Harry Potter i przepowiadacz snów

Rozdział 22 - Przepowiednia o siostrze, Kontrakt i Dolina Godryka

Kobieta, zwana Reginą, spojrzała na niego i odpowiedziała:

- Dobrze więc, przedstawię ci się. Nazywam się Regina Meropa Kasandra Hoof i jestem siostrą-bliźniaczką tego oto Toma Marvolo Riddle'a nazywanego też Lordem Voldemortem – wskazała podbródkiem na bladego mężczyznę, który z jej pomocą próbował wstać. Ci, którzy zostali wytrzeszczyli na nich oczy – Tak, mam brata-bliźniaka, tak jak ty Harry Potterze masz za bliźniaka Jacoba, który właśnie zasnął – dodała pokazując na nieprzytomnego szatyna nieopodal nich. Siedzieli przy nim Susan, Ernie, Alex i Hermiona.

- Jak to? – spytał zaskoczony zielonooki, który pierwszy otrząsając się z szoku.

- Tak to, Potter! Mam siostrę i dzieci! Zadowolony? Teraz zapłacisz za to, że rzuciłeś na mnie te zaklęcia! – I wycelował w niego różdżkę. Już miał wypowiedzieć zaklęcie, gdyby nie to, że Regina chwyciła go delikatnie za przedramię dzierżącą różdżkę. Spojrzała na niego łagodnym wzrokiem i powiedziała:

- Tom, uspokój się, proszę – powiedziała stanowczo, ale łagodnie – Opuść proszę różdżkę i zostaw go na razie w spokoju. Możesz być pewien, że do waszego ostatecznego pojedynku dojdzie, ale nie dzisiaj, nie jutro, nie pojutrze, ale możesz być pewien, że dojdzie. Poza tym, chłopak nie jest jeszcze gotowy na ostatni pojedynek z tobą. Ty również nie jesteś gotów na śmierć. Wiesz co mam na myśli – Czarny Pan patrzył na siostrę zezłoszczony, potem odezwał się już milszym tonem:

- Czy chcesz żyć ze mną, jak rodzina? – spytał w mowie węży, ponowiąc próbę sprzed 40 lat. Ta patrzyła na niego bez zmrużenia oka. Po chwili westchnęła teatralnie i odparła:

- Znasz przecież odpowiedź, bracie. Nie przyłączę się i nie będę z tobą mieszkała – stwierdziła, również w tym języku nad wyraz spokojnie. Voldemort zmrużył oczy z niezadowoleniem – Harry, chodź ze mną do twego brata – powiedziała spojrzawszy na Wybrańca ignorując Toma II.

- Nie! On ma tu zostać, by zapłacić za to, co mi zrobił przed chwilą! – Riddle miał zaciśnięte dłonie w pięść, gdy krzyczał na swoją jedyną siostrę. Pani Hoof spojrzała na niego i z anielskim spokojem oświadczyła:

- Chłopak to zrobił tylko po to, by chronić Albusa, którego uczyniłeś Śmierciożercą wbrew jego woli. Źle zrobiłeś, Tom. Ostrzegam cię, bracie: Znak zostanie usunięty z ich przedramion przez naszego przodka, gdy tylko ożyje – oświadczyła spokojnie.

- Jego nie można usunąć!! To niemożliwe!! – oburzył się.

- To jest możliwe, a Jack musi wypowiadać proroctwa, bo takie jest jego przeznaczenie i...

- Stop! Zaczekajcie oboje! Voldemort, poczekaj chwilę, chcę wysłuchać twojej siostry – przerwał jej, gdy zauważył, że oczy Riddle'a jarzą się czerwienią, więc musiał interweniować. Spojrzał na kobietę z pytającą miną – O co chodzi z moim bratem? – spytał.

- On jest Przepowiadaczem...

- Jest Przepowiadaczem Snów. Wiem. Mówił mi o tym nie długo po tym, jak go odbiłem ostatnim razem z Piekielnego Dworu i wiem jakie ma zdolności oraz o przepowiedniach i snach w Mieście Druidów – przerwał jej.

- Chcę ci powiedzieć, że Jack ma teraz proroczy sen, a gdy się przebudzi przepowie nam proroctwo – oświadczyła podchodząc do śpiącego szatyna i nachylając się nad nim.

- Rozumiem – powiedział, spojrzawszy w kierunku brata.

- Skąd pani zna Jacka? – spytała Hermiona będąca najbliżej Puchona.

- Kilka dni po waszych narodzinach przybyłam do waszego domu – spojrzała na Harry'ego – Miałam uczucie, że coś się zaczyna dziać w otoczeniu Potterów – wyjaśniła.

- Czułaś? Jak to? – spytał Harry.

- Bo Regina jest medium – odezwał się zirytowany Voldemort. Wszyscy na niego spojrzeli.

- Medium? – spytał Ron.

- Tak, ale nie takim jak Sybilla. Ja mam te same zdolności co ona, ale ja w przeciwieństwie do niej wiem więcej i wyczuwam, kiedy będę wypowiadała proroctwo. Tom, muszę ci coś powiedzieć. Percy powiedział mi w dniu naszego pierwszego spotkania w Dziurawym Kotle, że nasz ród miał zdolność przewidywania przyszłości, lecz tylko kobiety ją dziedziczyły co trzecie pokolenie – wzruszyła skromnie ramionami – Miałam szczęście – westchnęła – i moja córka – dodała spojrzawszy na nią.

- Ale powiedziałaś, że dziedziczycie tę zdolność co trzecie pokolenie – zauważył Harry.