Doktor Hanım ( Gerçek Aile)

Kıskançlık

İşte yeni bir bölüm daha.

Oy kullanmayı unutmayın. Bu bölüm oy sınırı belirliyorum. 20 oy , 20 yorum sınırı olduğunda yeni bölüm gelecek.

Bence bunu yapmak mümkün.

Hadi başlayalım.

&&&&&

Batuhan Demir.

Adliyede son kalan işlerimi tamamladıktan sonra artık benim için çıkma vakti gelmişti. Kolumdaki saate baktığımda Duru ile buluşmamıza 1 saat vardı. Eve gidip hazırlandıktan sonra onu alacaktım. Kendisi gelmek istemişti ama ben ısrar edince kabul etmişti.

Onu ilk hastanede görmüştüm. Kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu. Güzeldi, güzel kadındı. Ama beni ona çeken şey masumluğu ve temizliğiydi. İlk baktığımda bunu anlamıştım. Ki ayrıca çok çalışkan biriydi. Tanrıça gibiydi.

Çok kadınlarla ilişki yaşayan biri değildim. Birkaç kişiyle görüşmüştüm ama onlarla aramda böyle bir elektrik olmamıştı. Ama Duru benim için ilk görüşte hoşlanma gibiydi. Ona aşık değildim ama kesinlikle ondan etkileniyordum. Gülüşü kendine hayran bıraktıracak türdendi.

Dün ona çiçeği vermeye gittiğimde morali gerçekten kötüydü. Ne olduğunu sorsam da söylememişti. Bende onun özelidir deyip kurcalamamıştım. Sonra ona sarılıp kokusunu içime çekmiştim. Büyüleyiciydi.

Tam odamdan çıkacakken odanın kapısı açıldı. İçeri bir diğer savcı arkadaşım Giray girdi. Onun burada ne işi vardı?

"Ooo Batu, ne bu acele? Niye bu kadar erken çıkıyorsun? " Diye sordu samimiyetle. Onunla yakın arkadaştık. Burada en yakın olduğum kişiydi.

Normalde biraz daha kalırdım ama bugün işlerimi erken bitirmiştim. "Bir buluşmam var, onun için erken çıktım. " Dediğimde bir kaşı havaya kalktı ve gülümsedi. Bir elini omzuma vurdu.

"Vayy, kim bu şanssız kişi? " Diye sorunca istemsizce gülümsedim. Ondan bahsetmek hoşuma gidiyordu. Onu düşünmek de hoşuma gidiyordu. Gerçi bu sıralar aklımdan çıktığı söylenemezdi.

"Geçen gün annemi ameliyat eden doktor. İlk gördüğüm anda ondan hoşlandım. Mükemmel birisi. Çok kibar ve nazik bir hanımefendi. " Dedim kısaca. Onu burada anlatmaya başlasam uzar giderdi muhabbet. O yüzden kısa kestim.

Hastaneyi duyunca kaşı havaya kalktı. Hangi hastane olduğunu biliyordu. Yüzündeki ifade biraz değişti. "Adı neymiş Doktor'un? " Diye sordu. Ciddi bir yüz ifadesiyle benden cevap bekliyordu.

"Adı Duru. Soy adını söylemedi. Sen tanıyor musun? " Diye cevapladığımda kaşları daha da çatıldı. Cevap verecek oldu ama ağzı tekrar kapandı. Konuşmakla konuşmamak arasında kaldı. Onun Duru ile ne alakası vardı?

O cevap vermedikçe bende biraz gerginleşmeye başlamıştım. "Yok oğlum nereden tanıyacağım. " Dedi alaycı bir sesle ama içimdeki şüphe sönmemişti. O da mı Duru'dan hoşlanıyordu?

"Neyse ben çıkıyorum sana kolay gelsin. " Deyip hızlıca çıktı. Onun bu anı değişimi beni sinir etse de bir şey söylemedim. İçimdeki mutluluğu ve heyecanı söndüremezdim. Bu yüzden hemen adliyeden çıkıp eve gittim.

Hızlı bir duş alıp şık bir şekilde giyindim. Kıyafetlerime özen gösteriyordum. Ama onun karşısında daha da özenli durmak istiyordum. Bu yüzden hazırlanırken ayrıca dikkat ettim. Geçen gün yeni aldığım saati de koluma takıp hazırlandım.

Onunla markette karşılaştığımızda bu beklenmedik tesadüf beni ayrı olarak heyecanlandırmıştı ama sakinliğimi korumayı başarmıştım.

Evden çıkıp arabama bindiğimde gideceğim yer onun eviydi. Telefon numarasını istemiştim. Çok mesaj atıp rahatsızlık vermek istemiyordum ama belki bu buluşmadan sonra daha çok konuşurduk. Bu arada bu buluşmadan annemin haberi yoktu. Hemen söylemek istemiyordum. Onunla daha doğru düzgün konuşmamışken araya o girmemeliydi.