Ölümüm Yakın

1.6K 74 9
                                    

Bölümde söylüyorum. Lütfen sövmeyelim.

Ayrıca verelim lütfen ( oyu)

Bölüm şarkısı: Unutama Beni
Yalın- Her Şey Sensin

#####

Duru.

Kalp atışlarımız duyuluyordu. Az önce yaşananların etkisi hala sürüyordu. Dudaklarım onun tadıyla ıslanmıştı. Çok büyüleyiciydi. Daha önce de öpüştüğüm anlar olmuştu ama hiç böyle olmamıştı.

Ben pişman değildim. Onunla yeni tanışıyor ve görüşüyor olmamıza rağmen bu öpücük tuhaf bir şekilde normal gelmişti. Hatta mükemmel.

Alnım onun alnına yaslandığında derin nefesler alıyordum. Elleri sırtımdan kayıyordu. Bir eli belimi tutup kendine çekmişti. Anlaşılan o da etkisinden çıkamamıştı.

Sonra dudaklarını tekrar hareket ettirmeye başladı. Bu sefer alnıma bir öpücük kondurduktan sonra tüm yüzümü öpmeye başladı. Ne kadar yapsa da az geliyor gibiydi. Dudaklarının son durağı dudaklarım olduğunda ben de öne atıldım. Bu sefer ki biraz daha sakin ve tutkulu bir öpüşmeydi. Tadını çıkarıyor gibiydik.

Üst dudağını emdiğimde inlemeye benzer bir ses dudaklarından ayrıldı. O da aynı şeyi benim alt dudağıma yapıyordu. Dudaklarım her ne kadar acıdan sızlasa da bunu önemsemiyordum. Atmosfere kapılmıştım.

Dudaklarımız birbirinden ayrıldığında ilk kez ayrılıp gözlerinin içine baktım. Gözleri parıl parıldı. Duygu akıyordu. Ama hangisi olduğunu yakalayamamıştım. Onun da dudakları benim ki gibi şişmişti. Yüz ifadesine bakılırsa dağılmış gibiydi. Koyu renk saçı alnına dökülmüştü. Hafiften çıkmaya başlamış sakallarına elimi koyduğumda beni rahatsız etmedi. Cildi çok temiz ve güzeldi. Hele ki gözleri, yakından daha güzeldi. Onun bu dağınık hali daha çok hoşuma gitmişti. Çünkü bunun sebebi bendim.

Sonra gerçekliğe döndüm. Tüm bağımı koparmayı planladığım adamla öpüşmüştüm. Hem de deliler gibi. Bu çok yanlıştı lakin pişman değildim. Onu kendimden uzaklaştıramıyordum. Bunu ona yalan söyleyerek yapamazdım. Ona tüm gerçekliği anlatmalıydım.

Yüzümdeki garip hali gördüğünde o da gerçek ana döndü. Kaşları tekrar çatıldı.

"Ne oldu? " Ses tonu kaygılıydı. Pişman olduğumu düşünüyor olmalıydı.

"Biz.. Seninle olamayız. " Dedim ondan geriye çekilerek. Yalnız dikkat etmemiz gereken detay hala kucağında olmamdı.

"Neden" Dedi üzgünce. Bunun gerçek olmadığını kanıtlamak istiyor gibiydi.

"Ben seni haketmiyorum. " Dedim. Mümkünmüş gibi kaşları daha da çatıldı. Artık eski mevzuya geri dönmüştük. Öpüşmenin atmosferi yok olmuş gibiydi.

"Yine söyledim yine söylüyorum. Asıl ben seni haketmiyorum. Şu düşünceyi saçmalamayı bırak artık. " Dedi hafif sitemli bir sesle. Keşke tek sıkıntı bu olsaydı. Ama her şey bununla sınırlı değildi. Sebebini bilmesi gerekiyordu. Bilmesi ve benden uzak durması.

Kucağından kalktığımda kendimi toparlamaya çalıştım. O hala orada oturuyordu. Gözlerinde hafif bir kırgınlıkla benim onun kucağından kalkmamı izliyordu. Her şeyi yanlış anlıyordu.

"Bu öpücükten asla pişman değilim. " Dediğimde omuzları biraz rahatlamış gibi hareket etti. Lakin hala gergindi.

"Ama? "

"Bu işin sonunda üzüleceksin. O yüzden olmaz. "

O da benim gibi kendine gelip ayağa kalktı. Tam karşıma geçtiğinde kendini bana daha da yaklaştırdı. Soru sorar gibi bakan gözleri her şeyi anlatıyordu.

Doktor Hanım ( Gerçek Aile) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin