(Zawgyi code)
"ပိုးေလးေရ... သမီး စက္ျပင္ဆရာေတြကို ေခၚထားေသးလားဟင္?"
ေဒၚႀကီးေအးက နားမလည္ပါးမလည္ျဖင့္လာေမးတဲ့ စကားဟာ ပိုးအတြက္ မဟာအခြင့္အေရးတစ္ခုပဲ။
"ဟုတ္တယ္ ေဒၚႀကီးေအး... ပိုးေခၚထားတာ... လာၿပီ လာၿပီ။ သူတို႔ကို ဧည့္ခန္းထဲ ထိုင္ခုိင္းထားလိုက္..."
"ေအာ္ ေအးေအး..."
မာမီတို႔ ဒယ္ဒီတို႔ကိုေျပာေနရင္ ဟိုအေၾကာင္းျပ၊ ဒီအေၾကာင္းျပေတြလုပ္ေနမွာစိုးလို႔ ပိုးကိုယ္တိုင္ လိုင္းေပၚက စက္ျပင္ဆရာတစ္ခ်ဳိ႕ကို စံုစမ္းၿပီးေခၚလုိက္တာ။
ဧည့္ခန္းထဲေရာက္တာနဲ႔ စက္ျပင္ဆရာ ၂ ေယာက္ကိုေတြ႕လုိက္ရတယ္။
ပိုး အခ်ိန္မဆြဲေတာ့ဘူး။
ခ်က္ခ်င္းပဲ ပိုးကိုယ္တိုင္ ၾကိဳးေတြျဖတ္ထားတဲ့ CCTV ေတြကိုျပလိုက္မိတယ္။
"ကင္မရာလဲခ်င္ လဲရပါေစ။ ဒါေပမဲ့ ဒီအခန္းထဲက ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို အၾကည္လင္ဆံုးနဲ႔ အျပတ္သားဆံုး မွတ္တမ္းတင္ေပးထားမယ့္ CCTV ကိုပဲ တပ္ေပးပါေနာ္။ ေအာ္ ေနာက္ၿပီး အ႐ုပ္တင္မဟုတ္ဘူးသိလား။ အသံပါ ဖမ္းလို႔ရေအာင္ လုပ္ေပးေနာ္။ အဲဒီအတြက္ ကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္ပါေစ... ရတယ္သိလား"
"ဟို အသံပါဖမ္းမယ္ဆိုရင္ ဖိုင္ဆိုဒ္ေတြက ႀကီးကုန္မွာ။ အဲဒီေတာ့..."
"ဟင့္အင္း... ဆင္ေျခေတြ မလိုခ်င္ဘူး။ ကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္ပါေစလို႔ ေျပာထားတာ မၾကားဘူးလား? က်မ အ႐ုပ္ေရာ အသံပါလိုခ်င္တယ္လို႔... ေအးေနာ္ ျပန္စစ္ၾကည့္လို႔ မရဘူးဆို ရွင္တို႔ Company ကို ေျမလွန္ျပစ္မွာ"
ပိုးရဲ့ ေၾကာက္လန္႔တၾကားခ်ိန္းေျခာက္သံကိုၾကားေတာ့ စက္ျပင္သမားေတြ မ်က္လံဳးအျပဴးသားနဲ႔။
ေတာ္ေတာ္ေလး အီမိုရွင္းေတြပါသြားတယ္ဆိုတာ သတိထားမိမွ ပိုး အမူအရာကို မနည္းထိန္းရင္း Mood ေျပာင္းယူလုိက္တယ္။
ထိုလူေတြလည္း သိပ္မၾကာပါဘူး။
တစ္နာရီေလာက္ပဲၾကာမယ္။
ပိုး CCTV စက္ထိုင္အခန္းထဲကေန ထိုစာသင္ခန္းထဲက CCTV ကို ျပန္စစ္ၾကည့္ေတာ့ တကယ္ကို အ႐ုပ္က ၾကည္လင္ျပတ္သားလြန္းေနတာ။
အသံကေတာ့ ခပ္ပါးပါးပဲပါတယ္။
"အဆင္ေျပရဲ့လား ခင္ဗ်?"
"ေျပတယ္... ကဲ ေဘာင္ခ်ာေပး။ ရွင္းမယ္..."
-------------------------------------------
ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ ပိုးအလွည့္။
ပိုးဟာ မက်က္ခ်င္တဲ့ဆယ္တန္းစာေတြကို လြယ္လြယ္နဲ႔က်က္မယ္မ်ားထင္ေနတာလား ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါေရ။
သိသိသာသာ စာသင္ခန္းထဲကို ၁၀ မိနစ္တိတိေနာက္က်ၿပီးမွ ပိုး၀င္သြားလိုက္တယ္။
အမယ္ေလး ခါတိုင္း ၁ မိနစ္ေလာက္ေနာက္က်တာကို ဒင္းက ပိုးကို ေခါင္းေခါက္လိုေခါက္၊ နားရြက္ဆြဲလို ဆြဲတာေလ။
ဒီေန႔ သူမ ပိုးကို ဘာလုပ္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္မယ္။
လုပ္ခ်င္တာလုပ္။ ပိုးက ခံဖို႔အသင့္ပဲ။
ၿပီးမွ CCTV မွတ္တမ္းကို မာမီ၊ ဒယ္ဒီတို႔ဆီျပၿပီး ေနာက္ေန႔ ဂုဏ္ရွိန္၀ါတစ္ေယာက္ အိမ္ရိပ္ေတာင္ မနင္းႏုိင္ေတာ့ေအာင္ မ်က္ရည္ခံထိုးဖို႔ ပိုးအကုန္ျပင္ဆင္ထားၿပီးသား။
တိုင္ေတာဖို႔ ဒိုင္ယာေလာ့ကိုေတာင္ ခ်ေရးထားၿပီးသား။
ပိုး စာသင္ခန္းထဲ၀င္လာလိုက္တယ္။
ပိုးကိုျမင့္တာနဲ႔ သူမက လက္မွ Apple watch ကုိ ငံု႔ၾကည့္တယ္။
"ေနာက္က်တယ္ ပိုးပု၀ါ..."
"ဟုတ္တယ္ေလ။ ေနာက္က်တယ္ေလ... အဲ့ေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ?"
"ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့..."
ေျပာရင္း သူမက ထိုင္ေနရာ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္ေပၚကေနဆင္းလာၿပီး ပိုးအနားေလွ်ာက္လာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ပိုးေရွ႕မွာ ရပ္တယ္။
ပိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း အနီးနားက အသီးႏွံေတြထည့္ထားတဲ့ ျခင္းထဲမွ ပန္းသီးတစ္လံုးကို လွမ္းယူတယ္။
ပိုးကို စိုက္ၾကည့္ေနရင္း အားနဲ႔အင္နဲ႔က်ိတ္ၿပီးပန္းသီးကို ေဖာက္ခနဲ ျမည္ေအာင္ကိုက္တယ္။
ေမး႐ိုးေတြ တင္းခနဲေထာင္လာတဲ့အထိ ပန္းသီးကို အံက်ိတ္ကာ ၀ါးတယ္။
ပန္းသီးႏုႏုေလးကို အဲ့ေလာက္ေတာင္ ၀ါးဖို႔ လိုလို႔လားဟင္?
CCTV တပ္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္ ပိုးက သူမကို ေၾကာက္တတ္ေနၿပီဆိုေတာ့ အလိုလို ေၾကာက္စိတ္တို႔ၾကြလာကာ တံေတြးမ်ဳိခ်သြားမိတယ္။
"ဂလု..."
"ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့... ေနာက္က်တာကို တို႔မုန္းတယ္ဆိုတာ မင္းသိတယ္ေနာ္။ ေျပာထားၿပီးသားမို႔လား?"
"အင္း... ေျပာ... ေျပာထားတယ္ေလ။ ဒါမဲ့ ပိုးမုန္းတာကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားမသိေသးဘူးမို႔လား?"
"မသိေသးဘူး... မေျပာနဲ႔။ မသိခ်င္ဘူး"
"နားေထာင္... သိေစ့ခ်င္လို႔... ေျပာျပမယ္။ ပိုးက အခ်ိန္တိက်ရတာကို မုန္းတယ္။ စာက်က္ရတာကို မုန္းတယ္၊ စာဖတ္ရတာကိုမုန္းတယ္၊ စာမက်က္လို႔ စာမတတ္ျဖစ္လည္း ပိုးအတြက္က ဘာမွမလိုဘူး။ ဒယ္ဒီမာမီတို႔က ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေနတာ။ ဒီေတာ့..."
"အိုေက... ရၿပီ... ဒါဆို ပိုးပု၀ါရဲ့သေဘာပါ... ဟုတ္ၿပီလား?"
အံမယ္... ခါတိုင္းနဲ႔ တကယ္မတူတာေနာ္။
ပန္းသီးကိုသာ အားနဲ႔အင္နဲ႔ ဖိဖိၿပီး ၀ါးစားေနတာ၊ ပိုးကိုေတာ့ သူမက အၿပံဳးေလးနဲ႔ တုန္႔ျပန္တာေတာ့။
ေအးေဆးပဲေနာ္။ ပန္းသီးကို ကုန္ေအာင္ေတာင္ မစားေတာ့။
ကိုက္ထားတဲ့ ပန္းသီးအက်န္ကို အခန္းေထာင့္က အမႈိက္ပံုးေလးထဲသြားလႊင့္ပစ္တယ္။
ၿပီးေတာ့ သူမရဲ့အိတ္ကိုလြယ္ၿပီး အခန္းထဲက ထြက္သြားဖို႔လုပ္တယ္။
ဟယ္... အဲ့ေလာက္ေတာင္ လြယ္ေနလားဟင္?
အို ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုးပု၀ါတဲ့။ ဘာမဟုတ္တာေလးနဲ႔ တက္လာတဲ့ ဂုဏ္ရွိန္၀ါကပဲ မွားတယ္ဆိုတာ ခုေလာက္ဆို သိမွာေပါ့။
စိတ္ထဲ ေပ်ာ္သြားရမွာေနာ္။
ဒါမဲ့ ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး။ ေလးဖိန္႔ဖိန္႔ျဖစ္ေနတယ္။
အခန္းထဲက ထြက္သြားတဲ့ သူမေက်ာျပင္ကိုေငးၾကည့္ရင္း လြမ္းေဆြးသလိုလိုႀကီး။
"အားးးး ဘာလဲဟယ္?"
ပိုး မလိုခ်င္စြာျဖင့္ ေအာ္ျပစ္လိုက္မိတယ္။
"ခုခ်ိန္မွာ ပိုးက ေအာင္ႏုိင္သူပါေနာ္..."
"ဘယ္သူက မင္းကို ေအာင္ႏိုင္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္တာလဲ?"
အသံၾကားလုိ႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမ။
ဟယ္... အခုေလးတင္ ထြက္သြားတာ၊ အခုေလးတင္ တံခါးဖြင့္ၿပီးျပန္၀င္လာတာ။
"ခင္ဗ်ား ျပန္သြားၿပီဆို?"
"ေျပာလိုက္မိလား?"
"ဟမ္..."
"ေဖာက္..."
"အား..."
သူမ ေျပာတဲ့စကားကို မၾကားလို႔ ျပန္ၿပီး ဟမ္လို႔ ေမးလိုက္မိတဲ့ ပိုးရဲ့ နဖူးကို သူမက အားနဲ႔ ေတာက္ခ်လိုက္တာ။
"ဟာ.... ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္တာလဲ?"
"နဖူးကိုေတာက္တာ။ ဆရာမကို မ႐ိုေသလို႔"
"ခင္ဗ်ားကို ပိုး ဘာလုပ္လို႔လဲ?"
"မင္း ဘာမွလည္း လုပ္လို႔မရဘူး။ လုပ္ခ်င္းလုပ္... တို႔ကပဲလုပ္မွာ..."
"ဆရာမျဖစ္ၿပီး..."
"ေအး... ဆရာမျဖစ္ၿပီး အႏုိင္က်င့္တယ္လို႔ေျပာခ်င္တာလား? ဟုတ္လား?"
"ဟုတ္တယ္... ဟုတ္တယ္... မဟုတ္လို႔လား?"
"ဟုတ္တယ္ေလ။ အႏုိင္က်င့္တယ္ေလ... မင္းက မေက်နပ္ဘူးလား?"
"မေက်နပ္ပါဘူး။ ဘယ္သူက ကိုယ့္ကိုအႏုိင္က်င့္ေနတာကို ေနရင္းထိုင္ရင္း ေက်နပ္ေနႏုိင္မလဲ?"
"ေအး မေက်နပ္ဘူးဆိုရင္ မင္း တို႔ကို အလုပ္ျဖဳတ္လိုက္ေလ..."
"အမယ္ေလး... ေလး... ေလး... မရလို႔ပါေနာ္။ အလုပ္ျဖဳတ္လို႔မရလို႔ပါ။ မာမီနဲ႔ ဒယ္ဒီ့ကို ခင္ဗ်ားဘာေတြေပးၿပီးေပါင္းထားလဲမွမသိတာ။ အရင္က ဆရာေတြဆို ပိုးပု၀ါ တစ္ခ်က္ေခါင္းေ၀ွ႕လုိက္တာနဲ႔ ျပဳတ္ေလ့ရွိခဲ့တာ။ အခု ခင္ဗ်ားနဲ႔မွ... မာမီကေလ ခင္ဗ်ားကိုဆို အထိကို မခံတာ။ ခင္ဗ်ားကို မာမီေရာ ဒယ္ဒီက က်ိတ္မ်ားၾကိဳက္ေနလားမသိပါဘူး..."
"ဒါက သူတို႔ကိစၥ... တို႔ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ မသင္ေစ့ခ်င္ေျပာ။ တစ္ခါတည္း ထြက္သြားမယ္..."
"မသင္ေစ့ခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒါမဲ့ ထြက္သြားေအာင္ေတာ့ မလုပ္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္..."
"ဘာလဲ... အဲ့ေလာက္ေတာင္ စြဲလန္းေနတာလား?"
"ေဒၚဂုဏ္ရွိန္၀ါ... စကားေျပာဆင္ျခင္ပါ..."
ပိုးရွက္ၿပီးေအာ္ျပစ္လိုက္မိတယ္။
သူမ ေအာင္ႏုိင္သူလို မဲ့မဲ့ေလးၿပံဳးရင္း ထံုးစံအတိုင္း စားပြဲေပၚမွာ တက္ထိုင္တယ္။ ေျခေပၚ ေျခခ်ိတ္ၿပီး။
"မင္းစာေတြျပန္ဆိုရမွာ... ဒီေန႔။ ခက္ဆစ္ေတြအကုန္လံုး..."
"အစကေန စေမးမွာလား?"
"ဟင့္အင္း တို႔ၾကိဳက္သလိုေမးမွာ။ မင္းက မွန္ေအာင္ေျဖရမယ္..."
"မရရင္ေရာ...???"
"ခက္ဆစ္တစ္လံုးမရရင္... တစ္ခါနမ္းမယ္..."
"နမ္းမယ္????"
"အနမ္းမခံခ်င္ ခက္ဆစ္တစ္လံုးအတြက္ ထိုင္,ထ, 3 ခါ"
-------------------------------------------
"ပိုးမဟုတ္ပဲ မေျပာဘူး မာမီရဲ့။ ဒယ္ဒီပါ လာ... လာလိုက္ၾကည့္။ ပိုးကို သူစာလာသင္တာ တစ္ပတ္ေတာင္မရွိေသးတာ။ ခက္ဆစ္ေတြအကုန္လံုး ရေနႏုိင္ပါ့မလား... မာမီ ေျဖေလ... ေျဖေလ... မာမီဆိုရင္ေရာ က်က္ႏုိင္မလား?"
"ေအး ပိုးက မရဘူးဆိုေတာ့ ပိုးကို သူက ဒဏ္ေပးတယ္မို႔လား?"
"ဟာ... မာမီ... ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္ဆိုတာ တကယ္ေကာင္းတာ။ ဒါေပမယ့္ အခုက သူက ဒဏ္ေပးတာမဟုတ္ဘူး။ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ေနတာႀကီးေလ... မာမီ ခက္ဆစ္တစ္လံုးကို ထိုင္ထ ၃ ခါတဲ့"
"ပိုးေလး... ငါ့သမီးေလး ေပါင္ပါ ကြတတ ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ့... ဂုဏ္ရွိန္၀ါ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဒဏ္ေပးလိုက္လို႔လဲ?"
ပိုးဟာ တကယ္ပဲ ေပါင္က ကြတတျဖစ္ေနရတယ္။
တစ္လံုးမွားတိုင္း ထိုင္ထ ၃ခါ လုပ္ရင္း လုပ္ရင္းနဲ႔။
ပိုးကလည္း အလံုးတိုင္းလိုလိုမွားေနေလေတာ့။
ဘယ္ရမလဲ? ပိုးကလည္း အၾကံနဲ႔။ သူမ ပိုးကို နဖူးေတာက္တာေတြလည္း CCTV မွာရွိေနမွာေလ။
အခု မာမီတို႔ကို အဲ့ဒီ CCTV အခန္းထဲေခၚလာခဲ့တာ။
ၾကည့္ၾကပါေစ။ သူတို႔ရဲ့သမီး ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကို ဂုဏ္ရွိန္၀ါ ဘယ္ေလာက္ေတြေတာင္ အႏိုင္က်င့္ေနတာလဲဆိုတာ သူတို႔ေတြျမင္ၾကပါေစ။
ျမင္ၿပီးမွ သူတို႔ေတြ ဒီဆရာမကို ခန္႔ခဲ့မိလို႔ ေနာင္တေတြ တစ္သီႀကီးရၾကလိမ့္မယ္။
"ပိုး မာမီတို႔က ဘာကိုၾကည့္ရမွာလဲ?"
"သူ ပိုးကို စာလာသင္တဲ့အခ်ိန္ကို ရစ္ၾကည့္လိုက္"
"ၾကည့္ၿပီးၿပီေလ"
"အဲ့ေတာ့ မာမီတို႔ ေတြ႕ၿပီလား?"
"ဘာကိုေတြ႕ရမွာလဲ?"
"ဘာကိုရမလဲ မာမီရဲ့။ သူ ပိုးကို အႏုိင္က်င့္တာေတြကိုေလ..."
မာမီက ပိုးေျပာတာကို နားမလည္သလို မ်က္လံုးအျပဴးသားႀကီးနဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။
ပိုးစိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့။
ခ်က္ခ်င္းပဲ သူမ စာလာသင္တဲ့အခ်ိန္ကို ပိုရစ္ၿပီး ၾကည့္လိုက္မိတယ္။
"ဟမ္... ဟာ..."
CCTV မွတ္တမ္းထဲမွာ ပိုးကို သူမ နဖူးေတာက္တာ၊ ထိုင္ထလုပ္ခုိင္းတာ ဘာညာ တစ္ခုမွ မပါဘူး။
ပါတာက ပိုးဟာ စာသင္ခန္းထဲကို သတ္မွတ္ထားတာထက္ ေနာက္က်ေအာင္ လာခဲ့မိတာရယ္၊ သူမကို မထီေလးစားနဲ႔ ေျပာဆိုခဲ့မိတာေတြပဲပါတယ္။
"ပိုး... သမီးေလး ေျပာေတာ့ တစ္မ်ဳိး။ ဒီမွာ မာမီတို႔ ျမင္ရေတာ့ တစ္မ်ဳိးပါလား?"
"ဒီေနာက္က... ဒီေနာက္က ဟာေတြေရာ။ ဒီေနာက္က ဖိုင္ေရာ?"
"ဘယ္ဖိုင္လဲ?"
"CCTV ဗီဒီယိုဖိုင္ေပါ့ မာမီရဲ့။ ဘယ္ဖိုင္ျဖစ္ရမလဲ?"
"ဂုဏ္ရွိန္က သူစာသင္ေနတာကို ေစာင့္ၾကည့္သလိုျဖစ္လို႔တဲ့ CCTV တပ္တာကို မၾကိဳက္ဘူးဆိုလို႔ မာမီတို႔က ဖ်က္ေပးထားတာ..."
"ေအာ္ ပိုးေလး ဒယ္ဒီေျပာဦးမယ္။ ပိုးစာက်က္လား မက်က္လားသိခ်င္လို႔တဲ့... ဂုဏ္ရွိန္က ပိုးရဲ့စာၾကည့္ခန္းနဲ႔ ပိုးရဲ့အိပ္ခန္းကို CCTV တပ္ခုိင္းထားတယ္။ သူ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္လို႔တဲ့"
"ေသစမ္း... ပိုးပု၀ါ..."
ပိုး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ နဖူးကို အားနဲ႔ ျပန္႐ိုက္မိတာကို ဒယ္ဒီနဲ႔မာမီက နားမလည္သလို စိုက္ၾကည့္ေနၾကေသးတာေလ။
-------------------------------------------
ဆက္ရန္...
-------------------------------------------
(Uni code)
YOU ARE READING
မက်မောစွဲလန်းရပါသော... သူမ
Romanceသူမရဲ့နှုတ်ခမ်းမှာ အဆိပ်တစ်မျိုးရှိတယ်။ အဲ့အဆိပ်သင့်ရင် အမှားမှန်၊ အရှက်သိက္ခာ၊ ကိုယ်ကျင့်တရားတွေကိုမေ့ပြီး သူမကိုပဲ မက်မောစွာ လိုချင်မိစေတာမျိုး။
