İkinci Bir Şans / CHANMİN

San

FELİX
İşlerimi bitirip masamın başına geçmiştim ki telefonuma düşen arama sesi ile beraber bilgisayarda hastaları gelişmelerimi not ettiğim dosyalar arasında gezinirken kim olduğuna bakmadan açtım.

"Doktor Lee Yongbok Felix..."

Bu sesi tanımıyordum ve arada ünvan belirttiğime göre de yakın olduğum birisi değildi ancak yine de gerilecek bir şey olmadığını düşünsemde olduğu yerde doğrulmuştu Hyunjin.

"Evet, benim buyurun..."

"Öncelikle seninle konuştuklarımız aramızda kalacak ve polise haber vermeyeceksin yoks-" Hemen kestim sözünü. "Kendinize dolandıracak veya tehtit edecek başka birini bulun."

Tam aramayı kapatacaktım ki tamamladı cümlesini. "Yoksa sevgilini öldürürüz ve inan bana bunun için kliniği basmaktan da geri durmayız."

Kırmızı yuvarlağa dokunup dokunmamak arasındaydım, ciddi değillerdir değil mi ama ya ciddilerse... O kadar insanın canını tehlikeye atamazdım ki...

"Ne istiyorsun?"

"Hah şöyle yola gel minik civciv... Seungmin'i istiyorum, yarım saate oraya geleceğim ki sende odasında bekleyip çıkmadığından emin olacaksın."

Bilgisayarımı kapatıp aramada söylediklerini akıl süzgecimden geçiriyordum ki Hyunjin çıkmıştı odadan...

"Ters bir hareketinde sevgilin dahil bir çok kişi ölür bunu unutma lixie..." Cevap verememiş ve yutkunmakla yetinmiştim ancak aramayı sonlandırmıştı ki boğazımın dahi kuruduğunu o an hissetmiştim. Seungmin'i ona veremezdim ancak hastaları da korumak zorundaydım...

Ah tanrım... Ne yapacağım?

"Chan geliyor, bir saate varır."

"Hm?" Gelen Hyunjin'di ve elimde tuttuğu ise neredeyse hiç kullanmadığı ikinci telefonu... İkinci numarasını ben hariç kimse bilmediğinden muhtemelen telefon sinyallari arasından ona dahi kimse dikkat etmezdi ve birine haber verdiği anlaşılmazdı.

Hemen hasta odalarının güvenliğinden sorumlu hemşire arkadaşımla konuştum ve ona ileri derece şizofreni teşhisi konmuş hastanın kaybolduğu gerekçesi ile diğer hastaları korumak amaçlı odaları kilitletmiştim, bu durumda başkaları zarar görmeyecekti.

Sıraya sonuncusu kalmıştı, Seungmin...

Hızla odasına girdiğimde irkilerek uykusundan uyanmış ve anlamaz boş gözlerle bana bakınmıştı, yanında sarıldığı yastığı bile bırakmamıştı.

"Yaaa! Sen Chan'ı özledin de onu düşünerek yastığa mı sarıldın tatlış şey!"

Anlamaya çalışır gibi kaşlarını çattığında bu durumda yaptığım saçma hareketi farkedip öksürür gibi boğazımı temizledim ve Seunmin'in perdesini kapatarak yanına oturdum.

...
Olanları anlattığımızda bize tuhaf tuhaf bakmıştı ki çok geçmeden sordu Hyunjin. "Peki ne yapacağız?"

"Hyunjin hasta yatağına geçsin, en başta adam kontrol amaçlı eğildiğinde bende dolaptan çıkar onu etkisiz hale getiririm." demişti Seungmin...

"Ben neden yatıyorum peki?"

"Bu ellerle mi dövüşmeyi planlıyorsun Hyunjin?"

İkili kendi aralarında tartışmaya başlamıştı ki duyduğumuz koşma sesleri ile Hyunjin itiraz dahi etmeden yatağa atlamışken Seungmin dolaba saklanmıştı ben gergince etrafıma bakınmış ve gözüme kestirdiğim doktor isteminin takılı olduğu metal objeyi almıştım elime.

Aradan yirmi dakika bile geçmemişti peki ya gelen gerçekten o adam mıydı?

Odanın kapısı hızla açılarak neredeyse bana çarpacakken odanın ortasına atlayan adamın başına indirdim elimdekini. "Al sana!"

Önümdeki beden bir iki sendeleyerek yere düşmüşken yataktaki Hyunjin dönmüştü arkasını, ellerimi belime koyarak rahatlamaya çalışırken o şaşkınca bir yerdekine bir de bana bakıyordu.

"Felix sen ne yaptın?"

"İyi yapmışım değil m-"
"Felix o Chan."

"Ne?!" Bakışlarımı yerdeki bedene eğdiğimde gerçekten de Chan olduğunu farkettim ancak o bu kadar kısa sürede nasıl varmıştı?

"Neyse yatakta yatcak kişiyi bulduk..." demişti Seungmin ki hemen ardından başını sallayarak onaylamıştı sevgilim.

Ben ve Seungmin, Chan'ı yatağa yatırmışken Hyunjin hızla dolaba gitmişti ki telefonum tekrar çaldı. "A-alo?"

"Umarım aptallık yapmamışsındır civciv..."

Cevap vermeme dahi fırsat kalmadan Seungmin de derhal dolaba girmişti ki birden kapı açıldı "Geldim..." demişti ancak telefondan saliseler öncesinde arkamdan gelmişti sesi...

"Aferin güzel civciv..."

Arkası dolaba dönük olacak şekilde karşımda geçmiş ve yatakta yatan bedene olduğu yerden baktıktan sonra ellerini yanağıma getirerek tenimi iki parmağı arasına kıstırdığında ne yaptığını bile anlayamadan Hyunjin çıkmıştı dolaptan.

"Seni öldürürüm, pis civciv avcısı-Ah!" Hyunjin adama vurmasının hemen sonrasınca acıyan elini göz önünde sallayarak çığlık atmıştı, yara olan yeri sızlamış olmalıydı; adam ise sendeleyerek yere düşmüştü.

"Oo San seni görmek ne güzel..." Seungmin dolabın içerisinden çıkarak adama yaklaşmış ve omuzuna sertçe vurarak sırtını duvarla buluşturmuştu.

O ikisi adamın başındayken hızla çıktım ve yataklı servise kayıt işlemlerinin yapıldığı kısmın hemen yanındaki malzeme odasından turnike alarak geri döndüm odaya, hiç yoktan iyidir diyerek adamın bileklerini arkasından turnike ile birbirine tutturmuştum.

...
Sevgilim ve ben Chan'ın hemen yanındayken Seungmin ise o San dediği adamın yanında ve Chan'ın ayak ucu tarafında duruyordu ki uyandı yataktaki beden ancak ilk gördüğü kişi bizdik.

"Ne oldu bana?"

"Ehehe... Şey... Ben doktor istemini kafana geçirmiş olabilirim." dediğimde kocaman açmıştı gözlerini. "Bunu neden yaptın?!"

"Sesini yükseltme ya bana! Çok gerilmiştim ve ne yapacağımı bilemedim, hem biz çağırsak bir saate zor varıyorsun ama söz konusu Seungmin olunca nasıl anında buradasın?!"

Bir çırpıda hızlı hızlı konuştuğumda duraksamıştı ancak gözlerini gözlerimden ayırmıyordu.

"Aa yoksa sen ona aşık mısın?" diyerek ellerimle kalp işareti yapmıştım ki gergince oturur hale geldiğinde hemen tehtit eder gibi işaret parmağını salladı. "Bunu Seungmin'e söylemeyin..."

Hyunjin ile birbirimize yandan bakarak sırıtmaya başlamıştık ki sordu. "Neden pişmiş kelle gibi sırıtıyorsunuz?"

"Şey... Chan galiba..." Dedim ancak sözümü sevgilim tamamladı. "Bizim anlatmamıza gerek kalmayacak..."

"Nasıl yani?"

İkimiz aynı anda kıkırdarken Seungmin bir şey demeden ayrılmıştı odadan ve Chan ise ardından hızla yatağından kalkarak fırlamıştı dışarıya.

"Seungmin bekle!"