ඩැන්ඩිලයන් 💮 (Dandelion)

28.

Sihina's POV

" එපා කියන්නේ එපා නිසා. කියන එක අහල ගෙදරට වෙලා ඉන්න "

" බෑ බෑ මට එන්නම ඕනි ඔයාට බැරි නම් කියන්නකෝ මං ටැක්සි එකක් අරන් එන්නම් මං ලෑස්ති වෙලත් ඉවරයි."

" හිතුවක්කාරකමනේ තියන. ඕන එකක් කර ගන්න "

" ඉතින් අනේ - "

අහ්හ් කට් කරා නේද ? මේක හරි වැඩක්නේ හහ් ඔහොම පුපුරලා කොහොමද? දෙයියනේ මං මල්ලි මල්ලි ගගා හුරතල් කරපු කොල්ලා නේද මේ දැන් මහ මුදලි වගේ මට පුප්පන්නේ ඉන්නකෝ අද ඉදන් ආයේ මල්ලි කියවන්වා එතකොට වත් මතක් වෙයිනේ මෙතන අයියා කවුද කියලා.

අද නිර්වාන්ගෙ එන්ගේජ්මන්ට එක, මම ඒකට යන්න ඕනි කීවා කියලනේ ඔය පුපුරන්නේ. මම දන්නවා ශෙනාල් මට යන්න එපා කියන්නෙ මගේ හිත රිදෙයි කියලා ඒත් එහෙම හිත රිදෙන්න මට නිර්වාන් ගැන පොඩි වත් හැගීමක් වත් දැන් නෑ. එයා එදා ඇවිත් අච්චර ලොකු නාට්ටියක් රගපාලා තිබුනෙත් මට ඉන්විටේශන් එක දීලා යන්නනේ. ඉතින් මං නොගිහින් කොහොමද ? මම දන්නවා නිර්වාන් ඒක දුන්නට මම එයි කියලා කීයටවත් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ නෑ. මොන හේතුවක් නිසාද මම දන්නේ නැ ඒත් නිර්වාන් ඒ දේවල් කරේ මට රිද්දන්න. මම එයාට කරපු එකම වැරැද්ද ආදරේ කරපු එක විතරයි. දැන් අපහු හැරිලා බලනකොට අදරේ කියලා මම ඊට හුගක් මෙහායින් තියන මොකක් හරි හැගීමකට රැවටිලා කියලා හිතෙන්වා. ඒක මගේ මෝඩකම ඒත් දැන් ඒ වුණ කිසි දේකින් වැඩක් නෑ. මට දැන් පණ වගේ ආදරේ කරන කෙනෙක් මගේ ජීවිතේ ඉන්නවා.

මෙච්චර කාලකට මගේ ලගම ඉදන් මගේ ඇස් වලින් හැංගුලා මට තනියම ආදරේ කරපු එයාව මට දැන් හුස්මටත් වඩා වටිනවා. නිර්වාන් ඇත්තටම එදා ඒ කරපු දේ මොන අරමුණින් කරත් ඒ නිසා මට මගේ ආදරේ හම්බ වුණානේ. මගේ හිතේ නිර්වාන් ගැන තරහක් නෑ ඒත් එදා එයා කිව සමහර දේවල් එයා කීවේ ඇත්තටමද කියලා මට හිතුනේ මං ඊට කලින් කවදාවත් දැකලා නැති අසරණ කමක් ඒ ඇස් වල දැක්ක නිසා. ඒත් ඒ දේවල් වැඩක් නෑ මට ඕනි හැමදේම අමතක කරලා මගේ ආදරේ එක්ක ඉස්සරහට යන්න, ඉතින් නිර්වාන් උනත් ඒ විදියට කරයි කියලා මම හිතනවා.