Yeni bölümü ahanda şimdi yazıyorum.
Okul açılıyo moralmanlarım bozuk.
Ama evde oturmaktan da sıkıldım.
Bu arada kitaplarımla ilgili duyurukarı hesabımda yapıyorum. Takip ederseniz siz de Öğrenirsiniz
Neyse hadi başlayalım.
#####
Giray Akay
Derin bir nefes alıp hastane odasından çıktım. Günden güne Demir'in değerleri olması gereken düzeye ulaşıyordu. Bizim de bir ayağımız hastanedeydi. Birimiz olmasa bile diğerimiz mutlaka buradaydı. Kaya abim bile işlerini bırakıp geliyordu. O işkolik bir robotun teki olduğu için şaşırtıcı geliyordu.
Duru da buradaydı. Demir için bu süreçte yanında olabilecek en iyi doktor olduğunu düşünmüştük. Duru her ne kadar başta itiraz etse de kabul etmişti. Açıkçası onunla birkaç kez konuşmak için fırsat kollamıştım. Denemiştim. Ama bu kargaşa da ne o benimle konuşmak istemiş, ne de ben bir kez daha cesaret edebilmiştim.
Bizimle pek iletişim kurmuyordu. Onun yerine Batuhan, benim canım arkadaşım sık sık hastaneye geliyor, ona çiçek getiriyordu. Her defasında elinde beyaz bir gül oluyordu. Duru sanırım beyaz gül seviyordu.
Birbirlerini seviyorlardı, bunu tanımayan biri bile anlardı. Batuhan her ne kadar düzgün bir insan olsa da kız kardeşimin birini sevip evlenme düşüncesi sinirlerimi yerinden oynatıyordu. Hele ki bu kişi benim en yakın arkadşımsa.
Evet, ona ilk başta ön yargılı yaklaşsam da sonradan ona ısınmıştım. Ama iş işten geçmişti. Zamanı geriye almayı isterdim. Ama maalesef bu mümkün değildi.
Kaya abim de hastaneye geldiğinde mutlaka Duru'nun odasına uğruyordu. Ama Duru sanki hiç kan bağımız yokmuş, sadece bir hasta yakınıymışız gibi davranıyordu. Asıl sıkıntı, tüm bunlarda haklı olmasıydı. Ayrıca Can denen piçle de tanışmıştık. Duru'nun abisi(!) gibiymiş!
Can şerefsizi de bizim hastanede çalışmaya başlamıştı. Bunu Duru istemişti. Bu kadar yakın olmaları kesinlikle can sıkıcıydı.
Duru'nun odasına doğru ilerlerken yavaşladım ve kapının önüne geldim. Kapı kolunu aşağı indirip kapıyı açtım. Ama görmeyi beklediğim manzara kesinlikle bu değildi.
Batu yani benim eski arkadaşım ve canım kardeşim Duru öpüşüyordu!
#####
Batuhan Demir
Duru'ya doğru bir adım attığımda o da bana doğru bir adım attı. Gözleri sanki çok mutluymuş gibi ışıl ışıldı. Ondaki bu enerjiye hayrandım. Yaşadığı onca şeye rağmen gülümsemeyi eksik etmiyordu.
Halbuki Duru, Batuhan onun hayatında olduğu için gülüyordu. Tabi Batuhan'ın bundan henüz haberi yoktu.
Gülüşü tıpkı ayın yansıttığı ışık gibiydi. Onu hastanede gördüğüm ilk günü dün gibi hatırlıyordum. Üzerindeki tüm yorgunluğa rağmen hayata döndürdüğü hastaların mutluluğu vardı üzerinde. Ne güzeldi o öyle.
Bir elimi kaldırıp yanağına koydum. Yüzlerimizi birbirine yaklaştırdım. Hala ilk andaki gibi kalbim atıyordu. Bir gün bu kalbin durma ihtimali, beni ölmeyi isteyecek kadar üzüyordu. Ne vardı ölmeseydi?
Onun için hala çabalıyordum. Son ana kadar vazgeçmeyecektim. Onun yaşaması için elimden geleni ortaya koymaktan asla çekinmeyecektim. Ama bazen de umutsuzluğa düşüyordum.
Dudaklarımız birbirine yaklaştı, hatta temas etti. Dudaklarının yumuşaklığı beni mest etti. Ve o an bendeki tüm bağlantılar koptu.
Delicesine öptüm onu. Onun sevgilisi olduğumu hatırlatırcasına öptüm. Elleri sırtımda dolaşıyor, sahiplenircesine sıkıyordu. Bu benim hoşuma gidiyordu ve o bunu biliyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doktor Hanım ( Gerçek Aile)
ChickLit*Tamamlandı* Duru İstanbul'da bir devlet hastanesinde görev yapan bir doktordur. Yıllar sonra bir ailesi olduğunu öğrenir. Ailesiyle mutlu olacağını düşünen Duru için işler hiç de öyle olmaz. Onun hiçbir aile tablosunda yeri yoktur. Çünkü bazı insan...
