တီ! တီ! တီ!
"ဟယ်လို"
"ကိုကို!!"
"အာ...ဖြေးဖြေးအော်ပါကွာ"
"ကိုကို! မနေ့ကထယ်ဟွန်းစောင့်နေတာ ကိုကိုဘာလို့လာမခေါ်တာလဲ!"
"ကိုယ်မအားလို့"
"ဘာလို့မအားတာလဲ အမြဲထယ်ဟွန်းခေါ်တိုင်း ကိုကိုလာနေတာဘဲလေ!"
"ဒီတိုင်း...ကျစ်! မနေ့ကအတွက်တော့ ကိုယ်တစ်ကယ်တောင်းပန်တယ် ဟုတ်ပြီလား စိတ်လျော့တော့"
"ထယ်ဟွန်းကစောင့်နေတာကို"
"ဟုတ်ပါပြီကွာ မနေ့ကအစားကိုယ်မင်းကိုအချိန်ပေးမယ် အိုခေ"
"ပြီးရော"
"ဟုတ်ပြီ ဒါဆို ကိုယ်ဖုန်းချတော့မယ်"
"အင်းပါ"
တီ......!
--------------------------------------------------------------------
ဝါတာနာဘယ် အိမ်တော်~
ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ့ အိမ်တော်ထဲဝင်သွားသည်နှင့် ဝါတာနာဘယ် ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက်က သူ့ကိုကြိုဆိုသည်။
"သား ဂျွန်ဂယူ့လေး လာကွယ်၊ မာမီကစောင့်နေတာ"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ"
"လာ သား ထိုင်၊ နေကောင်းရဲ့လား ကလေးရယ် မျက်နှာလေးနည်းနည်းချောင်သွားသလားလို့"
"အာ...မဟုတ်ပါဘူးဗျ နေကောင်းပါတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီ မျက်နှာအေးလေးရယ်"
"ဟုတ်"
"ဟိုကောင်လေးရော အိမ်မှာဘဲမလား"
"သူအပြင်ထွက်သွားတယ်"
"ဟင်းးး သားငယ်အစား မာမီကဘဲ သားကိုတောင်းပန်ပါတယ်ကွယ် မာမီတို့ကြောင့်လဲပါ ပါတယ်"
ထိုသို့ပြောတော့ ကင်မ်ဂျွန်ဂယူ့မှာ လက်တခါခါနဲ့ ငြင်းလေသည်။
"မဟုတ်တာ မာမီတို့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူးဗျ၊ ကံကြမ္မာပေါ့ အဲ့လိုဘဲပြောရမှာပေါ့ဗျာ"
"အေးကွယ် အဲ့ကောင်လေးနဲ့ ဘယ်လိုတွေတောင်..."
ဝါတာနာဘယ် သခင်မကြီးဟာ ပြောရင်းအသံအက်ကွဲလာသည်။
YOU ARE READING
𝗜 𝗹𝗼𝘃𝗲 𝗬𝗼𝘂 𝗯𝘂𝘁...
Fanfictionမချစ်မိဖို့ နှလုံးသားကိုတားခဲ့ပေမဲ့ သူ့ရဲ့ဂရုစိုက်မှု့တွေပေါ်မှာ အသားကျခဲ့ပြီးနောက်မှာ မချစ်မိဖို့တားခဲ့တဲ့ နှလုံးသားအား တံခါးဖွင့်ခဲ့မိတယ်။ ဝါတာနာဘယ် ဟာရူတို မောင် နေမကောင်းရင် ဂရုစိုက်မယ်၊ မောင်စားချင်...
