İkinci Bir Şans / CHANMİN

Mutluluklar Dilerim

SEUNGMİN
"Seungmin bekle!" Sesini duyuyor olmama rağmen durmadan yoluma devam ettim, sadece terasa çıkıp biraz hava almak istiyordum.

Yarım açılan otomatik kapıların arasından hızla geçerek korkuluklardan birinin önüne geldim ve güneş doğuşundan dakikalar öncesindeki güzel havayı soludum.

Felix...Evet bazen her şeyi aşk denen saçmalığa çekiyordu ama bu...

Belki de söz konusu kişilerden biri ben olduğum için rahatsız olmuşumdur...

Koşan adımların yavaşlayarak yanımda durduğunu duydum ancak yüzüne bile bakmadan öylece güneşin doğacağı noktaya kilitlendim, odamda kaldığım zamandan aşinaydım günün ilk ışıklarını gözlemeye.

"Seungmin, ben..." Gerilmişti ve kelimelerini seçmeye çalışıyordu ki bakışlarım metal korkuluklar üzerindeki parmaklarıma kaydı. "Açıklama yapmana gerek yok, öyle bir şey olmadığını biliyorum..."

Anlık olarak yüzüne baktığımda ise inkar edecek gibiydi ancak bir şeyden çekiniyordu sanki...

"Aslında pek te yok denemez..." Mırıldanışını duymuş olmama rağmen kulaklarıma inanamazcasına sordum. "Ne dedin?"

Elleri usulca parmaklarımı arasına almıştı ve ben ne geri çekinmek ne de böylece kalmak istiyordum...

"Seni seviyorum Seungmin..."

Kalp atışlarımın hızlandığını hissetsem de gülemiyordum, sevgi diye bir şey var mı?

"Benimsin, unutma!" Onun muyum? Ben mi? Neden?

"Seungmin iyi misin?"

İğrenç, iğrenç, iğrenç...

"Seung-" Omuzuma koyduğu elini iterek dolu gözlerimi onunkilerle buluşturdum. "Chan... B-ben... Ben..." Devamını getiremiyordum, seviyor muyum? Sevmiyor muyum? Ne söylemeliyim?

Aniden bana sarılması ile boynuna gelmişti yüzüm ancak rahatsız olmamam için sırtımdaydı yumuşak elleri...

"Kendini zorlama... Bir ay süren olacak ki istersen daha fazla da düşünebilirsin, ben seni beklerim..."

Beklemek... Seven bekler mi? O beklemiş miydi? Babam...

"Senin keyfini beklemek zorunda mıyım ben! Şimdi diyorsam şimdi!" Hayır, o beklemedi...

YAZAR
İkili terasta sarılmış haldeyken odadan onları izliyordu Hyunlix ikilisi...

"Ne kadar da tatlılar, sende bana orada açılmıştın..." dedi Felix, Hyunjin'in yaralı parmaklarını yumuşakça tutarken.

"Evet..." dedi sevdiği. "Çillerin o gece gökyüzündeki yıldızlar gibi parlıyordu..."

"Öğk iğrençsiniz..." demişti bağlı olan ancak ikili aynı anda bağırarak susturdu onu. "Kapa çeneni!"

Bacağında titreme hissetmesi ile telefonunun çaldığını hissederek cebine uzanmıştı Felix, arayan psikolog arkadaşıydı ve kliniğe neredeyse vardığını haber etmek için aramıştı ki arabası gözüktü az ilerideki yol kenarından...

...
Gelen haberi istemeye istemeye iletmek için terastaki çiftin yanına gitmişti ancak Seungmin'in eşyalarını o indirerek bu sürede zaman tanımıştı ikiliye...

"Seni bekliyor olacağım, kendine iyi bak..." demişti Chan ve çok geçmeden geçmişini düşünerek tereddütlerle yanıtlamıştı Seungmin. "Denerim... Sen de kendine iyi bak yaşlı adam..."

"Yaşlı adam emrinize amadedir..." demişti Chan gülerek...

İkili son bir defa yüzlerindeki gülücükler ile ayrılmıştı ve bir ay içerisinde bir daha buluşamayacaklardı...