paramparça | gxg

15. İKİNCİ ŞANS

Eser'den

"Hangi baba bunu yapar ya! Hangi baba?" Ellerimi sertçe masaya vurup belirsiz bir noktaya diktim bakışlarımı. Bunun bedelini ona çok ağır ödetecektim. Hayvan herif.

"Ben elimizde sağlam bir kanıt olmadan hareket etmemizi akıllıca bulmuyorum açıkçası." Karşımdaki adam en sağlam adamlarımdan olan Şahin'di.

Araştırmalarına göre o gizli kamerayı benim evime babamın adamları yerleştirmişti. Bana her ne kadar mantıklı gelmese de tam da babamın yapacağı işler olduğu için inanmam pek de zor olmamıştı.

"O zaman bul o lanet olası kanıtı Şahin. Bul ve bana getir." Dik dik yüzüne bakıp emir verircesine konuşmuştum. Bana sorunla değil çözümle gelecekti. Benim yeterince sorunlarım vardı zaten.

"Emredersiniz efendim."

"Çıkabilirsin."

Başını sallayıp odadan çıktı. Sandalyeme oturup yaslandım. Çok öfkeliydim ve bu öfkeyle kesinlikle hareket etmemem gerekiyordu. Yoksa herkesten önce kendime zarar verecektim.

Onu tamı tamına 10 yıldır görmemiştim. 10 yıldır görüşmüyorduk ve şimdi böyle bir ahlaksızlık yapmaya karar vermişti.

Bunu neden yapma gereği duyduğuna dair en ufak bir fikrim olmamakla birlikte nasıl yaptığından da şüpheliydim.

Kız tutup benim kucağıma atması çok saçma değil miydi? Hiçbir zaman desteklememişti ki benim cinsel yönelimimi. Hatta kabullenememişti desem daha yerinde olurdu.

17 yaşında onun evini terk ettiğimden beri hiç konuşmamıştık. Birbirimiz için birer ölüydük. Şimdi neden beni merak etmişti ki birdenbire?

Hadi diyelim beni merak etti. Bir kızı olduğunu hatırladı da merak etti. Neden özel banyoma gizli kamera yerleştirerek o merakı gidermeye çalıştı ki bu adam?

İnsan kendi kızına bunu yapar mıydı amına koyayım ya. Ona öyle öfkeliydim ki kafasına sıkasım vardı. Baba katili olacaktım bu gidişle.

Bezmişlikle inleyip yerimden kalktım. Tüm gün buraya oturup kafamda kuramazdım her şeyi. Delirecektim yoksa. Salona gidip birkaç yumruk atacaktım. Bu sıralar bana iyi gelen tek şeydi çünkü.

•••

Nara atarak peş peşe yumruklar attım torbaya. Babam olduğunu farz ederek yumrukluyordum. Öfkem azalacağına artılmıştı sanki.

"Bugün daha mı sinirliyiz?" Yumruklamayı bırakıp çatkın yüzümü tanıdık sesin sahibine döndüm.

"Yine mi sen?" Alayla gülüp yumruk atmaya kaldığım yerden devam etmeye başladım.

Bu kızın olayını çözememiştim. Benle kafayı bozduğunu düşünmeye başlıyordum artık.

"Sana kimliğimi getirdim."

"Şu an meşgulüm gördüğün gibi."

"Artık gerçekten benimle dövüşmekten çekindiğini düşünmeye başlıyorum ama."

Sesindeki alay tepemin tasını attırırken meşgul olduğum işi bırakıp ters ters kıza baktım. Salak bir sırıtış vardı yüzünde.

Kimliği bana uzatmış öylece duruyordu. Düz bakışlarımı yüzünde gezdirirken kimliği elinden kaptım. Maalesef on sekizindeydi.

Gözlerimi devirmemek için kendimle savaşırken kimliğini ona geri verdim. "Ringe çık."

Yüzünde inanılmaz iğrenç bir zafer sırıtışı ile ringe yöneldi. Peşinden bakarken dişlerimi sıkarak "Bütün hıncımı senden çıkaracağım şimdi." Demiştim.