YARALASAR 5

5.Bölüm

Sedef kendine doğrultulan silahtan habersiz diğerleriyle konuşmaya devam ediyordu.

Hissediyordu aslında, kendi içinde kötü his diye adlandırdığı hissi, ona bugün birşeyler olacağını anlatıyordu fakat o ısrarla anlamak istemiyordu.

Önündeki boşluğa çevirdi bakışlarını, dalgın dalgın bakarken içindeki his ona daha fazla baskı yapıyordu.

İçinde onu boğan hise daha fazla kayıtsız kalamadı ve solunda oturan Kuzeye dönerek "Kuzey bana yardım et" dedi diğerleri yoğun bir tartışmada olduğu için onları duymuyorlardı.

Kaşlarını çatan Kuzey "ne konuda?" diye sordu.

Sedef başını Kuzey'in omzuna yaslayarak konuşmaya başladı

"İçimde berbat bir his var, kalbim sıkışıyor boğuluyor gibi hissediyorum sanki...sanki bugün birine birşey olacak" dedi.

Kuzey'in kaşları şaşkınlıkla havalanmıştı çünkü aynı hislerden ondada vardı evet Öz kardeşi gibi gördüğü kıza birşeyler olacağını oda hissediyordu.

Kuzey'in şaşkın halini gören Sedef "Ne oldu?" diye sordu.

Kuzey "aynı hislerden bende de var bugün kötü bir gün gibi hissediyorum" dedi.

Sedefin sebepsiz yere gözleri dolmuştu başını yukarı kaldırıp nefret ettiği yıldızları izlemeye başladı böylece akacak olan gözyaşlarınıda geri göndermişti.

Kuzey Sedef'e doğru dönerek alnına bir öpücük kondurdu ve onu kollarının arasına çekip sıkıca sarıldı.

Sedef normalde böyle duygusal anları sevmezdi fakat içinde öyle birşey vardı ki bu duygusal anı dağıtacak bir söz bile söyleyemiyordu.

Diğerleride ortamdaki gergin havayı hissetmişlerdi komuşmalarını bitirerek Kuzey ve Sedefe doğru döndüler.

Sedef Kuzeyden ayrılıp konuşmaya başladı "içimde berbat bir his var bugün birşey olacak burada tek başımıza kalmayalım" dedi ve ayağa kalktı diğerleri ona anlamaz gözlerle bakarken Kuzeyde sözleriyle Sedefi desteklemişti "Kedicik haklı burada durmayalım"

Naz "öf ne güzel duruyorduk işte hem Arıza sen hüzünlü duygulardan nefret edersin şimdi niye bu haldesin her an ağlayacak gibi bakıyorsun." dedi Naz halinden çok memnundu ve kalkmak istemediği için konuyu saptırmaya çalışıyordu. Çınar da yukarıda Elvan ve Evren ile olduğu için  sessizdi bu huzurlu havanın tadını çıkarmak istiyordu, birazdan olacaklardan habersiz.

Ecrin de başını sallayarak "evet Sarmaşık basit bir his sonuçta birazdan geçer, zaten biraz daha konuşur kalkarız" diyerek Naz'a destek çıkmıştı.

Sedef sıkıntıyla oflayıp "Bakın bu basit bir his değil içimde gerçek bir sıkıntı var Lütfen içeri geçelim." dedi

Hakan da Sedefin haline bakıp "Sakar haklı gibi o 'lütfen' gibi rica kelimeleri kullanıyorsa durum ciddi demektir" deyip ayağa kalkmıştı Yiğit ve Efe de başlarıyla onaylayıp ayağa kalkınca Kuzey de kalkmıştı.

Hayla Naz ve Ecrinin oturduğunu gören Sedef sinirle bir ayağını yere vurup "illa açmamı istiyorsunuz değilmi söylüyorum bugün birine birşey olacak gibi hissettiğim için sizi içeriye götürmeye çalışıyorum fakat siz ısrarla burada kalıyorsunuz!" dedi öfkeyle.

Ecrin de göz devirip ayağa kalktığında bir tek Naz kalmıştı. Tüm gözler Naz'a  çevrildiğinde Naz bıkkınlıkla oflayıp "siz gidin ya ben birazdan  gelirim" dedi.

Yiğit diğerlerine bakıp "Eğer Nazbüke burada duracaksa bende buradayım" dedi.

Sedef "Allah belanızı versin!" diyerek iğneleyici bakışlarını hem Yiğite hemde Naz'a dikmişti.

Not:eğer kitap okurken müzik dinlemeyi seviyorsanız buradan itibaren üzgün veya aşırı hüzünlü bir müzik açmanızı öneririm benim tavsiyem ~bu kaçıncı kayboluşum~ ben bu şarkıyla yazdım bu kısmı.

Onları izleyen Hazard artık çok sıkılmıştı kanatmak istiyordu birilerini ve bunu Sedefin üzerinde yapacaktı.

Hazard Sedefin tam kalbine hedef almıştı tetiğe bastığı an artık Sedef Sipahi bu hayatta olmayacaktı.

Hazardın parmağı tetiğin üzerinde durdu tam basacaktı ki duyduğu küçük kız sesi onu engellemişti.

"Anne gitme!" demişti Elvan Sipahi. Aslında bunu Çınarın ona yaptığı bir şaka için söylemişti fakat bu Hazardın çok içine dokunmuştu oda annesiz büyümüştü çok iyi bilirdi Annesizliği peki şimdi kendi çektiği acıların aynısı bu küçük çocuğa yaşatmış olmayacak mıydı?

Bir an Elvanın yerine kendini koydu hiç görmediği annesini düşündü karşısında kanlar içinde kaldığını ve artık yanında olmayacağını. Kanı donmuştu Hazardın, şu ana dek öldürdüğü hiç bir kurbanı için üzülmemişti aksine bu onu sevindirmişti fakat şuan içinde biryerler acıyordu uzun zaman önce unuttuğu kalbi acıyordu.

Elvan Ağlayarak Sedefin boynuna atlamış tek bir kelimeyi sayıklıyordu.

Gitme.

Belkide hissediyor diye düşündü Hazard.

Evet Elvanda hissediyordu, bu yüzden Çınarın yaptığı şaka dan bu kadar etkilenmişti.

Hazard girdiği duygusal havadan oldukça sıkılmıştı onun neyi neydi ki vicdan. Hazard yıllar önce o yetimhanede gömmüştü vicdanını şimdi neden canı acıyordu. Bunu sevmemişti bencildi o kimseyi düşünemezdi yaşadığı hayat ona bunu öğretmişti.

Sedef Elvana bakıp "Ne oldu bakalım birtanem anne seni bırakırmı hiç?" diye sordu.

Elvanın sözleri ise herkesi dumura uğratmıştı.

"A-anne sana birşey olmasın tamam mı gitme benden, ben sensiz yapamam ki yaşayamam eğer seni üzüdüysem de çok özür dilerim lütfen beni bırakma" diyerek hıçkırdı

Sedefin gözleri dolmuştu Elvanın neden böyle düşündüğünü anlamamıştı fakat bu sözler çok canını yakmıştı içine dokunmuş zoruna gitmişti gözünden bir damla yaş akıp yanaklarına doğru süzülürken "Bırakmam Annem." diye fısıldayıp Kızına sımsıkı sarılmıştı.

Kuzey "küçük kedicik herkesi ağlatmayı nasıl başardın?" dediğinde herkes nihayet birbirine bakmayı akıl etmişti Sedef hepsine göz gezdirdiğinde Efe Ecrin ve Naz ın çoktan gözlerinin kızardığını, Hakan ve Yiğit'in dolu gözlerle Elvana baktığını ve Kuzeyin duygu dolu gözlerle kendisini izlediğini görmüştü.

Sedef Elvanı kucağından indirip yere koydu ve başına öpücük kondurup "asla bırakmayacağım" dedi gülümseyen Elvan "Teşekkür ederim" deyip ön bahçeye doğru yürümeye başlamıştı.

Hazard daha fazla beklemeyip vicdanını kenara attı ve tetiğe bastı.

Önce bir silah sesi ve sonra ilk kurşun Sedefin bedenindeydi.

Fakat bir şey olmuştu Hazard belkide ilk defa bir cinayet işlerken eli titremişti ve kurşun Sedefin kalbi yerine kalbine çok yakın bir noktaya girmişti.

Hazard sinirle 2.defa tetiğe bastığında bu seferde Sedefi karnından vurmuştu.

Hazard bir eline birde silahına bakıp küfretti ve daha fazla oyalanmadan arkasını dönüp çekip gitti.

En son içinden geçirdiği şey ise

Eğer şansın varsa yaşarsın yoksa da ölürsün Sedef Sipahi.

Bölüm Sonuu!! Nasıldı bu bölüm hakkında düşüncelerinizi gerçekten çok merak ediyorum ben kaos seven bir tipim ve karakterlere acı çektirmeye bayılıyorumm :) bu nedenle bu bölümü yazmak benim için heyecan vericiydi sizin için nasıldı? Lütfen yazınn birde takip edip oylarsanız çok sevinirimm sizi seviyorumm♡♡♡