" කෝ මේ ගෙදර මිනිස්සු අරින්නයි කීවේ දොර. "
යන්තම් ඇස් පියවේගෙන ආවා විතරයි මම උඩ ගිහින් ඇහැරුනේ දොරට තඩි බාන සද්දේ එක්ක ඇහෙන හොදට පුරුදු කටහඩ නිසා.
ඊයේ නාඩගම් නටලා ෆෝන් ඕෆ් කරන් ඉද්දී හිතන්න තිබුනා මෙහෙම වෙයි කියලා.
දඩිබිඩි ගාලා නැගුටපු මම අව්ල් වෙලා තියන කොන්ඩේ හදාගෙන මූණත් පිහන් ගියේ දොර අරින්න.
ඊයේ රෑ ගැන මතක් වෙනකොටත් මගේ හිත බල්ටි ගහනවා. ඇතිවීමක් නැතුව අපි අතර වුන දෙතොල් ගණුදෙනුව මඟදී අමාරුවෙන් හරි මම නතර කර ගත්තේ එන්න එන්නම සිහිනගේ ඇග රත් වෙන හැටි මට දැනුන නිසා.
දවසම හෙම්බත් වෙලා හිටපු එයාට අන්තිමට හොදටම උණ අරන් තිබුන නිසා මම ආයේ ගෙදර එන එකත් පැත්තක තියලා එයා ලගටම වෙලා එයාගේ උණ අඩු කරන්න ඔට්ටු උණේ උදේම බෙහෙත් අරන් දෙන්න එක්ක යන්න හිතාගෙන. මූලු රෑම නිදිමරන් හිටි නිසා පාන්දර වෙනකොට මගේ ඇස් යන්තම් පියවුණේ සාලේ පුටුවක් උඩ.
ඉස්සරහ දොරට එක දිගට තඩි බාපු සද්දේ නැවතීමක් නැති වෙනකොට එන පොට නම් හොද නෑ කියලා තේරුනත් මම දොර ඇරියේ ඕන එකක් වෙන්න කියලා.
" ආහ් මේ ඉන්නේ... මොකද්ද ඊයේ රෑ අර නටපු පිස්සව ඈ.. කොහෙද දුවන්නේ ඔහොම ඉන්නයි කීවේ"
" ආව්ව්ව් අම්මා ගහන්න එපා. පිස්සද අනේ කුඩෙන් ගහන්නේ..."
අම්මගේ කුඩ පාරෙන් බේරෙන්න මම එහාට පැන්නත් මට කලින් අම්ම මාව අල්ලගත්තා. මීට කලින් අම්මා මට ආදරේට වත් පාරක් ගහල නැති වුණත් දැන් මාව අල්ලගෙන හිතක් පපුවක් නැතුව වහේ හැරෙන් හැරෙන් පැත්තට ගැහුවේ මාවත් ඉස්කොලේ නසරාණි ළමයෙක් ගානට දාලා.
" ගහන්න නෙවේ හමගහනව මම අද. කෝ අනික් එක්කෙනා එන්න කියනවා එලියට, මම කොච්චර බය වුණාද ඒ ළමයත් ඇදගෙන ගිය හැටියට? මගේ ඇගේ ලේ නැතුව හිටියේ උදේ වෙනක්ල්."
"ආව්ව් ගහන්න එපා ඕක පැත්ත්කට දාන්නකෝ සිහිනට උණ හැදිලා ඉන්නේ "
" ආහ් උණද පොඩි මහත්තයට එන්න කියනවා මම උණ බට කරලා ගන්නම් "
සිහිනට උණ කීවත් අම්මට නම් ගානක් නෑ වගේ වෙනද සිහිනටත් කලින් කදුලු පුරව ගන්න එක්කෙනා අද කුඩේ දික් කර කර කෑගනවා.
YOU ARE READING
ඩැන්ඩිලයන් 💮 (Dandelion)
Romance" මං නිර්වාන්ට ගොඩක් ආදරෙයි " " මං දන්නවා " " අනේ මට එයාව ගෙනත් දෙන්න මල්ලී " මගෙ පපුවටම තුරුල් වෙලා ඉඳන් වෙන කෙනෙක්ගෙ ආදරේ ඉල්ලන උඹට , උඹ වෙනුවෙන් කෑ ගහන මගේ හිත ඇහෙන් නැද්ද බං. .......................................................... සැඩ සුළ...
