဳိ႕... နာတယ္လို႔ လႊတ္ပါေနာ္..."
"လႊတ္မယ္ဆို ငါလိုခ်င္တာ မင္းေပးမွာလား?"
၀ါးမ်ဳိေတာ့မတတ္မီးေတာက္ေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေတာင္းဆိုလိုက္တဲ့ စကားဟာ ဘာကိုရည္ရြယ္တယ္ဆိုတာ သူမသိတာေပါ့။
"သေဘာေလ... ေနာ္... ခုေတာ့ ဆံပင္ကို လႊတ္လုိက္ပါ... အရမ္းနာတယ္"
မ်က္ရည္ပါေ၀့ခ်င္ခ်င္နဲ႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ပ်ဳိ႕ယမင္းက ကိုင္ဆုပ္ထားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူမ မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ နံရံဖက္ ေလွ်ာက္လာၿပီး ေက်ာနဲ႔မွီကာရပ္ရင္း လက္ထဲက ၀ိုင္ခြက္ကို ဟန္က်က် ေမာ့ေသာက္တယ္။
"ကဲ ေဘဘီ... ေမးတာေျဖစမ္းဟာ... ဘာလို႔ အဲ့ေကာင္မေလးနဲ႔ လိုက္သြားတာလဲ?"
"ပ်ဳိ႕က ေတြ႕ေနတာပဲ... ဘာလို႔ မေခၚလိုက္လဲ?"
"ဟြန္း...တို႔အဲ့မွာ ရွိမေနပါဘူးေနာ္..."
"အဲဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိတာလဲ... ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေနာက္ပါသြားတယ္ဆိုတာ..."
"ဒီလိုပဲ သိတာေလ..."
သူမ စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ ပ်ဳိ႕ယမင္းကို အကဲခတ္မိတယ္။
ပ်ဳိ႕ယမင္းဟာ စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလိုလုပ္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး။
လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ယူဖို႔ နည္းလမ္းေပါင္းစံုသံုးတတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီး။
ဒီအမ်ဳိးသမီးလက္ထဲက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ သူမ ဘယ္လိုပဲၾကိဳးစားၾကိဳးစား အခုထက္ထိကို မလြတ္ေျမာက္ႏုိင္ေသးတာပဲၾကည့္။
"ဧကန္ဏ... ညက ကလပ္ထဲေရာက္လာတဲ့ ရဲ ၂ ေယာက္ကို တို႔လိုက္တာ ခင္ဗ်ားမဟုတ္လား ပ်ဳိ႕ယမင္း..."
"ဟင္း...ဟင္း...ဟင္း...ဟား...ဟား...ဟား..."
၀ိုင္ခြက္ကို ကိုင္ထားရင္း အားရပါးရ ေမာ့ေတာင္ ရယ္ေမာျပစ္လိုက္ေသးတာ။
ဒါဆို ေသခ်ာေနၿပီေပါ့။
ညက သူမ၀င္သြားတဲ့ ကလပ္ထဲကို ရဲ ၂ ေယာက္ကို တို႔လႊတ္လိုက္တာ ပ်ဳိ႕ယမင္းေပါ့။
"ဒီမွာပ်ဳိ႕ယမင္း... က်မက ရွင္ေရာင္းခုိင္းထားတဲ့ မူးယစ္ေဆးေတြကို ေရာင္းေပးေနရတာေနာ္။ က်မကို ရွင္က ရဲနဲ႔တိုင္တယ္ဟုတ္လား...က်မ ေထာင္က်သြားေတာ့ေရာ ရွင္ကလြတ္မယ္လို႔ ထင္ေနတလား?"
YOU ARE READING
မက်မောစွဲလန်းရပါသော... သူမ
Romanceသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ အဆိပ်တစ်မျိုးရှိတယ်။ အဲ့အဆိပ်သင့်ရင် အမှားမှန်၊ အရှက်သိက္ခာ၊ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေကိုမေ့ပြီး သူမကိုပဲ မက်မောစွာ လိုချင်မိစေတာမျိုး။
